şu an polonyadayım. erasmus staj programında. o kızdanda ayrıldığımızın üstüne 2 ay falan oluyor. her gün bana ettiği lanetleri okudum. ona aldığım hediyeleri yüzüme çarptığını unutamıyorum. yumruklarını göğsüme vura vura ettiği lanetleri, yeminleri.. ama düşünmem gerekirdi. suçlusu benim. sonra tek kalan hayaletiyle ben oldum * bir şarkı açtım burda sonra bir gün youtube tan. sürekli şarkılar değişiyor biliyorsun. bende öyle takılıyorum yemek falan yapıyorum. o şarkı çaldı sonra. zara - bir fırtına tuttu bizi. bak sözleri şöyle

bir fırtına tuttu bizi
deryaya kardı
o bizim kavuşmalarımız ah yarim
mahşere kaldı

korkuyorduk çünkü kavuşamadan biteceğinden, o yüzden bu bizim şarkımızdı

o güne kadar beni sevdiğini iyi bilirdim. neler söylerdi telefonda, yüzlerce sayfa yazılmış defterlerimiz var. şimdi sen birini sevmesen her akşam oturup düzenli ona yazar mısın bir kere yazmak zoruna gider insanın. ben her gece o saati beklerdim defteri açıp yazmak için. ama o gece. bi çocuk bunun sayfasına bir şarkı atıyor. teoman - mavi kuş küçük kız diye. en çok maviyi sever diye mavi duvar şarkısını çalar dururdum telefonda ona. gittiğimdede çalmıştım bi müzik dükkanında, neyse kim bu çocuk adını bile duymamıştım daha önce. sordum bu ne diye arkadaşım dedi. bana hiç bahsetmemiştin dedim. önemli birisi değil bi şiir sayfasından mesaj atmıştı bana öyle tanıştık dedi. sustum. konuşmalarımız eksildi benim tarafımdanda onun tarafındanda. dayanamadım kıyameti kopardım. beni aldatıyor musun diye sordum. bana bunu nasıl yakıştırırsın dedi. face sifresini istedim beni buna inandır dedim. sana olan güvenimi kaybedeceksin yapma dedi. asıl görmezsem sana bütün güenimi ben kaybedicem dedim sustu. ben cevabımı aldım dedikten 10 dakika sonra verdi. al bak, bak ama benim yüzüme nasıl bakacaksın onu düşün sonra dedi. hemen girdim en son 3 ay öncesine dair atılmış mesajlar var

gelelim şimdi mevzuya. şarkı çalar çalmaz ne fırtınalar koptu yine anlatamam. mesaj atıcam korkuyorum yine kovacak beni. saatlerce ben açıyorum profilini yine kapayan ben oluyorum. sağ elim sol elime karşı geliyor. derin bir nefes çektim, çaktım sigarayıda tertemiz bir düşündüm. dedim ki konuş olanı biteni öğren, oğlum sen bu kızı ya unutacaksın bu sefer, yada bu kız senin helalin. takıntı dediler, saplantı dediler ama ben hastalığımı biliyorum. kara sevda bunun adı başka birşey değil.. sonra bu mesajı attım ona

Bir kıymık gibi battın sanki sağ elimin bir tırnağına.. Hem canım yanıyor kör olur gibi, hem hayatımı tutamıyorum.. Kara sevda mısın sen X , kara sevdam mısın.. Beynime salıncağının kancasını geçirmiş kalbimde sallanıyorsun sanki. Kaç sene oldu gideli, biteli.. Geldim, kovdun. Sana çocukluğumu sunmuştum, aldın cebine koydun. Ne çocukluğum çıkıyor şimdi cebinden, ne parmağımdaki kıymık

