( Telefon Alarmı Çalıyor )

Saat 04:45

Gözlerimi istemsizce araladım. Telefona yöneldim ve alarmı kapattım. Uykudan yeni uyanmanın getirdiği pasiflikle yavaş yavaş hareket ediyordum. Ayılmak için yüzümü bir avuç su ile yıkadım. Hergün yaptığım alışagelmiş hareketleri tekrarlıyordum. Evim ͵ şehirin biraz daha dış kısmında sessiz bir arazi üzerdeydi.

Balkona çıktım. Hergün saat 06:00'dan 06:15'e kadar karşı dağın eteklerindeki ormanlık araziyi izliyordum. Evimin bulunduğu konum sessizdi fakat bugün bir başkaydı.

Her sabah ormandaki baykuş seslerini dinleyerek güne başlamak beni çok rahatlatıyordu fakat bugün hiçbir ses duymuyordum. Neler oluyordu ?

Beyler seri istiyorsanız biraz şuku lütfen ne kadar kişi o kadar seri.

Ardından şirketin kamerasına bakmak aklıma geldi. Evet ͵ evet kesinlikle kameraya bakmalıydım.Şirketin güvenlikden sorumlu odasına girdim kayıtlara bakıcaktım.Son 30 gün'ün kayıtları vardı sadece.

30 gün öncesine kadar gittim ama şirkette bir hareketlenme dahi yoktu.Ne oldu bu insanlara ? Neredelerdi ve ne için saklanıyorlardı ? Sanki tüm Dünya bana oyun oynuyordu...

Beyler okuyan kimse yok mu? Biraz şuku felan atında millet görsün ne kadar çok okuyan ͵ o kadar seri hikaye.

Şirketten çıkmam ͵ insan veya insana dair bir şey bulmam lazımdı.Ne yapacağımı bilemiyordum. Bedenimin hakimiyeti ͵ korkularıma esir olmuştu.

Tam şirketten çıkacakken ͵ kapının üzerinde bir not buldum. Notda "özgürlüğünü istiyor musun ?" yazıyordu. Bunu okuyunca beynimden vurulmuşa döndüm...

Bu sessizliğin getirdiği endişeye anlam veremeyerek balkondan ayrıldım.

Saat 06:30

Kahvaltımı balkona çıkmadan önce bitirmiştim. işe gitmek için saat 07:00'da evden ayrılacaktım yani 30 dakikam vardı her gün yaptığım gibi 30 dakika sabah haberlerine bakıcaktım.

Televizyonu açtım ͵ bir gariplik vardı kanallar anlamsız şekilde hep aynı şeyleri tekrarlıyordu kanallar olduğu yerde donmuş gibiydi hiçbirşeye anlam veremedim. Televizyonun bu saçma sıkıntısından dolayı bugün işe gitmek için 15 dakika daha erken yola koyuldum. Evimden aşşağıya gittiğimde bir gariplik vardı ͵ hemde çok garip...

Yola çıkalı yaklaşık 30 dakika olmasına rağmen hiç bir canlı görmemiştim etrafda.Bir sorun olduğunu kavramıştım.

Korka korka şirketime doğru ilerliyordum.Şirketime vardım ͵ içeriye büyük bir ümitle girdim. içten içe korktuğum başıma geliyordu şirket bomboştu bilgisayar ekranları kapalı ortam loş bir ışık ile aydınlanıyordu.

internetten haberlere bakmak için bilgisahara yöneldim. Bilgisayarı açtığımda gözlerime inanamadığım bir olayla karşılatım. Bilgisayarın tarihi 14.04.2284'ü gösteriyordu...

Dışarıya çıktığımda ͵ hergün arabamı çıkartmak için bin bir türlü sorun yaşadığım otoparkda sadece benim arabam vardı.

