hikayeyi dinlermsnz hayatmın hatası mı değilmi

odaya gittik. ben üstümü değiştirip yatağa yattım hemen. elif de duştaydı. duştan çıktı o da geldi yanıma yattı, iyice sokuldu bana. kdv'm dedi. efendim elifim dedim. beni korudugun için teşekkür ederim dedi. sen benim nişanlımsın elifim tabiki koruycam dedim. kollarını boynuma doladı ben de ona döndüm. öpüşmeye başladık. birlikte olduk. tatilin diğer günleri aşağı yukarı aynı geçti. denize gittik, yüzdük geldik yemek yedik akşamları dışarı çıktık derken. dönme günü geldi. musa abi de evlenicekti zaten dönmemizin ertesi günü. onun nikahında şahitlik yapmamızı istemişti musa abi biz de kabul ettik seve seve. tatilden döndük. annem ziyarete gelmişti o aralar. musa abinin nikahına o da geldi. biz elifimle nikah şahidiyiz tabi. nikah esnasında elif bana
- kdv biz de şu esas oğlanla esas kız olcakmıyız dedi. sırıttım tabiki olcaz dedim. bildiğin evlenme teklifi gibi bişiydi lan bu. ama daha okul vardı, evlenmemiz için daha erkendi. nikah bitti şahitlik yaptık. elif sanki gelinmiş gibi çaktırmadan ayağıma bastı sonra bana bakıp güldü bi de. musa abinin eşi de lazdı. izmire okumak için gelmiş, musa abiyle tanışmışlar. ben elifle tanıştığım zaman da nişanlılardı zaten. böylece fatma ablayla, adı fatmaydı, aramızda da bi bağ olmuştu. sonuçta o gelin oldu, ben de damat adayıydım yani.

ertesi gece de düğün oldu. koskoca musa abinin düğünü altın takmak farzdı amk. gittik annemle küçük altın aldık taktık. elif o gece daha çok misafirlerle abisiyle falan ilgilendi pek görüşemedik. arada bana bakıyor öpücük atıyordu ben de ona öpücük atıyordum. ben hep onu izledim zaten. durmadan gelini kesiyordu. ben içten içe anlamaya başlamıştım elifimin gelinlik giymek istediğini gelin olmak istediğini. tek istediğim o gelinlik içindeyken benim de damatlıkla yanında olmaktı. daha nerdeyse 3 yıl vardı okullarımızın bitmesine. sabır lazımdı bana sabır. düğün bitti bi kaç gün görüşemedik evlilik telaşlarından.. ertesi gün arayıp elif özledim seni ya gel dışarı çıkalım gezelim dedim. sesinde bi soğukluk bir gariplik vardı. hastayım ben kdv sonra çıkalım dedi. ben anlamadım tabi. elifim noldu iyi misin? dedim. iyiyim sonra görüşürüz baybay deyip kapattı...

Arada ses verin beyler, kendi kendime anlatıyomuş gibi hissediyorum.

ne olduki şimdi. şöyle bi geçirdiğimiz son günleri düşündüm hata yaptım mı acaba elifimi üzücek kızdırıcak bişey yaptım mı oturup düşündüm bi kaç saat. yaptıysam bile hiç hatırlamıyorum ama yapmadığımı biliyorum yani. bi daha aradım kapatmış telefonu. evlerine gitsem giremem evde sadece o var. annesi babası musa abinin evi için koşturup duruyolar. gittim evlerine zili bastım açılmadı. geçtim pencerenin karşısındaki kaldırıma oturdum cama bakıyorum arada sırada. ya evde değilse diye düşündüm. gittim zile bastım sonra hemen kaldırıma döndüm. odasının perdesi hafif bi aralandı anladım ki evde. bi daha zile bastım. yine açmadı. en sonunda abandım artık zile elimi hiç çekmedim. aralıksız 30 sn çaldıktan sonra açtı kapıyı. ben merdivenler 3er 4er atlıyarak çıkıyorum geldim dairelerinin önüne kapı kapalı. kapıya vurdum delikten baktığını anladım içerden yansıyan ışığın sönmesinden. bi daha çaldım kapıyı. elif açarmsıın dedim. açtı kapıyı. gözleri kıpkırmızıydı..

