ilk okumaya başladığımda akademik, ciddi yazılar yazıyordu ki ya kütüphane memuru ya da yayın evi sahibi diye düşünmüştüm (bkz:
#11983307). zamanla beyninin gofret gibi katlardan oluştuğunu bize gösterdi: kat kat tat. siyaset, felsefe, mizah, sosyoloji, pgiboloji harmanlanmış, katlardan süzülerek ekranımıza ücretsiz geliyor. sözel bir insan, sayısalcı değil, kelimelerle arası iyi, matematikten en iyi bildiği konu kümeler. acaip bir gözlemci, geçenlerde kızıma "evde kayısı suyu var şeftali suyu iste" derken artık çok geçti, laf ağzımdan çıkmıştı bir kez *. anne babanin arkadasla tanisirken kibarlasmasi, annenin gelen hediyelere el koyup saklamasi ve diğerleri hepsi çok tanıdık, hepsi yaşadıklarımız, hatta yaptıklarımız ama bunu gofret beyin yazdığında idrak ediyoruz. keşke karşı komşum, yeğenim, kuzenim gibi hep el atında olsaydın da kahvelerimizi içerken, flash tv izleseydik, reklam arasında fallarımıza baksaydık, meyve yerken dedikodu yapsaydık, insanda ne keder kalır, ne hüzün... her eve lazım bir insan, her sözlüğe lazım bir yazar.
