Kimse yok bn varım

Doktor onu eşinin yanına zütürdü. Eşi, tam da tahmin ettiği gibi morali çökmüş, ağlamaktan gözleri şişmiş halde bir yatıyordu. Bay Bunk’u görünce birden gözleri doldu ve karşılıklı sarılıp uzun uzun ağladılar.(Bayan Bunk bir kolu olmadığı için tam sarılamamıştı, bunu farkedince ağlaması iyice hızlanmıştı.) Gözyaşı yağmuru durunca, Bay Bunk karısına doktorun önerdiği çözümden bahsetti. Bayan Bunk önce istemedi, sonra ister gibi oldu, sonra tamamen reddetti, sonra uzun bir ağlama faslına daha tutuldu, Bay Bunk’a “beni kolsuz da sever misin?” gibi saçma sapan ve vicdanını rahatsız eden sorular sordu, sonra uzun uzun düşündü. Bu gel-gitli ruh hallerinin sonunda kaderine razı oldu ve kol taktırmayı kabul etti. Bayan Bunk iki hafta sonra mutlu bir şekilde yeni koluyla hastaneden çıkmış ve evine geri dönmüştü.

Bay Bunk, bu pazarlamacı kılıklı doktordan biraz işkillenmiş olsa da Dr. Shirow’un işlerini haberlerden takip etmiş ve robot parçaları takan kişilerin memnuniyetini duymuştu.

“Karımla görüşebilir miyim?” diye sordu doktora acınası bir suratla.

Karıma robot bir kol mu takmayı düşünüyorsunuz?” diye sordu Bay Bunk şüpheyle.

“Tabii, neden olmasın? Hem şu anda büyük bir ucuzluk dönemindeyiz. En düşük model olan K-250’yi taktıktan sonra gerçeğe özdeş sentetik bir deriyle kaplayabiliyoruz. En güzeli de tüm bunları kredinize taksit avantajı sunarak yapıyoruz.”

“K-250?”

“Ah evet. ilk modellerden biri, ama hantal bir model değil. Hem bu sayede eşiniz 250 kg’a kadar da yük kaldırabilecek. Düşünün, artık marketten ya da pazardan alışveriş yaparken sizin torba taşımanıza gerek kalmayacak.”

“Fakat korkmanıza gerek yok. Sizle zaten bu yüzden konuşmak istedim.”

Bay Bunk ümitle doktora baktı.

“Acaba Doktor Shirow’un son yıllarda gerçekleştirdiği mucizelerden haberiniz var mı?”

Bay Bunk, tabii ki Doktor Shirow’un ününü duymuştu. Dr. Shirow 3. dünya savaşından sonra tüm sınırlarını dünyaya kapatan Japonya’da yapacak başka birşey bulamadığından hem hekimlik hem de robot teknolojisi dallarında ödül almış, Japonya’nın tekrar sınırlarını açması üzerine dehasını tüm dünyayla paylaşmış bir bilim adamıydı. En meşhur olduğu konu ise sakat insanlara robotik parçalar takmasıydı.

“Bay Bunk, sizle açık konuşacağım. Eşiniz hayati tehlikeyi atlattı. Fakat maalesef sağ kolu çok derinden kesildiği için yerine dikemedik. Mikrop kaptığı için de başka riskler taşıyordu. Mecburen omuz hizasından kesmek zorunda kaldık.”

Bay Bunk birden oturduğu sandalyeye tamamen çöktü. Karısının hayatta olmasına çok sevinmişti, fakat sağ kolunu kaybetmesi onu üzüntüye boğmuştu. Zavallı karısının pgibolojisi tamamen çökecekti. Peki ya kendisi? Kendisi de artık bir kolu olmayan bir kadınla yaşamayı öğrenmek zorunda kalacaktı. Artık ev işlerine daha fazla yardım etmesi gerekecekti, karısının sinir krizlerinde onu teselli etmesi gerekecekti. işi iyice zorlaşmıştı.

yarin bitecek

Bay Bunk değil mi?” diye sordu.“Gelin şöyle gelin, karınızın cüzdanındaki fotoğraftan sizi tanıdım”

“Karım nasıl? Durumu iyi mi?”

“Eşinizin durumu gayet iyi Bay Bunk, ama yine de buyrun odama gelin. Özel olarak konuşmamız gereken bir durum var.”

Bay Bunk korka korka doktorun odasına girdi. Doktorun odası her hastanede bulunan standart bir doktor odasıydı. Steril ve kişiliksiz. Doktor holo-sayarının başına geçti ve Bay Bunk’un yüzüne baktı.

Rez alından so raısnı okumadım

nickinden en son kim faydalanacak? sen onu söyle

Rezzz panpa yolla

Kes aq liselisi yat zibar

Yarra yedik rez

Tutarrr

Rez alın partlar hazır

SINIR
Bay Bunk hastaneden içeri telaşla girdiğinde, sıcaktan gömleği ter içinde kalmıştı ve iyice azalan saçları kafasına yapışmıştı. Hızla resepsiyona doğru ilerlerken, cebinden bir mendil çıkartarak kafasını nispeten de olsa kurulamayı başardı. Profesyonel bir modelin sırıtışını yüzüne yerleştirmiş olan resepsiyoniste korku içinde sordu.

“Karım? Karım nerede? Az önce bir kaza geçirdiğini duydum.”

Resepsiyonist daha onun adını sormaya fırsat bulamadan, omzuna bir el dokundu. Dönüp baktığında kolun kısa boylu, kendisinden daha şişman ve daha kel bir kişiye ait olduğunu gördü. Bu şahsın üstünde, doktor olduğunu belli eden bir beyaz önlük vardı ve eli de antiseptik kokuyordu.