96 yılında tüm dünya genelinden 2000e yakın kişi topluca kaçırıldı ve bedenleri klonlanıp klonlarıyla değiştirildi bu 2000 kişi üzerinde deneyler yapmaya başladılar ilk deney telepatiyi anlayıp anlayamadıkları üzerineydi saatlerce iletişim kurmaya çalıştılar. Henüz 7 yaşını doldurmamış olanları istisna sayıp diğer iletişim kuramayan herkesi uzay boşluğuna bıraktılar.600 den az kişi kalmıştı. 7 yaşını doldurmamış olanlar 50-60 kadardı.Çocukları orada bırakıp yetişkin ve ergenleri bir kaç dizi deneye daha tabi tuttular basit fiziksel ve zeka testleriydi. Buralarda bir çoğu sonraki aşamaya geçti. Sonraki aşamada karanlık bir küreye dokunmaları isteniliyordu. Küreye kim dokunursa bilinci yok oluyordu ve bedenindeki akıl hafızası olmayan klonuna transfer oluyordu.Biz çocuklar olarak onların yanlarında büyüdük.50-60 kişi her birimizi bir odaya topladılar ve en iyi kimin telepati kurabildiğini test ettiler. Bana bu sürece kadar hizmet eden uzaylıyla defalarca kez resimler ve imgeler yoluyla iletişim kurduğumu düşünmüştüm. Elimle parmaklarımla gösterdiğimde anlıyordu anlatmak istediklerimi.
Test başladığında bir uğultu duydum. Ardından dünyadan bir kaç resim gördüm ve bir şeyler hissetmeye başladım bu karşımızda duran uzaylının duygularıydı. Resimlerse onun hatıralarıydı sanki.Bir kaç patlama hatırlıyorum. Piramitlerin üzerinden süzülüşünü gördüğümü hatırlıyorum. Acı çekiyordu üzgündü tam olarak anlayamamıştım ama nedense geçtiğime kanaat getirdiler.6 kişi kalmıştık bu testin sonucunda.Ben en küçükleriydim tam 7 yaşındaydım diğer testlerden sonra bizide o siyah kürenin önüne getirdiler.ilk çocuk o siyah küreye dokunup yere düştükten sonra yanımdaki kız ağlamaya başladı sıradaki gitti 2. 3. derken sıra bana geldi. Kız korkuyla bana bakıyordu. Beni kürenin önüne getirip bıraktılar. Aslında dokunmamızı istemiyorlardı belkide. Yüzüm küreyle aynı hizaya gelecek kadar eğildim ve incelemeye başladım. içine çekiliyordum sanki etrafında bir kaç tur döndükten sonra odayı inceledim. Yapacak pek bir şey kalmamıştı. Ellerimi kürenin üzerine getirdim. Korkuyordum halen dokunmamıştım ama kimse bu odadan çıkartmayacaktı beni. Havaya kaldırdığımı hayal ettim küreyi avuçlarımla. Hiç bir şey olmadı. içine girdiğimi ve başka bir yere ışınlandığı mı hayal ettim küreyle. Küreden loş bir ışık yayıldı tüm odaya daha sonra siyah bir duman salındı ışığı boğmaya başladı. Gördüklerimin güzelliğiyle etrafıma heycanla bakıyordum ki kıvılcımlar çıkmaya başladı dumanın üzerinde. Etrafımı sarmışlardı.Bir uğultu sesi yayılmaya başladı ardından duman git gide azalıyordu ışıkla birlikte. Odanın havalandırmasından çekilmeye başladı tüm duman çok parlak bir ışık gördüğümü hatırlıyorum. Belkide dokunmuştum o küreye.
Uyandığımda dünyadaydım annem okul için çantamı hazırlıyordu yüzüm yıkayıp kahvaltıya oturdum. Sonraki uyanışımda garip cihazlardan garip sesler duyuyordum bir tabuttaydım sanki kapağı camdan yapılmıştı camın ardında o kız vardı çok büyümüştü ama o olduğunu biliyordum nedense. Arkasında bir kaç uzaylı ellerindeki bir şeye beraberce bakıyorlardı. Elimle boğazıma uzanmaya çalışınca kız irkilip gülümsedi ve Hoş geldin seni bekliyorduk dedi