@277 sonunda sizlere danışıcam ben yine. o yüzden mümkün oldugu kadar ayrıntı vermeye çalışıyorum. bitiyor az kaldı zaten..

elif noldu iyi misin dedim. ağlamıştı belliydi kıpkırımızıydı gözleri. mavi göz bebeklerinin etrafında kırmızı kırmızı damarlar vardı. gözünün etrafı da kıpkırmızıydı. o an çok üzüldüm beyler. elifim söylesene noldu dedim. bi anda boynuma sarılıp ağlamaya başladı. ama nasıl ağlıyor. artık içine bu kadar neyi attıysa. anlat elifim hadi bak dinliyorum derdin ne anlat dedim. tepki vermedi. hala ağlıyor hala ağlıyor. en az yarım saat o şekilde hiç kıpırdamadan ağladı kollarımda. en sonunda geri çekildi biraz. tişörtünü çıkardı. kulaklarının altındaki ve koltukaltındaki şişlikleri gösterdi..

dondum kaldım o an hiçbişey diyemedim. ama atlatmıştı kanseri yenmişti işte. o kadar savaş vermiştik mücadele etmiştik yenmiştik. bitmişti hani herşey. herşey güzel olmuştu. nerden çıktı bu şişlikler şimdi. nasıl olur. yine mi lenf kanseri yine mi kötü günler. aklımda bu binbir soru dönerken sarıldı bana yine ağlamaya başladı. elif diyebildim sadece. daha da ağlamaya başladı. beyler bi kere yaşamıştım o günleri, bir daha yaşamak o kadare zordu ki. o yıpranma o anılar insanı yiyip bitiriyordu. elifim yine mi lenf kanseriydi. doktorlar bitti demişti. nasıl olur nasıl olur. elife hemen musa abiyi arıyorum o da annenlere haber versin sen muayene olmalısın dedim. kdv nolur yapma dedi. elif lütfen bak dedim. bişey demedi ağlamaya başladı yine. ben hemen musa abiyi aradım
abi elifin koltukaltında boynunda yine şişlikler var. çabuk annenlere söyle hastaneye zütürelim dedim.
musa abi bi an duraksadı tamam dedi.

telefonu kapattım. elif ne zamandır var bunlar yine dedim. düğünden beri dedi. nasıl farketmedim ben düğünde dedim. o zaman küçüktü. son iki gündür çok büyüdü dedi. çıldırıyorum orda beyler, inanamıyorum hiçbişeye. elifim deyip sarıldım ona. mavi gözlüm benim bak bakıyim bana dedim. baktı mavi gözleriyle. allahım ne kadar da masum. seni kaybetmiycez tamam mı sen benimsin sadece benim kalıcaksın. kimse alamaz seni benim ellerimden. bi savaş verdik kazandık, gerekirse yine savaşır yine kazanırız. sen sakın korkma ben hep seninleyim dedim. ağladı yine.. bi süre öyle bekledik o ağladı omzumda ben içimden ağladım. o ağladı ben sustum. en sonunda musa abi annesi ve babası geldiler eve. tabi elifi öyle çıplak sadece sütyenle görünce afalladılar bi an. sonra hemen uyandılar duruma. elif annesini babasını görünce baygınlık geçirdi. hemen kucakladım ben babasının arabasına bindirdik hastaneye doğru yol almaya başladık. annesi dövünüyor yine. babası biraz daha metanetli davranmaya çalışıyor. musa abiyle ben arkada elifle ilgileniyoruz. onu uyandırmaya çalışıyoruz.

hastaneye vardık ben koştum görevlilerden sedye getirmelerini istedim. elim ayağım titremeye başlamıştı yine. arabaya getirdiler sedeyeyi hemen elifi sedyeye taşıdık. daha sonra görevliler elifi zütürdüler acil bölümüne. biz dışarda kaldık öyle. etrafta doktorlar falan da yok ki soralım bişey diyelim. yarım saat boyunca bekledik. lenf kanseri yine nüksetmiş.. kesin bişey yokmuş tahlillerden sonra belli olucakmış. tahlillerde yarın belli olucakmış. elifi yoğun bakıma aldılar yine uyuttular. aylar önce yaşadığım kabus dolu gece yine geldi buldu beni. yine elifim yine mavi gözlüm orda. bu sefer camsız odadaydı ama. göremiyordum onu. musa abi eve gitti, battaniye aldı geldi anne babasına. ben de büfeden yiyecek bişeyler getirdim geldim. kimse yiyemedi. annesi durmadan ağlıyor. babası musa abi ben kafayı eğmiş oturuyoruz. aynı hastane aynı koridorlar. aynı insanlar..

