herkes ölüme en çok yaklaştığı anı yazsın

uppuupupup

uupupppupupupupuuppu

olum upupupup o kadar yazdık boşa gitmesin

kaç tane var amk hangisini anlatayım

yıl 98 ben daha 8-9 yaşında bir binim. dayım izmir gaziemirde asker. biz yemin törenine gittik. rahmetli anannem parkinson hastası arabadan inemiyor bizim araba su kaynattı en sağa çektik. soğumasını bekliyoruz. derken önde park etmiş kamyon bakmadan geri geri çıktı bizim arabanın üstüne geliyor biz kendimizi attık ama ananem atamadı adam arabanın önünü çiğnedikten sonra durabildi.

yıl 2003 2004 tam hatırlamıyorum bana tren çarpçaktı bir metreyle kurtardım.

2008 di galiba yanlışlıkla bıçakla dükkandaki buzdolabının fişini kestim bıçak delindi tahtasından tuttuğum için hayattayım

bu yaz karşıdan karşıya geçecektik hatunla ilerden geçelim dedik 10 saniye sonra bizim beklediğimiz yerdekileri araba çiğnedi

iki hafta önce arkadaşımla okul hakkında konuşuyorum gece saat 2 sokakta kimse yok. ağlaya ağlaya bir kız geldi direk arkamdan bana sarıldı. ben döndüm iyi misiniz diye sordum sevgilisi olacak puşt önüme geçmiş dayadı bana bıçağı. arkadaşım yapma falan diyor kız o arada bir arabayı durdurdu kaçtı. adam sinirlendi bize çevirdi bıçağı birlikte yürüyoz küfürler ediyor. sonra polisleri gördü kaçtı amk. ccc yaşasın türk polisi ccc hayatımı kurtardı.

allaha emanet yaşıyoruz binler

edit: beynimde doku sertleşmesi var şimdi ilaç kullanıyorum

edit 2: şimdi hatırladım 5-6 yaşındayken duvardan düştüm toprak değil beton olsaydı ölürdüm heralde

şimdi beyler.ben bir avm şantiyesinde çalışıyorum. bunun rezidans kısmının 21.katının kalıbı çakılmış betonu beklerken bir gün sonrasında şiddetli bir fırtına çıktı. birde o kattaki rüzgar hızını siz düşünün. neyse rüzgar şiddetini arttırmaya başladığı için trafikten yol kapatma izni aldık. bu arada işçileri sahadan çıkarmaya başladık. bu arada rüzgarın şiddetiyle bir gün öncesinden çakılan kalıp dağılmaya başladı ve gökten plywoodlar ve 10x10 kalaslar inmeye başladı.bir tane kalas tam bir adım önümde dikine çakılarak ikiye ayrıldı. ve kolumu sıyırarak uzaklaştı. kafada baret vardı ancak o kgelen kalas kafama düşseydi baretle birlikte beni 3 m derine gömerdi.

31 çekerken kriz geçirdim panpa

7 8 yaşlarında tam bi mal'ım. o zamanlar almanyadayım tabi komik türkçe aksanımla takılıyorum kendimi görsem döverdim ak. koşuyorum mal gibi niye koşuyorum bende bilmyorum. dedim ya malım, neyse yola bi fırladım amk bi düştüm yüz üstü akabinde fren sesi geldi kafamı bi kaldırdım siyah bi spor araba 1 metre kalmış aramızda adam hayatımı kurtardı amk ben olsam kendimi ezer geçerdim.

benim ananlayken kalbim çok hızlı atdıydı bi kere

03.07.2010

bi keresinde 2 kişilik şişme bot ile ben ve bi arkadaşım baya uzaklara açılmıştık. hani sahilden bakılınca en açıklarda huur çocukları olur iyi yüzücüler tek başlarına yüzerler, öyle heriflerden de uzaktaydık.

sahil ince bir çizgi gibi gözüküyodu. havada hafif esinti vardı. arkadaş ben biraz yüzücem dedi ve suya atladı. o atlayınca iyi ben de yüzeyim diyip ters takla atarak suya girdim. şişme bot birden havalanmaya başladı.

rüzgar aldı zütürdü, arkasından yüzerek yetişmeye çalıştım amk bi kulaç atıyodum on metre öteye uçuyodu. bot uçtu kürekleri kaldı. sahilden çok uzaktaydık. kürekleri donumuzun içine sokup sahile doğru yüzmeye başladık.

düz bi şekilde kulaç atmaktan artık yorulmuştuk, neyse ki geri geri yüzebiliyoduk. yalanım yok 15-20 dk sahile doğru yüzmeye başladık ve ben o süre zarfında okumadığım dua, kesmediğim kurban kalmadı. vay amk dedim demek boğularak ölmek varmış kaderde. ama ayaklarımın altında yosunların yumuşaklığını hissedince derin bir oh çektim ve bundan sonra şişme bota binmemeye karar verdim.

not: botu yakalayamadık çanakkaleye doğru takla ata ata gitti. aileme botu bahçeye koymuştuk gece almışlar dedim.