inci itiraf

salağım ben valla salak :/ aptalım gerizekalıyım :/

lannnnnnnnnnnnnnnnn
depresyondayım, delirmek üzereyim
heh bu arada; çok çirkinim bunu da itiraf edeyim.
amk :(

futbolla tek alakam salı geceleri yayınlanan 90a 'dan ibaret. orada bişiyler söylüyorlar, mal gibi izliyorum. simoviç'in kalede olmadığını da onlardan öğrendim mustafa mı ne birisi varmış. hıncal hep sağda oturuyor, çay kahve falan geliyor bazen ben de puzzle yapıyorum. esasında çay kahve getireni karı yapsalar, o da halfcup bişiyler giyse de gelse daha güzel bence program.

hayatımda hiç dışarı çıkmadım. sadece okula gittim.

gereksiz konuşmayı sevmiyorum, o yüzden de sürekli susuyorum. eskiden de susuyordum ama artık daha fazla. Gerekli olmadıkça konuşmuyorum. Kafamı sallıyorum mesela, jest ve mimiklerle halletmeye çalışıyorum işlerimi. Çünkü bazen konuşunca saçmaladığımı düşünüyorum. insanlar "ne diyor bu yarrağam yine" diyecek diye çok korkuyorum. ne tak yemeye korkuyorsam. herkez mal mal konuşurken sende konuş işte bir şeyler anlat, bu kadar asosyal olma be adam diyesim geliyor kendime ki diyorum da ama olmuyor işte alıştım iyice susmaya ve sıkılıyorum bundan. bir de etrafımdakiler konuşurken ne kadar saçmalarlarsa saçmalasınlar onlara katlanmaya çalışıyorum. " 2 dakka sus be yarrağğamm" diyemiyorum mesela. sonra yrın çok özel bir gün herkesten gizlediğim bir hediyem var o geliyor. ama öyle paketli felan değil bildiğin insan. korkuyorum. bir de halil sezai dinliyorum şu an. ergene döndüm lan.

gözlerin gönlüme vurur ansızın..

aylardır inciye girmiyordum bugün girdim ve liselilerden arındırıldığına şahit oldum

bi kıza aşığım ama o bana değil, gelecek belirsiz, hiç bi şeyden memnun değilim bi gün iyiyim bi gün kötüyüm. ruhum gibilmiş durumda ölsemde kurtulsam diye bakıyorum. bu ülkeden gibtir olup gitmek istiyorum. istediğim çoğu şey olmadı. etrafımdakilerin ya çok kalbini kırdım ya çok değer verdim bi orta yolu bulamadım neticede hep gibilen ben oldum. bu anasını gibtiğimin hayatında bi kere içten gülemedim. nerede anası gibilmiş bin varsa geldi beni buldu. lan durduk yere tehdit edildik amk. aşık olduğum kız benden 10 gömlek üstün sıkıldım böyle yaşamaktan yetememekten. hep kafamda düşünceler kurup uygulamamaya dökememekten. lan eski sevgilim diye anılarını bağrıma bastığım kız arkamdan nasıl konuşmuş duyunca yıkıldım ne aşka ne sevgiye inancım kalmadı. tüm arkadaşlarım bi şey demeden hayatımdan çıktı, ne kavga ne gürültü ben gidiyorum bile demeden çoğu gibtir oldu gitti hepsinin anasını gibeyim

ilkokuldayken sosyal hocama aşık olmuştum.. hatta bunu kadına o kadar belli etmiştim ki bana kız arkadaşım olup olmadığını sormuştu ben de yok dediğimde tüh evli olmasam seninle çıkardım gibi bi espri yapmıştı.o an horoz ötmeye başlamıştı işte.

hiç sefgilim olmadı

okuyorum 10.sayfadayım

ortaokul-lisedeyken geceleri gizli gizli salondaki bilgisayarın başına oturur, ışık gitmesin diye monitörün üstüne nevresim serer, kafamı da içine sokar ferre izlerdim. salonun kapısını da kilitlerdim tabi. işeyecek olduğumda da kapıyı aç/kapat ses olmasın diye salonun penceresinden gibi sallandirir pencere önüne işerdim. ev zemin kattaydı bu arada. ne adrenalin olurdu be

Bazı sabahlar, bakkala gazete almaya diye çıkıp "yıllardır haber alınamayan" olmak istiyorum.

seviyorum ulan aşığım.

biraz ilgi gösteren her kıza aşık oluyorum lan ben.

sonra o ilgi yok oluyo, züt olup kalıyorum.

giberim böyle aşkın ızdırabını.

oh be rahatladım oh oh...

yarın dişçiye gidicem korkuyorum eşek kadar olduğum halde :(

not: küçükken korkmazdım, böyle de bir mantık hatası var.

galiba deliriyorum

res34fyuı

başlıktaki hiçbir entry'i okumadım.

yakışıklıyım iyi giyinimliyim sportifim uzun boyluyum ama kız tavlama puanım sıfır. evet, şuana kadar toplasan 3 kişiyle çıkmışımdır. kızlarlada iyi anlaşıyorum ama, bilmiyorum amk

çok güçsüz hissediyorum.. ruhum kaybolmuş gibi.. amaçsızım..burda kalmak zorunda bırakıldığım için her gün lanet okuyorum.. eskisi gibi dua da etmiyorum.. kızgınım..kırgınım..her şey anldıbını yitiriyor..ben yitiyorum.. bunalımın dibine vurdum gene.. böyle olmamalıydı.. neyin cezasını çekiyorum.. hayatı sorgulamıyorum ama olduğu gibi de kabul edemiyorum.. kafam allak bullak.. konuşamıyorum..zaten konuşsam da anlatamıyorum.. defalarca sorduğum ama bir türlü cevap alamadığım o kadar çok soru var ki..

bi de onu çok özledim.. sanırım bütün huzursuzluğum hırçınlığım ondan.. bugün tam 3 ay oldu.. onsuz geçen üç ay..zaman iyileştirir diyorlar ya..koskoca bir yalan.. sadece alışıyorsun.. hissizleşmek istiyorum artık.. duyarsızlaşmak..