o gece o kadar şey düşündüm ki. elifime bişey olursa nolucak, napıcam nasıl yaşıycam ne yiycem ne içicem. sabahı zor ettik. arada sırada doktorlar hemşireler girdiler rutin kontrol diyip çıktılar. korkuyorum doktorun her girişinde o korkunç cümleyi söylemesinden. elim ayağım titriyo hala. üşüyorum. tahlil sonuçlarını getirdi doktor öğlene doğru. doğruymuş, lenfoma nüksetmiş, hatta akciğere ve karaciğere sıçramış. doktor öyle bir konuştu ki daha da yıkıldım ben, daha da yıkıldı annesi abisi babası. yaşama şansı düşük ama elimizden geleni yapıyoruz dedi doktor açık açık. sanki doktor değildi de robottu. ezbere konuşuyordu. bilmiyordu ki doktor onla geçirdiğim günleri ayları anıları sevinçleri mutlulukları hüzünleri acıları. gözyaşlarım durmuyordu artık. artık kendi nefes alamıyormuş makineye bağlamışlar öyle dedi doktor. göstermediler elifimi. o mavi gözlerini göremedim ben. gece yarısı doktor girdi yine içeri biraz bekleyip çıktı suratı farklıydı bu sefer ben anladım herşeyi bişeyin yanlış oldugunu babası sizmisiniz dedi babasına seslendi babası evet noldu hayırdır doktor bey dedi başımız sağolsun dedi doktor kafasını öne eğdi o an herşey durdu sanki zaman durdu herşey yavaşladı babası ayaktaydı yere dizlerinin üstüne çöktü annesi inlemeyle karşışık ağlamaya başladı haykırarar musa abi iki eliyle yüzünü kapattı ben durdum öylel bişey yapamadım diyemedim gözyaşları yağmur gibi aktı sanki yanaklarımdan ben bişey diyemedim yapamadım elif öldü elifim benim elifim beni seven bana mavi gözle bakan elif nasıl ölür allahım nasıl ölür diyorum içimden beyler birazdan gelirim yii deiğlim.

tutunamadık. kaybettik savaşı. o kadar inanılmaz o kadar yalan geldi ki elifi kaybettiğimiz. olamazdı gerçek olamazdı. şakaydı. elif hala uyuyodu orda. uyuycak uyuycak en sonunda uyanıcaktı mavi gözleriyle bana bakıcaktı. kaderin önüne geçilmeyeceğini anladım. okulun ikinci haftası o koridordan dönmesem çarpışmasam elifimle bu anları hiç yaşamıycaktım belki. ama çarpıştım o mavi gözleri gördüm. kaderimmiş. benim de kaderim buymuş. elifimle el ele verdik kadere karşı koyduk bi defa. kazandık da. ama olmadı yine geldi yine almaya çalıştı elifimi benden. bu sefer başardı. o gece hiç kıpırdayamadım ne eve gittim ne başka yere. orda oturdum ağladım öyle. elifle geçirdiğim her anı teker teker tekrar ettim içimden. görmek istedim almadılra içeri. torbanın içinde odadan çıkarılışına şahit oldum. ne torbası oldugunu anlamışsınızdır. o kelimeyi söylemek istemiyorum. zütürdüler. son kez torbanın içinde de olsa o şekilde görebildim onu. o gecenin iki gün sonrası öğle namazında toprağa verdik. berbere saç sakal traş oldum. siyah takımları giydim en ön safda yer tuttum. tabutunun önünde. allah hiçbirinize yaşatmasın böyle şeyler. hep tvden görürsünüz siyah gözlüklerle beklerler, cenaze namazı kılarlar. sadece tvde kalsın onlar sizin için. hiçbiriniz yaşamayın. beni en son böyle takımlı saçsız sakalsız nişan günümüz görmüştü. nasıl da gülmüştü. cenaze günü kalkmadı da gülmedi de. o gülmedikçe ben ağladım. ağladıkça daha da ağladım. annesi teyzeleri ağıtlar yaktılar. üç defa helal olsun diye bağırdım. tabutu omuzlayanlardan biri oldum. önden babasıyla abisi. arkasından amcasıyla ben. toprak atamadım üstüne. yapamadım. yap dediler yapamadım. defnettik elifimi. fotoğrafına baktım büyük çerçevedeki. mavi gözleriyle bakıyodu sevenlerine. gitti işte elif. bana en son söylediği kelime tamamdı. mavi gözleriyle içine içine bakarak söylemişti gözlerimin. artık bakamıycak hiç kimseye öyle. tutamıycam elinden gezemiycem onunla. evlenemiycez, oğlumuz olmıycak. adını rüzgar koyamıycaz. bi rüzgar alıp zütürdü hayallerimizi. adını biliyorum artık o rüzgarın. ölüm rüzgarı aldı elifimi benden. uçurdu gitti. mekanın cennet olsun elifim.

