istisna

pragmatik düşünce akımının temsilcilerinden nietzschenin ünlü sözü:

bu da dahil olmak üzere, bütün genellemeler yanlıştır.

konuya el koyarak binlik yapıyor olabilirim ama ismini istisna koyduğum bir hikayem var.
yaşadığım bir hikaye.
dayanamıyorum anlatıyorum amk.

liseyi bitireli 3 yıl olmuş, üniversite hayalleri artık suya düşmüştü. çok da umrumda değildi hani. bilişim çırakları diye bir projenin içerisindeydim. 6 ay kurs 6 ayın sonunda bir kaç baba firma bünyesinde işe girebileceğim bir projeydi. yani öyle söylenmişti bize.
ilçe de ikamet eden birisiyim ama bu proje için il de olmam gerekiyordu. 2 hafta da bir de ilçeye gelir ailemle dostlarımla görüşür geri dönerdim

çok da fazla arkadaşım yoktu ASLINDA. hasan diye bir dostum vardı onla görüşürdüm ama zaman geçtikçe hasan ve benim çevrem birbirinden ayrılıyordu. o kendine bir yığın arkadaşlık edinmişti kaynağının nereden geldiğini çözemediğim.
aslında merak da etmediğim. biz sadece sohbetimizi ederdik. ama sohbet ederken hasan ara ara telefonunu eline alır operatörlerin 100 kontöre 100 sms verdiği dönemde birilerine sms atardı.
bir gün dayanamadım sordum
"sevgili mi yaptın lan kendine" diye.
"yok lan dedi." mevzuuyu bana kısaca açıkladı.

ramazan diye bir arkadaşım vardı. çok fazla samimi değildim. hasan ın samimiyeti fazlaydı.
onun ayarladığı bir ortamdı. berfindir, hilaldir, deryadır falandır filandır.
şimdi salakça geliyor ama imrenmedim de değil doğrusu.
anlık bir sostluk grubu kurmuşlardı kendilerine.

anlattıktan sonra aklında bir ışık yandı söndü hasan ın. bunu farkettirdi bana.
"berfin diye bir kız var ortak dedi. iyi bir kız. gel bu kızı sana edek. benim kardeşim gibi, sen de öylesin. birbirinize yakışırsınız" dedi.
"olur mu ya öyle şey. kızı tanımıyorum bile" dedim ama
"olur olur. iyi ya tanışırsınız işte" dedi.
meğer kız buna "bul bana birini" falan demiş hasan da beni önermiş kıza.
neyse benim numaramdan bir kaç mesaj yazdı berfine. numaranın da bana ait olduğunu söyledi. ama böyle bir ilişkinin başlama fikri bana hiç mantıklı gelmedi.
"boş ver ortak" dedim. aldım telefonu ve konuyu kapattım.

sene 2006 haziran ayı falan oldu. en son yazdığım olaydan 2 ay falan süre geçmiştir.
proje bitti. proje bizim için hazin bir şekilde sonlandı. bir de hayal kırıklığı. hiç bir söyledikleri başlarda söyledikleri gibi gitmedi.
ben de paşa paşa evime döndüm yoluma bakmaya çalışacaktım. o aralar iş yok, üniversite hayalleri bitmiş, içimde bir deli suskunluk var, sadece köyümden arkadaşlarla takılıyorum.
2 ay içerisinde hasan ortamın hepsini kaybetmiş. tartışmışlar bunlar da yol vermiş kısaca. ne berfin kalmış ne derya. sadece hilal diye bir kız kalmış onla düzenli olarak konuşuyorlardı.

bir gün pikniğe gittik. ramazan falan da vardı. baya kalabalıktık. böyle piknikleri çok nadir yapardık. aslında bir engel yoktu buna ama kafaya esmesi lazım işte. o gün esti ve toplandık pikniğe gittik. etliekmekleri aldık (bu arada konyalıyım) domatesleri attık köze, soğanları patatesleri...
semavere de koyduk çayıi sigaralar paket paket sadece alkol yoktu ortamda pek de kullanan yoktu zaten.
muhabbetler eşliğinde yaptık pikniğimizi...

karnınız dounca sigara yemekten daha da önemli oluyor ki, yaktık sigaralarımızı tüttürüyoruz. muhabbet ne bilmiyorum ama herkes bir ağızdan konuşmuyor, tek ağız dinleniyor.
ta ki bana bir çağrı gelene kadar. telefonuma baktım ve "berfin" isimli bir kişinin beni aradığını gördüm. kim olduğunu bu rehberimde nasıl kayıtlı olduğunu hatırlayadım. hasan a
"berfin diye biri bana çağrı attı" dedim "ama rehberimde kayıtlı olmasına rağmen tanımıyorum" dedim.
hasan ın gözler fal taşı gibi açıldı. şaşırdı. ve bana berfin in kim olduğunu söyledi. daha sonra benden ona kim olduğunu sormamı istedi.
"pardon tanıyamadım" diye mesaj attım.