ne geçmişimi geri getirebiliyorum yani, ne hayatımı tutabiliyorum anlayacağın

mesajlar silinmiş anlayacağın. kıyamet koptu o gece ağzıma geleni söyledim. gurur kırıcı şeyler söyledim. o kadar arada derede kaldım ki ne aldattığına eminim, nede hata yapıp iftira attığıma. pişman olup tekrar yazdım cevap vermedi günlerce. ben yine kapattım kendimi odalara. gündüz odamda durdum eskileri andım. geceleri uyuyamadım salonda yattım. gocunmuyorum söyleyeceğim annem uyuttu beni ilk bir ay. aradı hatta onu inkar etti yine. ben yalan birşey yaşayamazdım bitirmiştim artık sonsuza kadar onsuz olmaya kararımı verdim. verdim iyide nasıl silip atıcaktım onu bilmiyordum. ta ki yeni okuluma başlayana kadar. okula sadece gidip geldim ilk zamanlar. kimseyle konuşup ağzımı açmadım. hiçbir şeye katılmadım. bilenler sadcece adımı soyadımı nerden geldiğimi biliyor başka hiçbirşey yok. ta ki yeni kız arkadaşım beni tutup kaldırıncaya kadar. ona bunları anlattım. ağır şeyler yaşadım sana hiçbir şeyin sözünü veremem dedim. kabul etti ve 3 sene çıktık onunla. zamanı geldi sevdim onuda ama o aklımın hiçbir kesitinden geçemedi

aldattı mı en ufak bilgim yok. gerçeği hiç öğrenemedim. biz yeni kız arkadaşımla çıkmaya başladığımızın 6. ayı bana telefonumdan mesaj attı. birisi dalga geçiyor zannettim çünkü numaramı değiştirdim ve herkese ona gitmemesi konusunda tembih verdim. ama bulmuş beni. face girmemi diğer kutusuna bakmamı istedi. başka hesaplardan bir sürü mesaj atmış kısa zaman öncesine kadar. merak etmiş beni. bende rahatsız etmemesini söyledim yeni bir ilişkim var hadi yoluna diye tersledim, tersledim ama kıyametler kopuyor uçuyorum mutluluktan, elimin tersiyle ittim

yeni kız arkadaşıma çok çektiriyorum tabi ilk zamanlar. onu öylede tersleyince daha sıkı tutundum ona. güçlü hissettim. 3. senemiz oldu. neler yaşadık neler. ta ki can yoldaşım, kardeşim bana bir mesaj yollayana kadar. onu karakalem büyük bir portreye çizip yollamıştım. o zaman sadece saklıyordu şimdi çerçeveletip duvara asmış, önüne geçip fotoğraf çekmiş ve instaya koymuş, ben hemen umutlandım tabi. 3 senelik belkide önümüzdeki sene evleneceğim kıza ters ters davranmaya başladım. 1 2 hafta sonra ayrıldık. ben hemen üniversiteyi okuduğu yere gittim. ondan ayrıldığımız zaman kimseye haber vermeden pgiboloğa gittim. herşeyi anlattım. bilge bir kadındı. bana dedi ki yavrum keşke bir değneğim olsada sana dokundurup herşeyi unutmanı sağlayabilsem, ama böyle bir güç ne bende var ne bir başkasında. sadece sende var bu güç. onu affedeceksin ne yap ne et onu affet. çok ağır ilaçlar kullandım ilk zamanlarda.. kadınla öyle konuşunca bırakmıştım.

üstelik ona gittiğimide duydu, hiç sesi çıkmadı, ne hallere soktum onu kim bilir. bunlarda 6 ay önce olmuştu. gitmeden önce bir şekilde onun çağırdığımda gelmesi lazımdı. bahsettiğim can kardeşim onunla şans eseri aynı şehirde okuyormuş bunu öğrendim önce. gidince onlarda kalıcaktım. ama önce plan yaptım. onun bir arkadaşının numarasını buldum. beni bulamayacakları bir numaradan arkadaşını aradım önce. ben onun eski bir arkadaşıyım(sevgili kastediyorum) bil bakalım ben kimim. önce bir isim söyledi herhalde yeni sevgilisi falan dedim dünya başıma birinci kez yıkıldı. hayır o değilim ama kim ki o dedim. haa o mu o yan sınıftan bi cocuk ya ilgileniyor onunla sadece dedi. biraz duruldum. kimim ben dedim. bu sefer o şarkıyı atan çocuğun ismini söyleyince herşey bitti benim için

