belki de yıllar sonra eski hikayelerin kokusunu tekrardan hissettirecek; uzun yıllara dayanan bir hikaye okuyacaksınız.

bu hikayenin eski hikayelere nazaran önemli bir farkı var. yaşanmış bir hayatı anlatması...

prim ya da şuku amacım yok.

tek istediğim şey, burada olduğunuzu belli edin.

çünkü duvara anlatıyormuş gibi hissetmek istemiyorum.

ne hevesinizi kursağınızda bırakacak kadar kısa, ne de sıkılacağınız kadar uzun bir hikaye olacak.

tamamen yaşanmış, uzun yıllara dayanan ve şu ana kadar okuduklarınızdan biraz daha farklı bir hikaye.

lafı daha fazla gevelemeden başlayalım.

elimden geldiğince bekletmeden yazacağım.
• **
sene 2008...

hayatı sorgulamaya başladığınız ilk zamanları hatırlayın. işte tam da o haldeyim.

ne için yaşıyorum, kim için yaşıyorum, hedefim ne, aradığım şey ne, hayattan beklentim ne?

henüz bu soruların hiçbir cevabı yok.

en boş geçen senelerinizi düşünün, işte ben o haldeyim.

yalnız, mutsuz, anlamsız ve sıradan bir hayat...

sigaranızı, kahvenizi hazırlayın.
uzun bir gece olacak...

edit: hikayeyi bir gecede bitirdim. beklediğim gibi bir ilgi olmadı. ama okuyan herkese teşekkür ederim...

lise sondayım. herkes öss ye hazırlanırken ben boş boş okula gidip uyuyordum.

öğretmenlerin şikayetleri üzerine babam beni dershaneye yazdırdı.

öğlen 2 den sonra biten okuldan sonra artık dershaneye gidecektim. hafta içleri ve hafta sonu.

ama ne için gideceğimi bilmiyordum tabi.

dershaneye gittiğim ilk gün deneme sınavı yaptılar. ve bu sınavın puanlarına göre sınıflar belirleniyordu.

sonraki gün yeni sınıfıma girdim ve içeri girdiğimde mahalleden bir arkadaşıma rastladım ismi ertuğrul.

o belki de bu hikayenin başlamasındaki en büyük etkenlerden biriydi...

minenin gözlerine 5-6 saniye dalıp gittikten sonra ertuğrulun seslenmesiyle kendime geldim.
“lan olm ne dikiliyosun otursana aq”

sonra ben de kafamı bi anda çevirip ertuğrulun yanına oturdum…

ders boyunca kendi kendime yaşadığım şeyin ne olduğunu sorguladım ve teneffüs zili çaldı.

o günü mal mal etrafa izleyerek geçirdim. ertuğrul da defalarca ne olduğunu sordu. uykusuz olduğumu söyledim ben de her seferinde.

o gün eve döndüm ve gece yatarken mineyle ilgili düşüncelere dalıp uyudum...

ertuğrulla normalde çok fazla muhabbetimiz yoktu ama dershanedeki tek tanıdığım kişi olduğundan dolayı ben de samimi olmaya çalıştım.

ama bir şeyi fark ettim.
ertuğrul benim gibi değildi.
kızlarla çok rahat konuşan, atılgan, sıcakkanlı bir çocuktu.

ertuğrul sayesinde ben de biraz asosyallikten kurtulmaya başlamıştım sanki.

insanlarla daha çok iletişim kurup, kaynaşmaya başlamıştım.

sınıfta da ciddi anlamda güzel kızlar vardı.
bir teneffüste can sıkıntısından sınıf yoklamasına baktım.

yaklaşık 20 kişiydik ve bunun yarısını erkekler yarısını kızlar kapsıyordu. ama ben 1 kişiyi hiç görmemiştim.
yoklama listesinde mine xxx diye bir kız.

1 hafta boyunca dershaneye hiç gelmemişti.
bu durumu pek umursamadım ilk başta.
öylesine merak ettim yani...

kimse giblemiyor ama ben boşu boşuna yazıyorum galiba

perişan bir vaziyetteydim. o sene nasıl bitti anlatamam.

öss den düşük bir puan yaptım ve saçma sapan bir bölüme yerleştim.

daha sonra bölümü sevmedim ve üniversiteyi bıraktım. buraları çok detaylı anlatmama gerek yok.

şu ana kadar dinledikleriniz size klagib bir hikaye gibi gelmiş olabilir fakat her şey aslında daha yeni başlıyor.

benzersiz bir hikaye okuyacaksınız.

kısa bir sigara molası...

ne konuşacağımı bile planlamamışken kapısına dayandım ve evden çıkmasını bekledim.

yaklaşık yarım saat sonra mine kapıdan çıktı ve beni görünce şaşırdı ve aramızda şöyle bir diyalog geçti.

- ben: merhaba mine
+ mine: merhaba nasılsın?
- ben: iyi değilim mine. bugün uyku uyumadan geldim buraya. gecelerim geçmiyor hâlâ seni düşünüyorum. hâlâ seni seviyorum ben.
+ mine: kendine böyle yapma ya. benim servisim geldi gitmem gerekiyor.

dedi ve arkasına bile bakmadan gitti.

dershane hayatım, okuluma da biraz yansımıştı sanki.

biraz daha az uyuyordum ve birkaç kişi de olsa insanlarla iletişim kurmaya başlamıştım.

fakat okul hayatım yine sıradan geçtiği için ben dershaneyi daha çok seviyordum.

pazartesi günü gelmişti ve yine okuldan sonra dershaneye geçmiştim.

gibimin keyfine bi yarım saat geç gitmiştim. teneffüsü bekleyip sınıfa girdim.