"ya aslında ben de tanıyamadım. rehberimde kayıtlısınız ama nereden tanıdığımı çıkartamadım" diye bir cevap aldım.
"aynı durum bende de var" dedim. "acaba nasıl kaydettik birbirimizi"
lafı dolandırdık durduk bu konu üzerine anlayacağınız.
ama bir yerden sonra sinir bozmaya başladı ki muhabbet:
"neyse yanlışlık olmuş olabilir. numaramı silersen bir daha yanlışlık olmaz" dedim kapattım konuyu.
ben öyle sandım ki bu yeni bir tartışmaya zemin hazırladı.
"aaa sen de sil madem benim numara mı" dedi.
"bunu yaptım bile."
"emin misin?"
"pardon tanıyamadım"
"tamam bea"

ama silmemiştim numarasını. neden olduğunu hatırlayamayacak kadar çok zaman geçti ama bir sebepten dolayı silmemiştim.
bir kaç hafta kadar geçti. ramazan ile de samimi olmaya başlamıştım. ramazan ben hasan takılıyorduk köyde ilçe de falan. aklımızda vakit geçirmeyi sağlayan herhangi bir şey geldikçe yapıyorduk. o zamanlar ki ismiyle telsimin bana verdiği 100 mesaj hakkının bile harcayabileceğim bir yeri olmadığını ramazan gile konu arasında söylediğim zaman ramazan dedi ki
"berfin e yazsana oğlum" dedi. "vakit geçirirsin işte" dedi.
"ya kim bu berfin biriniz ayrıntılı bir şekilde açıklayabilir mi acaba" dedim.
açıkladılar. kız ramazan ın eski çıktığı kızmış.
bu aralar da samimi olmuşlar çevresindeki herkesle.. hasan ramazan berfin, berfinin arkadaşları hilal derya falan filan işte.
sonra berfin ile ramazan ın arası bozulunca berfin kuzeni denizi ramazan dan uzaklaştırmış, hasan ı da ramazan ondan almış ortada hilal kalmış ve hilal devam etmiş.
bu saçma sapan hikayeyi dinledikten sonra dedim ki "tamam berfin le yazışayım biraz."

demo bitti...
anlat diyen olursa anlatıyorum

az bulunur

Çok değil bir kaç tane

huur çocuğudur

yaptığın hatadan sonra hayata devam etmek
zarara uğramayınca
hatada olduğunu farketmemek
sen beni hep geç farket
arkanı toparlayan ben hep bi engerek
tüm insanlık vicdansızca ekmek kuyruklarındaysa
hissetmem güçsüzlük zorla
zar zor toplandık nokta kadar akıl yok, hep ruhlar şokta
umarım hepsi geberirler ortak
deli dinle, korkum hiç yok taktan
düzen için olmam kurban
beni gerdiler her gün toklukla
aç köpekler anlamayacak ne olsa
hatırla temmuz yirmi bir
lan yavşak kabullen doğdun küllerimden bir bir
atarken arkandan hoşlanmayacağın
kendi elinle izin verdin, bocalayacaksın ortamlarda
var daha bocalattıracakların
üç beş güne omzunda onun bunun bacakların
hepsine küfrederim bolca
çünkü güneşleniyorlar boyna
ot arandıkça arınanlar hep var
g'era şimdi karanlıkta takılanlarla
bahsettim yüz yıl kaç kez
yaptıkları hep tam ters ve
sapkınlıkları kardeşçe
onu ben değil allah affetcek
doldurdu yerini
yine karşımda son kez duran aptal var, işler sonunda
tüm insanlık ahmaklıkla son buldu, sorun uğraştıkça
büyüdü sürekli her gün ortak, sigaramız az ama sen çok yak
sanki elindekiler beş bomba gücünde
benim her barım her zorbalara engel
p i ç sorgun yoksa, neye yarar hep borcun yol sağlar
kodamanlara değil hep sana kızcam
sanki ibadet şeytana kılman
kör göz görür adalet orda
alman için gerekir hakaret olman
anca yersiz kork
var olduk yoktan demiş alim, patronluk dost
bahsettim gezegene bin kere gelip
hep sevişerek eritiyorum bu bana eziyeti
iki numaralı kuralı unutma diye
boşver
bir numaralı kuralı hatırlatayım
yaşam hediye, iyi kullan.