hayır oda değilim dedim. tam kapatıyorum benim adımı söyledi. sen o sun o zaman dedi. sustum. susunca anladı tabi. bir şekilde ikna ettim onu bi yere çağıracaktı ve ben oraya gelecektim. düşünsene hiç tanımadığın bir insanı ikna ediyorsun. ve arkadaşını getirmesi için. satmadı arkadaşını ertesi gün ben yoldayken anlatmış bana gelme dedi. bende geliyorum artık çok geç dedim. daha şehre adımımı atmamışım bana iyi o zaman burayı gezer geri dönersin. ben seni bitirdim çünkü artık birşey hissetmiyorum dedi. halbuki ben onu affetmek için gidiyordum oraya. bir kolye yapmıştım. bir cam tüp yaptırdım küçük, boynunda zarif durabilsin diye. içinede çok güzel bir gül yaptım origamiyle (kağıt katlama sanatı) gülün rengi beyazdı. beyaz gül ne demek bilir misin beyaz gül affetmek demektir bir söylenene göre

bir zarfın içine bir yaprak koydum. yaprak dıştan içe renk değiştirmişti hoşuma gitti kopardım. dıştan içe solmuş bir yaprak. yeşil sarı kırmızı kahverengi.. bütün renklerimdi o benimi aynı zamanda beni temsil ediyordu. eriyordum ve eritiyordum içten içe herkesi. bunları zarftaki kağıda yazdım. yaptığım kolyenin anldıbınıda yazdım : eğer ben hatalıysam beni affet, sen hatalıysan ben seni affettim. gelmedi tabi. aradığım arkadaşına mesaj attım ve bari şu elimdekileri ona ilet lütfen dedim. arkadaşıyla buluştuk zarfı verdim. boynumdan kolyeyi çıkardım verdim. karşısına çıkmak istedim çok uğraştım hatta. üniversitesine kaçak girdim, ders progrdıbını buldum, görmemem gerekiyormuş göremedim. son bir adım kalmıştı hatta ama ben görmek istemedim o adımı atmadım

geri döndüm böyle kırıcı davrandığı için ben yine dibe vurdum. insan dibe vurmadan yeni bir hayata başlamazmış değerli dinleyen * aradan 1 2 ay geçti bundan 2 3 ay öncesine denk geliyor. 2. sınıfım ünide 4. sınıflardan bir kız arkadaşıma yazmış benimle tanışmak istemiş. çağırdım oturduk konuştuk önce arkadaşlarımla birlikte biraz sonra benim hoşuma gitti. başka bir kafeye geçtik baş başa 6 saat oturmuşuz. yaşadıklarını anlattı bana. çok olgundu dedim ki tamam. bu kız olur. ben yine umutluyum. üniversiteyi başka bir şehirde okuyorum. eve döndüm 1 aylık çıkıyoruz. bahsettiğim can kardeşimle 3 senelik kapı komşusuyuz. aynı ana denk gelir hep eve gelmelerimiz. bir gün onun ailesi benim ailem yemege çıkıyorlar. bizde evdeyiz aylaklık yapıyoruz onla. neyse bizide çağırdılar. real alışveriş merkezinin yakınlarında bir yer dediler. tamam biz oraya gelince ararız dedik. atladık gittik. önce reale girdik dedi annem. girdik dolaşıyoruz. birden aklıma şimşek çaktı. bundan öncekki kız arkadaşım çok çalışkan bir kızdı. boş zamanlarında hani bu sucuk standları olur ya tadımlık. oyle ufak tefek işler yapardı. aklıma geldi sakın burda olmasın diye. 5 dakika geçmeden uzaktan gördüm onu

ulan sabahtan beri yazıyoruz be bi hayrına şukulayın uplayın

ertesi günü mezuniyeti var oteldeyim açmışım müziği son ses hazırlanıyorum deli gibi egleniyorum ve heyecanlıyım. ordan çıkıncada bursaya geçeceğim teyzemlerin yanına. otobüsüm gece. nelere cesaret ediyorum o varken küçücüğüm daha * kardeşleriyle tanıştırdı beni. ufak kardeşi yeni sevgilim oldu o gün. gitme zamanım geldi okulun dışında vedalaşacağız. sarıldı bana gitme hç gitme dedi. öptü yine. bu gece gitme nolur biraz daha kal dedi. kaldım. güzel günler geçirdik

