ibretlik askerlik hikayemi anlatıyorum

prezerverd

aklımdaki sorular halil ve büşra vatan hanimiydi. akif bey neredeydi.3.5 rakamları ve "zaman" neyi ifade ediyordu. yanıma getirilen adam kimdi ve şimdi neredeydi. yoksa o akif beymiydi.
buradan kaçmaya imkan yok gibiydi. yaklaşık 1 gün boyunca aralıklarla dayak yediğimi varsayarsak dayanacak gücüm kalmamıştı.ama çetin denilen adamın kim olduğunu bilmiyordum. kimin eli kimin cebinde belli değildi.

çetin yeniden yanıma geldi. ağzımı yüzümü yıkadı. sadece acı çekeyim diye kolanya döktü.pis ve sarımsı dişleri hala gözümün önünden gitmiyor. gevrek gevrek gülüşleri... birşeyler getirmişti. elimdeki ve ayağımdaki bağları çözdü. buradan sakın kıpırdama, kaçamazsın dedi. kaçamayacağım bende farkındaydım.bu adamlarla iş birliği yapmam gerktiğini anlamıştım.i̇yi veya kötü. sonucu her ney olursa olursa olsun hayatta kalmamın yakınlarıma zarar gelmemesi için bu şartı

oturtukları sandalyeden kalacak dermanım yok gibiydi. ayaklarım uyuşmuştu. ayağa kalktığımda senedeledim ve yere düştüm. bitkin bir haldeydim.o an ki durumumu, eminim anlayabiliyorsunuzdur.

go go go

yemeği yedikten sonra, çetin odaya girdi. halil kim dedi. askerdeymişsin neden izne geldin dedi.o an çetinin sadece libidosu yüksek bir işkenceci mahluk olduğunu anladım. çünkü izinde değildim. askeriye tarafından izinde görülmediğimden de adım kadar emindim. sanırım halil dikkatli ol derken bunları kast ediyordu.ama bunları kast ediyorsa neden büşra için kızım demişti.o ağlamalar, fotoğraflar sözde annesini aldatmalarda neyin nesiydi. gerçekten artık bunlar miğde bulandırıcı bir hal almıştı. sadece kurtulmak istiyordum,3 5 nöbetlerinin hepsinin bana kitlenmesine dahi kabuldüm. tuvalet temizlemleri, bütün ağır ve pis işlere razıydım. kısacası ormal bir askerlik yapmak, kızgın olduğum aileme kavuşmak istiyordum. aslında herşeyin benim sorumsuzca davranışlarım yüzünden olduğunun farkına vardım.saf değildim, vurdumduymaz bir salaktım.

çetin yeniden sandalyeye oturtu. sana 1 gün daha müddet veriyorum.ya herşeyi söyleceksin, yada burada öleceksin dedi.tam birşey söylecektim ki,bir kaçtane patlatı. konuşmama izin vermiyordu. bilerek böyle davrandığını anladım. çünkü bana muhtaçtı ve öldüremezdi. herşeyin bende saklı olduğunu sanıyordu oysa ben sadece bir piyondum. yada şimdilik öyle kalacaktım.3 5 dayakla benden birşeyler alacağını zannediyordu. sandalye oturduktan sonra elim ayağımı bağladı. uyuya kalmıştı

bir anda silah sesiyle irkildim.ne olduğuna anlam veremedim.bir anda olsa beni kurtarmaya geldiklerini sandım.en azından öyle umut etmiştim.tek bir mermi sesi geldi. sanırım birilerini infaz etmişlerdi. yada benimle dalga geçiyorlardı.tam o anda odaya birisi girdi. ayak ve el bağlarımı çözdü. kafamdaki çuvalı çıkardı. karşımdaki akif beydi.tam soru soracaktım ki,fazla vaktimiz yok gitmemiz gerek dedi

vay arkadaş

urla yakınlarında tahmin ettiğim gibi bir çiflik evindeydik. bana destek vererek dışarı çıkardı. öldüler mi dedim bilmiyorum orası ne seni ne beni ilgilendirir dedi.2 tane transporter ve 1 tanede anlam veremediğim şekilde brodway marka araba vardı. broadway marka araca bindirildim. sadece akif ve ben vardım. damarıma o an birşey enjekte etti. neden yaptı bilmiyorum. bayıldım uyandığımda otel odamdaydım ve yanımda deri bir çanta ve uçak bileti vardı. soruların bütün cevabı halilde. buradan gitmen gerekiyor yazılı bir not bırakmıştı. telefonum ve kıyafetlerim yoktu. sadece cüzdanım vardı. sanırım hepsini imha etmek üzere almıştı. yada çiflikte kalmıştı. kaldıysa bile bütün herşeyi toparladıklarından emindim. çünkü geride iz bırakmamak için beni bile bayıltmışlardı. sanırım artık akif beye ve halil komutanıma güvenmeliydim. acaba büşra neredeydi,ne yapıyordu. daha sevişemeden aşkım ölmüşmüydü. yoksa her aşk gibi oda mı yalandı..