ilgi olursa 12 gibi devam edicem pampalarım rez alın

Uyandığımın farkına varan uzaylılardan elinde bir şey tutanı bana baktı ve ben uykuda olduğum süre boyunca olanları anlatmaya başladı. Sözlü anlatımdan çok olanları vr gözlükten o uzaylının gözünden hızlandırılmış bir şekilde görüyordum sanki. Küçük bedenim o odaya girmiş ve saatlerce kalmıştı.En sonunda dayanamayıp küreye yaklaşmıştım kürenin üzerine ellerimi getirince küreden ışık saçılmıştı bu sırada arkadaki camdan durumu izleneyen diğer uzaylı panikleyip panele doğru koşmuş ve bir işlem yapmak için hazırda beklemişti. Ortaya dumanın çıktığını gördüğüm anda kafam bir aşağı bir yukarı hareket etti ve o uzaylı hazırlandığı işlemi yapmaya başladı. Evet odadaki duman yavaş yavaş azalıyordu yukarıdaki havalandırmadan ama çok yüksek sesler hissediyordum yer titriyordu. Ardından küçük bedenimin üzerine yıldırım düşüşünü izledim. Kürenin olduğu platform yıkılmış ve bedenimin üstüne düştü. Duvarın sol tarafında bir bölme açıldı ve içinden bir robot çıkıp bedenimi uzaylıların yanına sürüklemeye başladı. izlediğim uzaylı beni kucağına alıp bir başka odaya zütürdü ve bu tabutumsu şeyin içine yerleştirdi.Bu olaydan sonra geriye kalan 2 çocuk içinde testler iptal edilmiş.Hep beraber benim uyanmamı beklemişler.Bu sırada ikiside telepati ile iletişim kura bilmeyi başarmışlar. Bunları gördükten sonra bir ses işittim.
-"Duya biliyor musun?"
-"Beni duyabiliyor musun?"
Sanki gördüğüm şeyler o kadar olağan şeylermiş gibi kafamın içinde duyduğum sesten korkup yerimde debelenmeye başlamıştım.Bu tabuttan çıkmam gerekiyordu.
-"Sakin ol bana bak"
Dinlemiyordum oldukça korkmuştum
-"Bana bak"
O uzaylıydı. Benimle konuşuyordu. Göz bebeklerim korkudan kocaman olmuştu korkuyla ona bakıyordum. Konuşmaya devam etti
-"Korkmanı gerektirecek bir şey kalmadı.Sen kraliçe Qualdinin binlerce yıldır insanların arasından çıkarmaya çalıştığı kişisin."Sesi kafamın içinde yankılanıyordu sanki beynime kazınıyordu her bir sözü
-Buda ne böyle kes şunu diye bağırmaya başladım.Bir süre sonra konuşmaktan vazgeçti diğer çocukta gelmişti yanıma artık uzaylılar beni benim türümden olan iki kişiyle baş başa bırakacak kadar anlayışlı davranmışlardı nedense.
Ben =A Çocuk=Ç Kız=K
A=Kraliçe Qualdin'de kim?
K=Rahatla çok uzun bir hikaye var öncelikle seni aynanın karşısına bir getirelim.
Bir şeylere basarak tabutun cdıbını açtı çocukta camı alıp kenara koydu ardından bir şeylere daha basarak tabutu tam donanımlı bir tekerlekli sandalyeye çevirdiler. Kız arkama geçip sandalyeyi itmeye başladı.Up uzun bir koridora çıktık.Az öncekinden biraz daha küçük bir odaya girdik bu odada hiç bir cam yoktu duvarların yanlarından şerit gibi uzanan lambalar sayesinde aydınlanıyordu. Odada ki eşyalar dünyada geçirdiğim o 1 günden aklımda kalan eşyalara çok benziyordu.
Aslında çok az şey hatırlıyordum. Aynada kendime bakınca en azından 30larımda olmalıydım.Ama neredeyse hiç bir şey hatırlamıyordum.
Ç=Qualdin Gromların yaratıcısı bu yüzden onlar ona kraliçe diyorlar.
A=Grom?
Ç=A doğru onlar kendilerine Gromlar diyorlar.
A=Bu Qualdin o ne peki?
K=Şuanda evrendeki en güçlü kişi.Bir vahşi türü Gromlar sayesinde kontrol altına aldı.Ve bir çok türlede bilgi alışverişi yaptı. Sirenları hatırlıyormusun Mete?
Ç=Evet yeşil savaşçılar.
K=Sirenlar sistemlerinde ki bir gezegeni kutsal sayıp oraya hiç kimsenin girmesine izin vermiyorlardı. Gezegen evrendeki en önemli sırları barındırıyor diye anlattılar bize. Qualdinse diğer tüm türlerle barışı sağlamış ve bir düzen oluşturmuştu hepsiyle karşılıksız bilgi alışverişi yapmıştı ve tek amacı evrendeki tüm bilgileri öğrenebilmekti. Sirenlarla savaştılar. Kaba kuvvetle gezegenlerine indiler.