büyük bir kavga ettik. suçlusu bendim. saat gece 5 kuzenime dedim ki yarın istanbula gidiyoruz. hay hay kardeşim gidelim ama parayı nasıl ayarlıcaz. ayarladık ucu ucuna ve gittik. geç geldi oturduk konuştuk. hava nasıl sıcak. bankadan para çekmeye çalışıyorum su içinde kalmışım sırtıma bir el girdi. baktım peçete almış bakkaldan sırtımı siliyor. bir kere daha sevdim. barıştık ben geri döndüm 1 2 hafta sonra bu sefer o olay. o kara gece.

iner inmez havaalanından metroya bindim aksarayda indim. sırtımda çanta bir elimde gitarım öbüründe mezuniyette giyeceğim takım. 2 merdiven daha çıksam görücem onu. ruhumdaki yük sırtımdakinden çok daha ağır. sonunda görücem onu artık. herşeyi bıraktım merdivenlerde kafayı uzattım. orda. kolay tanıdım çünkü bana sordu yarın ne giyeyim diye. bende en çok sevdiği pembe tshirtiyle krem rengi eteğini istedim. saçlarını toplama sal gitsin. uzun bağcıklı kahverengi sandaletlerini giy..

sırtladım eşyaları yine derin bi nefes çıktım yukarı bir iki adım attım görünce bastı çığlığı. koştum sarıldım. nasıl sıkı ama. arkadaşıyla gelmiş. onu bıraktık, adak adamışım sultanahmete dua etmeye gideceğiz kavuştuğumuz için. gidene kadar nasıl eğleniyoruz. girdik çıktık bir dondurma savaşını gülhane parkı seyretti. bir taş vardı sarıkamışa özel anneme hediye gelmişti. kolye yapılmış özel bir taş. 2 tane gelmişti. annemden birini istedim verdi. onu orda taktım ona. bana döndü sonra dedi ki : seni öpebilir miyim. gıkım çıkmadı yaklaştı öptü beni. gözlerimi açtıktan sonra dünyayı bidaha o gözle göremedim

kabul etti. ilk başlarda pek ilgili değildim çünkü inancım yoktu. o çok ağlardı bu yüzden kendime geldim sonraları. ne hediyeler gönderdik ne defterler yazıp yolladık birbirimize bilemezsin * -30 40 olur geceleri sarıkamış. küsmüştük, beni affetsin diye saatlerce bekleyip ellerimin mosmor oldugunun fotoğraflarını atmıştım bir keresinde ne günlerdi. günler geçiyor 15 tatil oldu sonra. gelmemi çok istedi. aileme bunu ilettim. çok ciddiyim bu sefer. ya gidicem ya gidicem. izin vermediler ve ben inanki 3 ay eve uğramadım diyebilirim. keşke yapmasaydim ailemden öteye köy yokmuş bunu simdilrrde anliyorum..

annem eve geldiğim geceler uyumamı bekler gelir başımda ağlar bir sürü şey anlatırdı, nasılda körleşmişim allahım.. neyse zaman geçti mezun oluyordu o son sınıf. ben 11 im o benden bir yaş büyük. anneme daha fazla dayanamadım ve hersey eskiye döndü onlarla. mezuniyete gideceğimi söyledim bu sefer. ertesi gün biletim alındı. gittim. daha 18im ilk kez annemden babamdan kardeşimden ayrılıyorum. bi ben varım bir istanbul bide o

hayır olsun dedim vurdum kafayı yattım. ertesi gün ilk işim mesaj atmak oldu tabi. biraz konuştuk o gün ve ben gerisini beklemedim. öyle olduğu halde bana sabah günaydın yazdı konuşmak istedi.. günler günleri kovaladı biz hala konuşuyorduk, şiirden konuşurduk, gökyüzünden, bulutlardan

