Peygamber Efendimiz (s.a.v.), hayatında hiç bir çocuğu üzmemiş ve kalbini kırmamıştır. Küçük yaşta Rasululah'a hizmet etmeye başlayan Enes (r.a.) diyor ki: " Ben Resulüllah (s.a.v.)’in ellerinden daha yumuşak ne bir atlasa ne de bir ipeğe dokunmadım. Allah Resulü’nun kokusundan daha hoş bir rayiha koklamadım. Resulüllah (s.a.v.)’e tam on yıl hizmet ettim. Bana bir defa bile olsun öf dahi demedi. Yaptığım bir işten dolayı ‘niye böyle yaptın?’ demediği gibi, yapmadığım bir şey sebebiyle de ‘şöyle yapsan olmaz mıydı?’ demedi. O insanların en güzel huylusuydu.”.[17] Peygamberimizin çocuklara hoş görüşlü oluşunun da sınırı yoktu: “Yaramazlık yapan çocuklara hemen müdahale etmeyiniz”. Ve yine, “ çocukların küçüklüğündeki yaramazlığı, büyüdüğü zaman aklının çok, zeki olacağına bir alamettir.”[18] buyurmaktadır.

kaynak: http://www.on5yirmi5.com/...ocuk-sevgisi-nasildi.html

+rep lütfen

____________________________________________________________________________________

ölüm dediğin nedir ki gülüm ben senin için yaşamayı göze almışım...