incinin en ciddi hikayesi

devam edelim o zaman

reserved

panpa bu efe biniyle ilgili bi ipucu yokmu bu günlükte. bu puşta musallat olalım.

aynen lan söylede vurcam ben o bini

Reyiz hangi unidesin sen

ne durumu ortaya çıkacaksa çıksın amk artık. sarmadı şuana kadar, sarsın diye zorluyorum kendimi sonunu merak ediyorum çünkü. şuana kadar ağır pgibolojik roman okuyor gibiyim.

et panpa

“18 aralık 1981
Saatler geçiyor kızım, belki de senin için tek kurtuluş bu annen hep senin yanındaydı unutma bunu,3 saat kaldı.”
“14 ekim 1982
Canım annem neden yazıyorsun bunları, nasıl olur bunlar. kafam almıyor olanları. burağın neden kaçtığını, annemin neden bu kadar çok uyuduğunu, buraya nasıl düştüğümü. bilmiyorum günlükçük, kaybolan zihnimi neyin canlandıracağını bilmiyorum, koridorda sesler var, saklan bakalım sen”

lan okuyorum da üzüldüm lan bu kıza şimdiden

kaçta biter amk sabah 11 de okula gitmem lazım

çok fena gidiyo. içim acıdı okudukça yattığım yatakta kıvranıyorum. seri yaz

"bakıcı geldi odama, uyuyor numarası yaptım, korkuyorum ondan.bir de erkek sesi geliyordu kulağıma, bakıcı " bak kız bu" diyordu. korkuyorum günlükçük, ayrıca farklı bir hap var başucumda. kötüleşiyor mu durumum ? "

@321 bi kaç sayfa daha var yazmam lazım oraları da,b gece bitmez ama o belli

pampa biraz hız ver zeus aşkına sabah erken kalkçam kapatamıyom telefonu

yeşilçam da bile böyle senaryo yok amk. ne biçim hayatı var kızın gece gece dertlendim. bakıcıda pazarlamaya başlar kızı şimdi.

"18 aralık 1981
son 1 saat kalmış geriye kızım,ne de çabuk geçti, hazır herşey, kurtuluşun için ilk adıma son bir saat."

panpa kitlendim yazmanı bekliyorum

reserve

panpa bitirebilirsen çok iyi olur çok merak ettirdi amk efesi hiç mi acmımamış bundada huurluk varmıs ama

"24 kasım 1982
günlükçük karanlık delikten çıkalı 2 gün oluyor, seni elime almaya korkuyorum. öyle kötü şeyler olduki. yaklaşık bir ay önce gece vakti bakıcı girdi odama, yanında bir adam vardı. kapıyı kitledi ve koltuğa oturdu, gözlerimi kapatmış elimde sımsıkı kalemimi tutuyordum. adam yaklaşıyordu hissediyordum. ellerini saçlarıma daldırdı, yavaş yavaş iniyordu aşşağıya, çabuk ol diyordu bakıcı. kitlenmiştim yine, hareket edemiyordum, ağlayamıyordum,çığlık atamıyordum. babamı gördüm, onun yanında tanrıyı, demirlerin arasında gökyüzünde, gözyaşlarıyla izliyorlardı beni, adamın elleri bacaklarımın arasındaydı, babam ve tanrı gözyaşları döküyorlardı