neden biz hep ezildik, bizim hatamız neydi? biz insan değilmiyiz ?
biz insanları ezmedikçe onlar mı bizi eziyor? Neden hayat bize gülmüyor? Tanrı'ya olan inançlarımız neden kemik gibi kırılıyor?
insanların sana attığı ezici bakışları beynin unutmayıp anlık görsel şeklinde gözünün önüne getirmesi seni düşündürmüyor mu?
bazen çıkıp haykırmak istiyorsun... içindeki hislerden kurtulmak istiyorsun bağırıyorsun dağlara taşlara rahatlamak istiyorsun.Ama sonra fark ediyosun bağırdığın tek yer beyninin içi ,orası bir hapishane oradan çıkış yok. Ben de kötü olacağım diyorsun, kötü olup dünya üzerinde ki kötü insanları gibeceğim diyorsun, ama yapamıyorsun çünkü senin içinde insanlığın bitmediği ve kalbinin en uç köşesinde canlanmayı bekleyen umut var. Size söylerim neden biz ezildik, Neden işlerimiz hiç yolunda gitmedi... Beynimin içinde binlerce ses, hepsi kendi bağımsızlığını ilan etmiş. Birisi sana bunu yapan adamın karnını deş diyor. Diğeri umut ve unut diyor. Hangisi ?

Güçsüzsündür belki sadece, aciz ve ekgibsindir.