inci itiraf

Am kısada, yarak kösede olurmuş.

yalan söyledim daha doğrusu yalanlar söyledim onunla çok yalnış bir zaman diliminde karşılaştık içinde bulunduğum imkansızlıklar beni bunu yapmaya zorladı evet ona yalanlar söyledim doğru olan tek şey ona olan sevgimdi ne yaptıysam onun için yaptım sadece onun tarafından biraz sevilmek istedim beni kabul etmesini diledim ağzından çıkacak olan o iki kelime için yaptım bütün bunları ve eskiden dost dediğim birinin ihanetine uğradım tüm deliller suçlu olduğumu gösteriyordu fakat herşey dışardan görüldüğü gibi değildi aslında aklayamadım kendimi bir veda bile edemeden çıktım hayatından

finaller geliyor , artık ailem maddi açıdan zorlanmaya başladı ve ben inatla ders çalışmıyorum ağır gerizekalıyım

çok sevdim lan.

yoksa kendimi mi inandırmaya çalışıyorum..

gözlerim uykusuz artık.

bir şey düşündüğüm yok sadece o var aklımda..

güzel bir bahçede gözleri yüzünde sanki hep görünmeyen bir tebessüm..

umursamaz bir gülüş..

özledim be seni dese de saatlerce onu izlesem..

utandırmadan..

gülen yüzüne biraz da olsa doysam..

orhan babadan akşam güneşi ne de güzel olurdu beraberken..

salkım saçak bir gökyüzü yıkdızlar sanki gizli onun bakışlarında..

son kez ne zaman tam konuştum hatırlasam..

saatlerce düşünsem ne oldu ne olmadı diye..

bir kez şımartabilsem..

ben onun için hiç bir şey yapmadım..

hiç bir şey!!!

sadece salak gibi duygulandım..

yahu sen hiç bir fedakarlık yapmadığın birine ne oluyor da sevdalanıyorsun heee?

ben hiç onun yalnızlığını paylaşmadım..

saatlerce onu hiç düşünmedim..

gözlerini gözlerimde hissetmedim..

hiç rüyalarım bölünmedi hem ne tak yemeye sevdalanıyorsun ki?

şimdi ne yapacağım bilmiyorum..

hiç hiç bir şey bilmiyorum..

arayamıyorum arasam da bir şey diyemiyceğimi biliyorum..

onun derdi ben değilsem ne yapsın ki beni?

bihter dediğim için kızan gözlerine bakarken kaçıran ne var diyen?

adın ne senin diye sordum ilk tanışmadan önce kendi kendime?

korkak da oldum..

içten pazarlıklı da..

bir yavşak bin huur çocuğu olamadım ki elde edeyim

Şu yurdun duvarlarına bakıp sövmekten o kadar sıkıldım ki. Oda arkadaşıma kyk çıktı o da gibtir oldu gitti. Her akşam gelir ganga gızları gibtim derdi. dıbına kodumun yalnızlığı ben artık huzurla uyumak istiyorum mutlu olmak istiyorum

bitiremiyorum yemin ederim ki hiç bir şeyi düzgün bitiremiyorum..

tutamıyorum kendimi..

sence neden ben böyleyim?

güzel günler göremediğim için mi?

sahte bir aile yarattığım için mi kendi kendime?

tak gibi burda hayat. Kadınları da sevemiyorum eskisi gibi. Hepsi güce tapan huur ruhlu varlıklar. istisnası binde bir inan. O da bize denk gelmez parlak bi çocuk bulur. insanlar gibi pub a club a gidip eğlenmek istiyorum ama o kadar salakça ki. Anlık mutluluklar tek kullanımlık arkadaşlıklardan sıkıldım. Bana kadın lazım peygamber gibi gelip beni bu boşluktan çıkaracak. Eskisi gibi dua da edemiyorum hissetmiyorum. Anasını gibeyim of

Sex yapmayı çok seviyorum.