aylar geçti ve kendiliğinden biz sevdalı oluverdik. öyle benimle çıkar mısın yok bunun adını koyalım değil. oluverdik birden. ben ona şartları anlattım bak 1 sene öncesinde gelmem mümkün değil. bu işin sonu hayırlı olmayabilir istanbula tekrar zaten taşınmayacağız öyle bir imkanımız yok yine uzak olabiliriz sen bu işe var mısın yok musun, bu öyle basit bir karar değil düşün cevap ver, ne ben üzülmeni isterim ne üzülmeyi

adamı mahçup etmiştim sonra süt dökmüş kediye döndüm. herkesle ilişkimi kestim. üst sınıflardan bir arkadaş bıraktım kendime sadece onunla takılıyorum. onun sınıfına gitmezdim hiç. e daha fazla takılmaya başlayınca gitmeyede başladım. onu öyle tanıdım. bana ilgisi var gibiydi ama önce emin olmam lazımdı. oldumda. ama çok geç kalmıştık çünkü taşınıyorduk. istanbuldan kars'a. haberi almadan önceki gün çağırmıştım onu okulun bahçesine buluşmaya anlatıcaktım içimdekileri. taşınacağımızı duyunca diyemedim. başka şeyler söyleyince yüzünde hayal kırıklıkları tabi.

bilirsin istanbulu büyüsü farklı. ordan ait olmadığın bir yere gidiyorsun. gençsin daha kanın kaynıyor. ama yok kader işte. babamızın hayatını yaşamak zorunda kaldık. neyse uzatmıyorum. ilk senem kabus gibiydi. yapayalnızdım, bir köpek aldım kendime onunla ilgilendimi onunla konuştum yalnızlığımı ona anlattım, gerçek bir dosttu bana.. 1 sene geçti aradan hiç konuşmadık ve ben kan ter içinde uyandım bir gece. rüyamda onu gördüm. bir ev yanıyor birisi yardım istiyor ve ben içeri giriyorum. kim olduğunu görmeden onu battaniyeye sarıp dışarı çıkartıyorum. sonra yüzünü bir açıyorum ki o

istanbuldayım, baba asker o nereye biz oraya.. 6. senemizdi orda iyi puan yaptım ama çok uzaktaki anadolu liseleri tutuyordu bizde arastırdık çok iyi bir koleje %75 gibi burslu yazıldım. 2 sene daha kalıcaz ve tayinimiz çıkacak. kanımız deli akıyor. zengin züppelere aman vermiyorum * kavga dövüş atılıyordum az daha okuldan. okulun müdürü emekli albay, babamın arkadası. odasına çağırdı bizi ben babam ve mudur. ben bu çocuğu bu okulda istemiyorum biz bu cocugu basarisini yukseltsin diye aldik bu okula..

hiç unutmam babamı ilk kez ağlarken gördüm.

sadece onu unutamadığımı bilmesini istedim. bunlardan konuştuk başta sonrada darbeyi konuştuk sabaha kadar. ertesi birkaç gün yine öyle. sakinleşince ortalık havadan sudan konuşmaya başladık. ben tekrar olabilirize getirince konuyu hep kaçtı. neyse dünden önceki gün 4 senenin ardından sesini duydum ilk kez. aynı heyecan, aynı titreme bende. gülüşünü özlemişim bana gününü anlattı. bana sordu ben anlattım sonra birşey isteyeceğim senden bana duvar örme araya lütfen, senden sadece bunu istiyorum dedim. oda senin duygularını bilirken araya duvar örmezsem kendimi rahatsız ederim. şu an için birşey hissetmiyorum sana karşı, sadece arkadaş olacağız dedi. ertesi gün işe gidecekmiş. bende kapatalım dedim 15 dakika çok güzel konuştuk. dün gece nasıldı günün pazar gününe hazır mısın (gece 1.33 olmuş dünden bahsediyoruz artık yani) heybeliadaya gidecekmiş. çok heyecanlı falan. saat 10.30 mesajımı gördü cevap vermedi. bugun yazmasını bekledim fotoğraf koymuş. akşama kadar yazmayınca bugün 10.30 da bidaha yazdım 11 de gördü yine cevap vermedi..