Arabama bindim ve arabamın elektronik ekranındaki tarihde 14.04.2284 yazıyordu anlam veremedim normalde bugün Şubat'ın 22'si 2016 olması lazımdı. Ufak bir sorun olduğunu zannedip pek takılmadan yola koyuldum...

Anlamadığım olayların olduğu aşikardı. Yola çıktım ͵ henüz ne bir insan nede bir araba görmüştüm. Bedenim yalnızlığa esir oldu o anda ͵ gözlerim bir insan bedeni görmek istiyordu.

Korkmuştum͵ilerledikçe yalnızlık beni çok daha fazla korkutuyordu...

Birisi sanki bana oyun oynuyordu. Üstüne böyle bir not bırakmıştı. Aklımda dolaşan bir soru Acaba gerçekten de gelecekte miydim ?

Bu olasılığı düşündükçe içim ürperiyordu. Birisi bana şaka yapıyor olmalı diye düşündüm. Bu gerçek olamazdı.

Gerçek olmadığına gerçekten inandırdım kendimi. Şirketten çıktım ve arabama gittim. Bu saçmalıktan kurtulmam gerekiyordu.

Arabayı en yakın petrol ofisine zütürdüm pompayı çektim ve arabama benzin doldurmak için depo kapağını açtım.

Kapağı açınca içinden bir not düştü. Yerden aldım ve okudum. Üstünde ölmek çare değil yazıyordu.

Bir an dona kaldım. Gerçektende aklımdakileri okuyordu. Aklımdan intihar etmek geçmişti gerçekten. Burası gerçek olamazdı. Ölürsem gerçek dünyaya geri dönerim diye düşünmüştüm.

Acaba bu bir numara mıydı gerçekten ölüm bir çare değil miydi yoksa bir çareydi de beni bundan uzak tutmaya mı çalışıyordu.

Ben şansımı denemeye karar verdim. Benzini yere döktüm ve cebimdeki çakmağı yere attım. Alevler etrafımı sarmıştı. Alevlerin içine atladım ve yanarak can verdim.

Alarm sesi ile gözlerimi açtım kan ter içinde kalmıştım. Alarmı kapadım ve her şeyin bir rüya olduğunu anladım.

işe böyle gidemezdim. Banyoya yapmam gerekti. Banyoya girdim. Kıyafetlerimi çıkardım ve suyu açtım.

Ancak bir tuhaflık vardı. Su akmıyordu.
Bunun olması nadir görülen bir şeydi. Su kesilmiş olsa bile depo vardı.

Banyodan çıktım ve yatak odama gittim. Gergin bir şekilde telefonumu açtım ve tarihe baktım.

01/01/1933 yazıyordu. Beynimden vurulmuşa döndüm. Tam o anda telefonuma bir mesaj geldi.

"iyi salladın amk".

Beyler ufak bir ara vermem lazım diğer 2 hikayemide devam ettirmem lazım. Biraz yavaş geliyor partlar çünkü hikayeler bir yerde yazılı değil direkt yazarken kafamda kurgulayıp yazıyorum bazı partlarda hikayenin başındaki bilgilerden yararlanmam gerekiyor hikayenin başını tekrar tekrar dikkatlice okuyup yazıyorum. Ondan dolayı kusurumu biraz alttan alın lütfen.Bu arada her 3 hikayedei ilginiz içinde teşekkürler. Hiçbir hikayem yarıda kalmayacaktır. Hikayelerin uzun olmasının nedeni sonunun çarpıcı ve bir o kadarda şaşırtıcı olmasını istememden kaynaklanıyor.

Hava kararmaya başladı ͵ tıpkı insan bulma ümitlerim gibi...

Bütün evlerin ışıkları yanıyordu tüm televizyonların ekranında aynı donuk kanal vardı ͵ benim arabam dışında başka hiçbir yerde araba yoktu. Evime gitmeye başladım ͵ düşünmem lazımdı hemde çok düşünmem.

Eve vardığımda kapımın üstünde bir ufak not gördüm ͵ tıpkı şirketimde bulduğum gibi.