Ne anlatıyor bu kız. Neden sus pus dinliyorum.

Hemen gelcek devamı

Beyaz saray 50 metre kadar aşağımızdaydı indirme peronuna 5 en iyi siren dövüşçüsü ve ben tek başıma gittik yavaşça aşağıya indik ve yer yüzüne konduk.Biz iniş yapana kadar çoktan etrafımızı 100 kişi sarmıştı. Etrafa göz gezdirirken başkan aralarından çıktı.
Başkan elindeki kitapla çıka geldi ve ="Bu kitabı alabilmek için onca sıkıntıya katlandık ama siz yinede bize saldırıyorsunuz.Ya bütün bunları durdurursun yada kitabı yok ederim hemen şimdi."
A="Sizin içinizde düşünce ayrılıkları olduğu gibi bizim içimizde de düşünce ayrılıkları var başkan. Rusya bize hidrojen bombası attı. Bunu sizin istemediğinizi onaylamadığınızı çok iyi biliyorum. Söz konusu olan tüm insanlığın kaderiydi ama onlar dünyada sadece kendileri varmışçasına hareket etmeyi tercih etti hepinizi reddederek.Şu an o kadar benzer pozisyonlardayız ki bu beni tiksindiriyor. Buraya 2 tür bilikte geldik şuan size saldıran Sirenler ve ne ben nede diğer tür bu saldırıyı onayladı. Herkes iki tarafında sorumsuzca yaptıklarının acısını çekiyor şuanda."
Başkan="Onları nasıl durdurucaz onları nasıl hayatta kalıcaz atom bombalarımız bile onları korkutmaya yetmiyor. Onların barış canlısı olduğunu söylemiştin."
A="Öyleler bay başkan. Onlar sizinle savaşmaya değil elinizdeki nükleer silahları almaya geldiler.Siz onlara saldırıyorsunuz onlarda karşılık veriyor bunda büyütülecek bir şey yok."
Başkan="Bunda büyütülecek bir şey yok mu on binlerce kişi öldü sadece bir kaç saat içinde.Hem onlara bombalarımızı almalarını izin falan vermedik."
A="Ama onlara saldırmalarına izin verdiniz.Siz liderler ölümlerden kendinizi çok sorumlu tutarmışçasına gösterip liderlik vasfınızı insanların gözlerinin içine soka soka yumuşak koltuklarınıza yapışmayı ne kadar çok seviyorsunuz.Üstelik o on binlerce kişiyi bizzat ölüme siz yollamış olsanız da.Benim savaş bile diyemediğim şu şeye siz sebep olmuş olsanız da.izin verirsen bir şey sormak istiyorum.Siz bu saldırıyı bu saçma savaşı başlatırken insanlar sizin böyle fevri hareketler yapacak birisi olduğunuzu bilerek mi size oy verdiler yoksa bilmeyerek mi?"
Başkan yere baktı ve kitabı yere attı. Daha sonra danışmanı gelip kulağına bir şeyler fısıldadı.
A="Başkalarının hataları"dedim kitaba doğru yürürken. Tüm silahları üzerime doğru çevirmiştiler.
A="Biz insanlar 21.yüzyıla geldiğimizde artık hiç birisi tarafından yönetilmeye ihtiyacımız olmayacak kadar büyümüştük. Gromların çok güzel bir sistemi var. Onlar düşünceyi takip ediyorlar. Onlar bilgiyi takip ediyorlar.Çünkü demokrasi dediğin en salakla en zekiyi aynı seviyeye getiren bir saçmalıktan ibaret."Başkanın önünde durdum ikimizinde arasında bir metre kadar vardı. Gözleri dolmuş gözlerimin içine bakıyordu.
A="Ve siz salaklar bu demokrasinin farkına varıp onu kullandınız başkanlık koltuğuna oturdunuz.Ve siz salaklar işte bu savaşı başlattınız"
Lazer silahımı çekip başkanı kafasından vurdum. Arkasındaki bir kaç kişi daha birlikte yere düştü. Etrafımızdaki tüm askerler silahlarını ateşlemeye başladılar.