Bende ertesi gün kendi haline bırakmaya karar verdim ama bugün yine yazıverdim işte tutamadım kendimi. Halbuki telefonda konuştuk duvar örme bana karşı dedim mırın kırın etti sonra tamam öyle olsun diye kabul etti.. 2 gündür cevap vermiyor mesajlarıma gördüğü halde. Bugün ne yapıyorsun seni anlayamıyorum diye sordum. işteyim sonra konuşuruz dedi saat yine kaç oldu kimseler yok..

Araftayım sevgili dinleyen. Cennetle cehennemin ortasında kaldım. Cennetimi görüyorum, bir çift ela gözü var, sırma saçlar, küçücük eller, ayaklar.. yok gidemiyorum. E canımdan bezdim cehennemi görüyorum, kırdığım kalpler, lanetler, göğsüme vurulan o yumruklar, döktürdüğüm gözyaşları.. tekrar tekrar deniyorum oraya zaten bi daha istesemde hiç el uzatamıyorum..

O bahsedilen boşluktayım, sessizlik insanın beynini yer bitirir ya hani, bi gürültü duymaya razı olursun, yok işte amk yapayalnız kaldım.

Haydi eyvallah

elim ayağım boşaldı beynimden vuruldum sanki anlatamam. 20 30 dakika ağlamışımdır. ama öyle bildiğin gibi değil iki gözüm iki çeşme. gelen geçen bana bakıyor umrumda mı. arkadaşım git konuş diye çok ısrar etti ama. ben utancımdan çıkmak istemedim uzun süre direttim ama çıktım konuştuk onunlada. öyle cana yakın bir insandı ki anlatamam. dünyanın bütün renkleri onda toplanmış sanki. ama olanlardan sonra benle konuşurken bir renk bırakmışım sadece. sadece gri. çok soluktu

okula döndüm ve ben kafayı sıyırdım. yeni kız arkadaşımada aynı şeyleri yaşatamazdım. onunla çok hızlı gitmiştik ve yapmamamız gereken şeyler olmuştu. bir yandan onu bırakamazdım bu yüzden, çünkü bir kız için çok önemli böyle birşey, bana güvendi, kendini teslim etti. ama aklımda tek bir soru benim. eninde sonunda bu ilişkide bitecek. deneyip 3 5 ay sonra görmenin alemi yok. çünkü bundan bir iki gün önce 4 sene oldu ve ben onu unuttuğum bir gün bile hatırlamıyorum. ızın final haftası geçemezse okulu uzayacak. sonra söyleyeyim dedim, kör talihim yine izin vermedi. söyleyip bitirmek zorunda kaldım. sınavlarına girmemiş okulu uzadı. bana bunuda yaptırdı anlayacağın. ne kadar istemeyeceğim şey varsa yaşadım ve yaşattırdım

4 koca senenin ardından adımı yazdı, kendi facemden yazmamıştım unutmamış beni. 15 temmuz sabahı, darbenin olduğu sabah yani. ona bunu yazdım. büyük bir gün olacağından ikimizinde haberi yok. köprünün kapandığı saate kadar konuştuk. ben direttikçe o hayır eski duygularımı hissetmiyorum ben bitirdim dedi. tam o saat geldiğinde bana aynen şöyle dedi. köprüler kapalı geçişler durdurulmuş. bende dalga geçiyor zannedip yumuşatmak için 3 köprü var ordan geçerim diyorum salak gibi :D

bana saçmalama haberlere bak deyince şok oldum o gece. ülkemden uzaktayım, babam asker ne olduğunu anlamadan yine ona sarıldım sabaha kadar konuştuk. bana şey dedi bi ara.

seninle konuşmayalım biz bak görüyorsun kıyamet kopuyor her seferinde ..

benim içimde kopuyor güzelim o kıyamet ah ahh. 15 gündür konuşuyoruz şimdi. beni aldattı mı aldatmadı mı bilmiyorum. konuyu oraya getiremiyorum. tekrar brşeyler yaşayabilir miyize gelince konu hemen duvar örüyor kaçıyor ama onun dışında birşey sorduğumda veya konuşmak istediğmde cevap veriyor ve konuşuyoruz. hatta dünden önceki gün arayayım mı seni dedim kabul etti. 10 dakika konuştuk. son bölüme geliyorum