Notun üzerinde şöyle yazıyordu ; "Unutma bu senin dünyan"...

*** Geldim Beyler Kusura Bakmayın ***

Kapının üzerindeki not bana yazılmış olmayabilirdi ama yinede notu cebime koydum. Daha sonra arabamla herhangi bir canlı varlık aramaya koyuldum. Dünya çok sessiz bir o kadar da korkunçtu.

Hiç kimse ama hiç kimse yoktu.Ben ve yalnızlğım...

Dün geceden beri hiçbir şey yememiştim ͵ bir şeyler yemem lazımdı. Her zamanın aksine mutfağın kapısı kapalıydı. Kapı kolundan tuttum ve içimdeki o deşhet ürpertiyle kapıyı araladım. Mutfağın heryerinde 100 lerce not vardı ve her notun üzerinde aynı şey yazıyordu.

Notun üzerinde yazan şey...

Sonra patronun odasına gittim, gittim ki gitmez olaydım 6 tane zenci damarlılarını okşaya okşaya gelip beni gibtiler sabah uyandığım patron başımı okşuyordu kötü bi rüya gördün sanırım dedi ama hikaye gerçekti zütümün çapı 30 cm olmuştu buda böyle bir anımdır...

Hagibtir lan ölcez

5 dakika sonra bir mesaj daha gelmişti.

Mesajda "Kurtulmak istiyor musun ?" yazıyordu. Nasıl ve nereye cevap vericekdim ? Kurtulmak istiyordum hemde çok.

Birden televizyonum ekranında bir hareketlenme oldu.

Televizyonda ͵ "Demek kurtulmak istiyorsun. Bunları göze alarak geldin buraya. Kurtulmak ͵ sandığın kadar kolay olmayacak" yazısı belirdi.

Sanki biri benim beynimi okuyordu. Delirecektim herşey üzerime geliyordu yada ben öyle hissettim...

Kafamı kaldırıp havaya baktım. Gökyüzü kıpkırmızı ve sanki patlarcasına alev püskürtüyordu.O anda korkudan gözlerim doldu hafif ağlamklı bir sesle "Neredeyim ben ? insanlar nerede ?" diye bağırdım. Evimiin bir dağın yamacında olmasından dolayı sesim yankı yapmıştı ͵ sessizliğe bürünmüş şehir ͵ sesimle yankılanıyordu.

Birdenbire telefonuma mesaj geldi. Gözlerime inanamıyordum mesaj gönderen telefon numarası benim telefon numaramdı. Nasıl oluyordu bu ? Kendi kendime nasıl mesaj gönderiyordum. Mesaja tıkladım ve gördüklerim beni ͵ korkunun merhametsizliğine itekledi adeta...

*Saat 23:00*

Gece olmuştu fakat gariplikler sürüyordu.Ay herzamankinden daha parlaktı fakat garip olan bu değil hep aynı yerde durmasıydı...

Hergün ormanı izlediğim balkona çıktım. Ormanın olduğu dağin eteklerinde büyük led lablarla birşeyler yazıyordu. Odama gidip en değerli eşyalarımdan biri olan dürbünümü aldım ve led lambalarda ne yazdığını okumaya çalıştım.

Led lambalarda şu cümle yazıyordu "Kuralları sen koyuyorsun".

Biri benimle oyun oynuyordu sanki yoksa bunca şey nasıl olabilirdi.Ne kuralından bahsediliyordu ? ...

Mesajda "Sen ve senin dünyan ͵ işte tam da istediğin gibi... " yazıyordu.

Ben ne yapmıştım ? Neden böyle bir mesaj almıştım ?

O kızıl gökyüzüne bakarak avazım çıktığı kadar bağırdım. Beni kim cezalandırıyordu veya ben neden böyle bir seçim yaptım. Kafamı kurcalayan o başbelası sorular içimi kemiriyordu...