sınıfa girdiğimde işte o mine denen kızı ilk defa görmüştüm.
işte her şey şimdi başlıyor…

beyler şuku vermeseniz de burada olduğunuzu belli edin

bir gün facebooktan minenin okuduğu üniversite durumunu güncellediğini ve aynı üniversitede olduğumuzu nihayet öğrendim.

her gece hayaller kurdum. kendime bakım yaptım, spor yaptım, kaliteli kıyafetler aldım ve üniversitenin ilk günü okula gittim...

sınıfa girdiğimde o yoktu. tereddütte kaldım. ama aradan 5 dakika geçtikten sonra sınıfa girişini gördüm...

bir dershane çıkışı minibüslere doğru beraber yürümeye başladık ve onunla bir şey konuşmak istediğimi söyledim.

oturduk bir banka ve kendimi ifade etmeye çalıştım. ama tam sevdiğimi söyleyecem ağzımı açıyorum ve susuyorum.

heyecandan o kelimeler çıkmıyordu ağzımdan.

kız en son lafa girdi ve ben ne demek istediğini anladım dedi.

hepimizin başına gelen klagib bir reddediliş cümlesi; "ben seni arkadaşım olarak görüyorum."...

bir kişi de olsa ben yine bu hikayeyi yazacağım. yeter ki burada olduğunuzu belli edin...

bir gün eve alkollü gittiğimde evdekiler kokudan anladı ve dershaneye gitmediğimi de öğrendiler.

işte daha sonra kavgalar vs. oldu.
ailem de ertuğrulu tanıdığı için sabahları beni evden alıp dershaneye zütürmesini söylemişti.

sağolsun depresyon sürecinde ertuğrul da elinden geldiğince yanımda olmuştu benim.

dershaneye tekrar başladım..

bir deneme sınavından sonra yine sınıflar değişti ve mineyi sadece koridorlarda görüyordum.

o okula servis aracıyla gidiyordu ben dolmuşla gidiyordum.

ama ben o gün okula gitmedim. geçtim bir ara sokağa yağmurun altında saatlerce ağladım.

5 dakika önce konuşurken gözlerine öyle dalmıştım ki ne konuştuğumuzu bile unutmuştum.

bir kulağımda kulaklık vardı. dinlediğim hiçbir müzik içimdekileri anlatamıyordu...

aradan 1 sene daha geçti ve ben farklı yerlerde asgari ücretle çalışmaya devam ettim.

2013 ün başlarında facebookta minenin fotoğrafını gördüm. ama sıradan bir fotoğrafı değildi. gelinliğiyle...

intiharın eşiğine gelmişken evdekiler bana köyden görücü usulü bir kız bulmuşlar.
ismi elif.

saf bi kız gibi görünüyordu. ben de zamanla kızı sevmeye çalıştım. çünkü başka çarem yoktu.

babamın ısrarıyla askerliği bedelli olarak yapıp, elifle nişanlandım...

edit: bitmedi binler sabredin devam ediyor...

geceyi hayal meyal hatırlıyorum. o kafayla kapısına gitmişim.

sanırım mine marketten çıkmıştı ve kapısının önünde beni görünce bana bağırmaya başladı.

insanların balkona çıkıp bizi seyrettiğini hatırlıyorum.

o bana bağırınca ben de ona bağırmışım o kafayla. neden sevmiyorsun? istediğin şey ne? ben insan değil miyim? ne yapmamı istiyorsun? gibi saçma bir şeyler söylemiştim hatırladığım kadarıyla.

en son hatırladığım sey, polisin gelip beni alıp arabaya bindirmesiydi.

sabah nezarette uyandım. şok içindeydim. rezilliğimden dolayı kendimden utandım. polisler beni sorguya aldı. alkollü olduğumu ve bilinçli hareket etmediğimi söyledim.

kızı da sabaha karşı karakola çağırmışlar. yüzleştik ve özür diledim. mine benden şikayetçi olmadı.

daha sonra kitaplarımı çıkarttım ve yavaştan muhabbete dahil oldum, diğer kızlarla ve mineyle tanıştım.

ders saatiyle beraber hoca geldi ders başladı vs o gün bir şekilde bitti.

hafta sonu yine bir deneme sınavı vardı lakin çok şükür bu sınav sınıfları belirlemeyecekti.

çünkü dershaneye gitmemin tek sebebi mineydi...

2020 şubat ayı...

elifle nerdeyse boşanma aşamasına geldik. kızımın hatrına sabrediyordum.

kötü bir haldeydim açıkçası.

hani derler ya şu kadın milletinden hiç yüzümüz gülmedi diye.

aynı öyleydim...

o gece bir rüya gördüm. hayatımdaki en güzel rüya.

mineyle dershanede yan yana oturduğumuzu ve bana sarılıp öptüğünü gördüm.

ve gerçek gibi bir rüyaydı, o kadar etkilendim ki...

sabah kalktığımda anlamsız bir şekilde ağlayarak uyandım. boş geçen senelerimi saya saya, söve söve uyandım.

belki de bu rüyaydı benim kaderimi çizen... neden olmasın?

evet minenin istediği bölümü kazanmıştım ama mine kazanabilmiş miydi ya da tercihini değiştirmiş miydi haberim yok tabi ki...

ertuğrul aracılığıyla öğrenmek istedim fakat ertuğrul, sevgilisiyle ayrıldığını ve mineye ulaşamayacağımızı söyledi.

ne yapacağımı şaşırdım ilk başta ama eski günlerin hatrına ben de o süreçte ertuğrulun yanında olmak istedim.

çünkü o zamanında benim yanımda olmuştu ve o da sevgilisini çok seviyordu, benim gibi çok üzgündü.

işte o süreçte beraber içtik beraber dertlendik vs...