icimizden birinin icinden

ozlem duyuyorum gecmise. ağlıyorum. Şuan gördüğüm dünyaya bakarak ağlıyorum. kendimi bilmediğim huzurlu eski günlerimi arıyorum. dünyanın düzenini bilmediğim günleri. hiç bir şey bilmediğim günleri. bilmek bu kadar acı veriyorsa içinde yaşayan insanların ne durumda olduğunu düşünmek istemiyorum. huzurla uykuya dalmaya çalışıyorum. olmuyor. bilgi güç ise bu gücün altında eziliyorum. gücü alıp kullanacak gücüm yok. anlamsız geliyor, sesimi duyuramayacagim, sonunu getiremeyecegim bir şey için huzursuz günler yaşamak. vurdumduymaz mi oldum? olmaya mi çalışıyorum? bittim. sadece huzurlu bi hayat istiyorum. kuracağınız düzenin amk.