hakkariye vardım. halil bey özel bir arabayla beni aldı. evin yolunu tuttuk. evde kimse yoktu.yol boyunca pek konuşamadık. zaten konuşacak fırsatımızda pek olmamıştı. oradaki herkes hangi arabanın kime ait oldugunu çok iyi biliyordu. halkın desteğini arkasına alan bir örgütten saklanmakta pek zor değildi. lojmanlara girdik evde herşeyi anlatacağını söyledi.

evde ona ilk sorduğum büşra yaşıyor mu oldu. yaşıyor,yaşıyor merak etme dedi. telefonda sadece sesini duydum. başkada birşey konuşmadım. çünkü konuşmak istememiştim. bütün sorularıma cevap vereceğini söyledi. başladık uzun ve koyu bir sohbete.

atiker'in sunduğu
ibretlik askerlik hikayemi anlatıyorum
reklamlardan sonra devam edecek

bana tam soru soracaktı ki lafını kestim. artık soruları ben soruyordum. kimsin halil komutanım kimsin dedim. verdiği cevabı hala unutamam... kimsenin bilmediği, bilmek dahi istemeyeceği kötü adamımın biriyim dedi. kimine göre kontrgerilla kimine göre halk kahramanıyım. bazen devlet senin gibi sıradan insanlara ihtiyaç duyar.Bir çok köstebek mevcut içeride. Bazı şeyler ankaradan yürütülmüyor görüldüğü gibi kolay değil herşey dedi. Birkaç isim söyledi vali emniyet müdürü hepsi işbirlikçi hainlerdir dedi.Şimdi biz onlara mı güvenebiliriz, senin gibi sıradan insanlara mı ? Evet belki çok birşey yapmadım.Ama yapman gerekeni yaptın. askeriye zaten kazan kaldırmış durumda. Ergenokan,cemaat vs muhabbetlerde yıprandı. Kimin ne olduğu belli değil. istihbarat birimleri kime çalışıyor yalan veya doğruları kimden alıyor bilgileri belli değil dedi. Bunları yaşanmamış sayacaksın ve hayatına böyle devam edeceksin

Büşra çocuk esirgeme yurdunda büyümüş, okulunu başarılarla bitirmiş birisidir.Özenle bu işler için yetiştirildi. Büşra benim kızım ama evlatlıktır kendisi. Peki dedim neden kimliğinde yok.Öyle olması gerekiyor.Ona çünkü tam babalık yapamadım dedi. Peki ya dedim o fotoğraf kimindi, annesinin dedi.O zaman komutanım neden size güvenmemi söyledi ? Çünkü bana güvenmeni söylese, sorgulamyacaktın ve sorgulamadığın hiçbir bilgiye inanmayacaktın.Bu senin yapında var. Ayrıca annesi eski eşimdi. Kanserden öldü diye biliyor.Ama kanserden ölmedi. Bunu büşraya söylememeni isterdim. Annesi vatan haini biriydi ve onu ben zehirledim. Günlerce işkence yaparak.
(arada tarihlerden ve bulundukları yerlden bahsediyor) kaç sene hangi cocuk esirgeme yurdunda kaldıgında vs

3.5 nedir dedim. Anlamadım ne 3 5'i dedi.Bu lafı üzerine bende üstelemedim.Çünkü artık bu işten kurtulmak istiyordum ve kurtulduğumuda zannetmiştim.Bir müddet öyle olacaktı. Büşra artık izmirde olmayacak ve bir daha görüşemeyeceksiniz. Sana sürekli gittiğiniz güzelyalıdaki cafe'ye bir hediye bırakmış. Almanı ve hayatın boyunca saklamanı istedi. tamam komutanım dedim.

(geleceğe dönük muhabetler vs)

1 hafta daha birlikte kaldım. olanları gözden geçiyordum. hakkariye geldikten 2 gün sonra bir daha halil komutanı görmedim.Üst rütbeli birine sorduğuma göre ankaraya tahini çıkmıştı.

Tezkeremi aldım ve artık izmire dönüyordum

rezerved tekrardan

iyice sallamaya başladın bin biraz usturuplu gelişsin olaylar bu ne lan böyle.

bitti mi

izmire döndüğümde hemen güzelyalıdaki cafe gittim. Bana bırakılan eşyayı alıp,bir içki söyledim. Ufak bir kutuydu. içerisinde saat ve büşranın 3.5 yazan kolyesi aynı zamanda ufak bir not vardı. Notta şöyle yazıyordu " Hiç kimse bu hayatta istediğini yapmakta, istediği hayatı yaşamakta özgür değildir.Çevre ve hayatın gidişatı belirler insanın yaşantısını,O yüzden hayatı sadece anlaya bildiğin kadar yaşarsın, sevgilerimle büşra" yazıyordu.

Kolyesini avucuma sıkıca sardım. Sanki yanımdaymış,ona sarılıyormuşum gibi. Daha sonra saati koluma taktım.2 gün boyunca aralıksız içtim. ikinci gecenin sonunda evimde tv izliyordum.Bir anda son dakika haberi geçti. izmirde ki hain saldırıda 5 tane masum insan can vermişti. Saat tam 03.05'te saldırı yapılmıştı...