hayatımın en tuhaf anını anlatıyorum

taşı fırlattıktan sonra karşıdan gene o kuru hırıltıyla karışık bir çığlık sesi de geldi. belli ki o şeyin canını baya yakmıştım. ve o karanlık nesnenin düştügünü de gördüm büyük ihtimalle biyere çıkmıstı taş çarpınca da cıktıgı yerden düşmüştü. cunku buyuk bişeydi o taşla yıgılıp kalmazdı. sesleri acı doluydu ama halen gidip bakamıyorduk. bi süre şey'in çıglıklarını dinledik. sesler tuhaftı. hauva-cal aah-insss gibi sesler geliyordu. yada o anda magranın yankısından ve korkudan biz ne duydugumuzu tam bilmiyorduk. kuzenim üstümü başımı kusmuk etmişti. yerde kusuyor ve beyaz kumlaı yumrukluyordu bana nefret dolu bakışı da belliydi. herşey benim yüzümdendi zaten. o anda hissettiklerimi tarif edemem. korku, merak ve kuzenime abilik taslama zorunlulugu. korkumak zorunda hissetmem falan. ama bu kadar korkuya ragmen gidip o karanlıktaki şeyin ne olduguna bakmak istyordum da merak yenilmez bişeydi. ama yapmadım. kaçalım desem kaçcak güçte yoktu. korkudan ayaklarımda kuzense bildigin şoktaydı. kumları tırmalamakla meşguldu. aklıma gelen en iyi fikir bagırmaktı. eger bizi arıyolarsa en büyük çıkıntı oraydı. kesin oralardadırlar diye düşündüm. bütüm gücümme bagırcaktım. bagırdım da. o karanlıktaki şey sani bagırmama eşlik ediyordu. ben bagırdıkça ondan da acı dolu birşeyler çıkıyordu. en sonunda çıkıntının diger tarafında bir ses duydum. daha dogrusu sesler. isimlerimizi bagıran birileri ve kalabalık bi koşturma. sonra fener ışıklarını gördük. çığlık atarak aglamaya başladım resmen. sevinçten ve korkudan karışık. en önde elinde fener diger elinde zıpkınıyla rehber vardı. arkasında da ailem ve diger turistler. ailem de kuzenim kadar korkukmus görünüyodu. rehber çıkıntıdan girer girmez elimle karanlıgı işaret ettim. karanlıkaki şeyin acı dolgu cıglıkları gitmiş yerine gene kızgın hırlamalar gelmişti. şey kalktıgı an rehber korkulu bi sesle küfür ederek zıpkının tetigini çekti. ayaga kalkan şey tekar acı dolu bir zıplamayla yere düştü. babam gelip kuzenime de bana d tokatlar atıyordu. bi taraftan d gözlerimize bakıyordu. ben iyiyim bana diyince annem yengem ve o da aglamaya bşladılar. rehber ve elinde kamera olan yabancı turistler daha cok karanlıktakiyle ilgileniyodu. ona dogru gittielr. rehber önce durun dedi sonra kendisi önden gitti. hiçbişey beni durduramazdı. görmek zorundaydım. bu kadar şeyi yaşadık onu da görcektik. şey halen bagırıp hareket ediyodu. yaklaştık. o anda korku ve şaşkınlıktan resmen başım agrımaya başlamıştı. o anı tarif edemem. sadece bi delinin kaldırabilcege şeylerdi. belki de o an tahtayı gibtim bilmiyorum. şey aynı maymuna benziyodu. vicüğdu bildigin maymundu. ama yaklasık bi adam boyundaydı. vücudu çıplak insan vücuduyla aynıydı. ama heryeri kegib ve yara içindeydi. parmakları insana göre çok uzundu. tırnakalrı zaten bi insan parmagı kadar vardı. derisi de yer gibi beyazdı. kafasında tüymü saçmı belli olmayan beaz kıllar vard. yaratık çırpınıp dönmeye calısıyordu rehber de dahil herkes dua ediyordu. turstler de öyle. rehber gene zıpkınını kaldırfınca turistlerden biri eliyle indirip başını hayır diye salladı. acımıs gorunuyordu. ve sonunda yan döndü. artık suratınıda görüyorduk. demin gördügümüz yarasa gibi. gözleri içeri çökmüştü. göz bebekelri yoktu sadece siyah noktaydı. suratıda o beyaz tüylerle doluyud. rehbere bakıyordu. agzını bagırmak için açtıktça kan gelioydu. zıpkın tam göğsünde spalıydı. kol ve bacakları upuzundu. bu niye 4 ve 2 ayak koşabidigini gösteriyodu. agzını oynatmaya başaldı. çığlıktan farklıydı çıkan ses. neyse sesi gibtir edin şimdi .orda ayrıldık. teknede kavga çıktı. zaten kimsenin aklına gelmedi tekneyi aramak 2 saate yakın möagra girişinde birbirimize baka baka bekledik kuzen sürekli kusma nöbetleri geçirdi. konusamıyodu. babam beni önce dövmüştü digerleri elinden almıstı cocuk korkus diye. annem de kuzenim gibi korkudan sesi kesilmişti. teknede digerlerine ne dicez kavgası vardı. ertesi günü ankara ya geri döndük. digerleri olayı anlatmıstı ki haberlere magrada yaratık görüldü diye ksıa ve komik bi haber çıkmıştı. tabii ki bi gib bulamadılar ciddiye de alan olmadı. ama ben görmüştüm. biz görmüştük. o yalvaran bakışları gördük. o simsiyah gözler kapanırken biraz huzurlu biraz da acı dolu bakıslarını. sonra gene o agız oynatma ve ckan tuhaf sesi keske onu unutsam
bihhir zaggmanlahr ihnsandımhhg