ya ben yine sıçtım batırdım amk. cesaret güzel bir şey olsa gerek.

yeni yila saatler dakikalar kaldi ve ben hala umutsuzum.

anani gibim evren. ama dusunuyorum ki 2016 2015 yilindan cok daha hayirli ve iyi olacak

neyin sevgisi, neyin saygısı ? hepsinin ortak noktası çıkar ilişkisi. bazı şeyler belli metrekarelerin içinde geçerliymiş, yüz yüze geldiğimizde hatırlarmışız olanı biteni. hatırlamasın kimse hiçbir şeyi çünkü ben de anımsamıyorum hiçbirini. bana “boşver, kafana takma” diyen bir kitle vardı, dünyanın en gamsız insanları. sizden öğrendim gamsızlığı. bahsiniz geçtiğinde anlatılanları duyduğumda yemek yemek için geldiğim yerden, bir yudum su içmeden gidiyorum. midem kaldırmıyor yaptıklarınızı, aklım almıyor tavırlarınızı. hayatı kara, alnı ak olan insanlar… art arda dizsek yaptıklarınızı, neyi nasıl inkar edeceğinizi şaşırırsınız. devam edin, size de çevresine de zararı dokunmayıp yalnızca kendisine zarar veren insanlara çamur atmaya. etrafınızda çamur bol tabi, sizin elleriniz yıkanmış bulanık sularda.

sevmiyorum, sevemiyorum kimseyi. sevgiden böylesine bahsetmişken içimde bir his kalmadı çoğu kişiye karşı. dedim ya, onlar metrekarelerin insanları. onların hükmü geçmez bizim illerimizin sınırlarında. sevginiz de size kalsın, saygınız da. siz ki kuklalar, günün adamı olmaya çalışanlar… sizin varlığınız bizi zarara sokar, ele güne karşı utanırız sizinle anılmaktan. kibarca söylesem anlamayacaksınız, sizin üslubunuza düşmek de bana yakışmaz. susun kuklalar, siz konuşmaya devam ettikçe biz yakacağız tahtadan bedenlerinizi. hareketleriniz bir iki ipe kalmış, bencilliğinden geçemediğimiz kuklalar. kessek mi bu ipleri ?

üç yılın en farklı geçen aralık ayı bu ay. burnundan soluyorum ama keyfim yerinde. düşmanlarımın nefesini hissediyorum ensemde. varlıkları devam etsin düşmanlarımızın. onların öfkeleri bende “iyi ki dostum değil” cümlesini doğruluyor.

kutlu mu olur, mutlu mu eder yoksa yasa mı boğar bilmem. biz hangi kuklanın kime ait olduğunu bildikten sonra seneler bizde yel gibi eser gider.

mutlu yıllar, iyi insanlara*

kirpiğimin kıyısında gözyaşımla içimden geçenleri yazan bir yazarı okudum. ne güzel anlatmış. kendimi böyle ifade edemeyecek kadar doluyum. keşke karşıma geçip benim yerime haykırsa tüm şehre bunları. içim soğusa o haykırdıkça.
yine çok şey istedim. istemek ama yapamamak benim diğer adım zaten.

Çocuklarımizin isimlerini koymuştuk şu gencecik yaşımızda. Icime almıştım onu. Kalbimin sağ tarafında. Aramızda mesafe olsa bile aynı sırada oturuyor ayni sigarayı paylaşıyorduk.
Aileme almıştım onu.
Ailem ve o en üstte
Onların altında ben
Benim altımda diğerleri vardı.
Zamanımız ve mekanımız kısıtlı olduğu halde ben ne ara bu kadar sevdim bilmiyorum. Peki o nasıl sevdi onu da bilmiyorum. Hayallerimi kurdu bana söyledi sonra ben kurdum.
Birleştirdik sonra.
Hala seviyorum.

küçükken ailecek tombla oynarken ben taş çalardım sonra ekgib çıkardı niye ekgib çıktı derlerdi ben çaktırmazdım