yaşadıklarım bunlar. kiminiz inandınız kiminiz inanmadınız ama okduugnuz için hepinize teşekkür ederim gerçekten. elifi kaybettikten sonra hiçbişey aynı olmadı. memlekete uşağa taşındım. hala da ordayım. nişan yüzüğünü bana verdiler elifin. saklıyorum hala ikimizinkini de. pgibolojik destek aldım hala alıyorum. manik depresif teşhisi koydular. sürekli kullandığım 3 anti-depresanım var. yalnız kalamıyorum her yalnız kaldığımda ağlıyorum aralıksız. mavi gözlü insanlara bakamıyorum artık gözlerine. fobi oldu sanırım. her pazar sabahı 4.30 otobüsüyle izmire gidip elifi ziyaret ediyorum. giderken de dankekle kola zütürüyorum her pazar sabahı kahvaltımı onunla yapıyorum kabri başında. kirlenmişse temizliyorum otu çöpü alıyorum etrafındaki üstündeki konuşuyorum onla. suluyorum toprağını. bazen gözyaşımla bazen aldığım suyla. yaşım 23 ama sanki 40 yıl yaşamışım gibi geliyor.

hayatım bu hale geldi işte anlatıcak bişey yok. alkol zaten kullanıyordum sigaraya başladım elifin vefatından sonra. sürünüyorum anlayacağınız. bu halde düzgün kararlar veremiycegimi de biliyorum o yüzden kardeşim gibi gördüğüm sizlerden yardım almak istedim. eğer sizi de kendi dertlerimle kararttıysam çok özür dilerim ayrıca. fikrinizi almak istediğim konular var.

beyler, ben elifimden sonra kimseye o gözle bakmadım hiç kimseye. düşüncesi bile tiksindiriyor beni. hiçkimseyle ilişki yaşamak istemiyorum. hiçkimseye o gözle bakmak dahi istemiyorum. hayatım boyunca elifin hayaliyle yalnız başıma yaşamak istiyorum. ama annem arkadaşlarım katılmıyorlar bana. daha yaşın genç, daha neler yaşıycaksın diyorlar ama yaşadıklarımın ne olduğundan hiçbiri haberdar değil. sevgilim yok, ve olmasını da istemiyorum. elif olmadıkça yuva sahibi olmak da evlenmek de çocuk falan da istemiyorum. sizce ne kadar doğru bu sizin de fikrinizi almak istiyorum. ben elifi çok sevdim hala da seviyorum. anladım ki onu sevmem için bedenine ihtiyacım yokmuş. onla geçirdiğimiz günlerdeki elifi ben hala kalbimde anılarımad yaşatıp seviyorum.

ailesini soranlar oldu. annesi babası kaldığı yerden devam ediyolar yaşama. çok üzüldüler çok acı çektiler, yaşamaya çalışıyorlar. musa abinin eşi fatma abla da hamile. kızları olursa adını elif koymayı düşünüyorlarmış. annesi babasıyla hiç görüşmedim elifin ama pazar günleri gittiğimde ayda yılda bir musa abiyi ziyaret ediyorum

sorum şu;
napmalıyım ben. geri kalan yıllarımda napmalıyım. az çok okuyanlar bişeyler söylerse sevinirim. zor durumda olmasam istemem zaten. teşekkür ederim.

teşekkür ederim hepinize.
@310 ben asıl olayı anlatmak istediğimden yan olayları kısaca anlatmışım sanırım kendim okuyunca farkettim teşekkür ederim.

@all herkese teşekkür ederim. hepinizle tek tek muhabbet sohbet etmek isterim ama yarın sabah malum ziyaret için erken kalkıcam o yüzden erken yatmam gerek.
@339 estagfurullah kardeşim de. size şimdi yazılarla anlattım, hepiniz kafanızda farklı canlandırdınız elifimi. ben şimdi fotoğraf gösterirsem hayalleriniz baltalanır hoş olmaz. bırak herkes nasıl hayal ettiyse öyle tanısın kardeşim. kusura bakma.

@345 eyvallah kardeşim. sen öyle diyosan..

@349 eyvallah kardeşim. akıldan çıkmıyor geçen anlar geçmişteki anılar. orlarda yaşıyoruz hala.