beyler çok pişmanım. olay bugün saat 13.00 sularında cereyan etti. 1.70 boylarında ama çevik ve güçlü profesörümüz tahtanın önünde dikilmiş, taşşak kokusuna bulanmış 100 kişilik amfide tavşanlı kravatıyla bizlere adeta subliminal mesaj veriyordu.

önümde oturan ve aynı zamanda sınıftaki 4 dişiden biri olan amlı yaratık sıkılmış kafasını sıraya koymuş ve horlamaya başlamıştı. ön çaprazımdaki eleman sıkıntıdan yediği tırnakları sıraya dizmiş makine taslağı yapmış idi. ben ise sıkıntıdan patlamış bir vaziyette eve gidince hangi videoyu izleyip boşalsam diye düşünüyordum. tahtadaki çatlak profesör arkasını döndü. 75 dakikadır durmadan konuşmanın verdiği yorgunluk olacak ki çok aheste bir şekilde tahtaya bişeyler yazmaya başladı. yarı baygın bi şekilde izliyorum. adam durmadan yazıyor, yazıyor ve yazıyordu. artık sinirlerim tepeme çıkmaya başladı. anlatacağın dersi gibeyim diye söyleniyordum. bir ara elini indirdi tam ohh çekecekken elini kaldırıp tekrar yazmasıyla, ayağa kalkıp 'özet geç binçç' diye bağırmam bir oldu.

profesör otobüste sessizce fordlanan türbanlı kadın gibi şaşırıp bir hışımla bize doğru döndü. yanıma yürümeye başladı. korktum elim ayağım titremeye başladı. profesörü nasıl durdurabilir idim? saniyeler aleyhime işliyor, aklıma gözündeki çerçeveli gözlüğü zütüme soktuğu sahne geliyordu. sıraya baktım. 500 sayfalık matematik2 kitabını gördüm ve elime aldım. profesör hızını ve duruşunu bozmamış üstüme doğru geliyordu. kitabı kaldırıp açıyı ayarladım manuel neuerin topu koluyla orta sahaya kadar atarken kullandığı gücü zorlamaya çalıştım. kitabı fırlattım. profesörün tam kafasına isabet etti. yere yıkılırken ön sıralardan bir çocuk tuttu yavaşça yere serdi adamı. hemen toparlanıp çıkmak için kapıya yöneldim yanından geçerken alının yarıldığını gördüm beyler. seni seviyorum kotanjant diye mırıldanıyordu. sanırım eğitim hayatım bitti beyler :(

özet geç bin

hahah iyidi bin

ok