italyan sandı bira ısmarladı

sahne önündeydim içki almak için bara gittim. kalabalıktı. kalabalığın arasından hafiften kafamı ve elimi uzatıp barmene bana bir şişe bira verir misin dedim ve bardan geri çekildiğim sırada bu kadar iyi türkçe konuşan bir italyan daha görmedim cümlesini duydum. kafamı gelen o sese doğru çevirmemle kulağıma eğilmiş o güzelliği görmem ve irkilmem bir oldu ama bozmadım. hemen toparladım ve benim anne türk dedim...

Edit: italyana benzediğimi ben iddia etmedim binler. ben de ne alaka dedim zaten ama bir de bakın siz karar verin amk
http://a2.sphotos.ak.fbcd...041_7119122_5885819_n.jpg

edit2: bu da olayın yaşandığı zamanlardaki halim
http://a6.sphotos.ak.fbcd...527809199_622976_1874.jpg

dip not: o zamanlar saçım kısa ve pis sakalım vardı işte amk
dip dip not: o çüküleri veren huur çocuklarını yakalarsam adamantiyumlu pençelerimle zütlerini kesicem

belli ki alkollüydü. belki de ne dediğinin kendi de farkında değildi ama ne önemi vardı ki? o an beni italyan olarak görmek istedi ve öyle de gördü belki. annen iyi öğretmiş sana türkçeyi dedi. evet dedim benim anne iyi öğretmendir. adımı sordu, türkçe ad olduğunu öğrenince oha hem de safkan türk ismi koymuşlar süper dedi. benim anne biraz dominant dedim. babamı sordu, italyan bir mimar olduğunu salladım. herşey buraya kadar harika gitmişti...

konuştukça, onu süzdükçe bara ilk geldiğimde nasıl olup da onu farketmediğim için içten içe şaşırmıştım. belki de kalabalıktan. belki de huur çocuğunun biri gölgeleme yapmıştı bile bile. kim bilir? zira zor, terletecek olan anlar benim onu tanımak adına sorular sormamla başlayacaktı. adını öğrendikten sonra bir otomotiv şirketinde satış/müşteri temsilciliği yaptığını söyledi. ne kadar güzel dedim. tahmin et hangi marka dedi...

@10 bingo panpa!
işte o an çok ağır sıçtığımı düşündüm ve sıvamanın binbir yolunu saliseler içinde kurdum ama bir soru hep cevapsız kalıyordu. ya italyanca biliyorsa ve benle de italyanca konuşmak isterse? ne yapacaktım? işte bu soru saliseler içinde ömrümden ömür yedi ve biraz daha zorlanarak italyanca bilmesi durumunda annemle babamın ben daha çok küçükken ayrıldığı ve annemle benim türkiyeye döndüğümüz senaryosunu kafamda oluşturdum. en ufak bir yanlış herşeyi mahvedebilirdi. kendimi geleceğini tayin edecek bir sınava giren öğrenci gibi hissediyordum...

bazılarına rüya geliyor amk. herkesi kendileri gibi sanıyorlar iyi mi

anlatmaya devam etti. bizim firmaya sıkça italyan mühendisler gelir. şimdiye kadar o kadar türkçe konuşan italyan tanıdım, bu kadar iyi türkçe konuşanına rastlamadım, duyunca hayret ettim ama anne türk olunca tabi dedi. biraz kaçamak bir tavırla ya evet dedim. ne zaman italyanca konuşmamı isteyecek acaba diyedüşünmekten kendimi alamıyordum ki her zaman yaptığım şeyi yine yaptım ve korkumun üzerine gidip sordum. peki sen italyanca bliyor musun?...

hayır bilmiyorum dedi. o an başımdan aşağıya serin sular indi beyler. tamam dedim, oyuna devam edebilirim ve hayat güzeldir filminden kaptığım bir italyanca cümle kurdum. bonjorno princhipitsaaa! şaşırdı, güldü. ne demek o dedi. anldıbını söyledim, yüzünde ne kadar tatlısın gibilerinden bir bakış ve gülümseme oluştu. içimden bu iş olacak oğlum dedim. ya olacak ya olacak.

tüm bu diyaloglarımız sırasında dikkatimi çekense kızın yoğunluklu olarak üç yerimi süzdüğüydü. yüzüm, gömleğim ve saatim. ya iyi giyinmiş ve iyi görünüyordum ama farkında değildim ya da alkol hatuna çok çok güzel bir oyun oynuyordu.

konuşmaya devam ediyorduk ama biram hala ortalıkta yoktu. muhtemelen kalabalıktan, yğunluktan barmenin kafası ambale olmuş ve biramı unutmuştu. bir saniye diyerek sözünü kesmek zorunda kaldım. biram hala gelmedi deyip bara tekrar döndüm ve barmenin dikkatini çekmek için elimi kaldırdım ki elimi yakaladı ve aşağıya doğru zorladı. elimi indirmemi istiyordu. bir yandan da beni geri itiyordu. lütfen bu biranı ben ısmarlamak istiyorum dedi. yok canım ne gereği var seninki bitince ben sana ısmarlarım dedim ama dinlemedi. elimi aşağıya indirdi önüme geçti ve diğer eliyle barmene işaret etti. bir şişe bira alabilir miyim?

@39 bir gün türk karı milleti otu taku italyana benzetmeye çalışmayı bırakırsa sorun kalmayacak. ben ne yapayım amk

bira siparişi verirken indirdiği elimi hala bırakmamıştı ama bir yandan da birayı bekliyordu. barmenden gözünü ayırmıyor, siparişin yine unutulması ihtimaline karşı tetikte bekliyordu. ama o el... elimi sımsıkı saran o elden gelen o sımsıcak enerji... o bira hiç gelmesin, o da elimi hiç bırakmasın istiyordum.

ben hülyalar içinde yüzerken barmenin şişe bira! diye bağırması bir anda tüm hayatı dondurdu. ah ulan be barmen! lazım olduğu zaman içkiyi unutursun, unutman gereken zamanda hemen teslim edersin ama senin ne suçun var ki. Murphy bininin o bin sırıtışıyla barın altında saklandığından hiç şüphem yoktu. birayı bardan alacak, bana dönecek, elimi bırakıp birayı bana uzatacaktı. Lanet olsun!

eli elimdeyken birayı barmene işaret yaptığı eli ile aldı, bana döndü. birayı bana doğru uzatarak priçesten küçük bir armağan kabul etmezsen kırılırım dedi ama ben elimdeki eline o kadar odaklanmıştım ki ne dediğiyle zerre ilgilenmiyor, o eli bırakmamanın binbir planını kuruyordum. korkularımın üzerine yürümem gereken ikinci an çok yakındı...

birayı elinden aldım, çok teşekkür ederim, çok naziksin dedim ama dikkatim tam anlamıyla onun diğer elindeydi. acaba elimi bırakacak mıydı? ne demek dedi bir biranın lafı mı olur? şerefe demeli miydim, dememeli miydim. şerefe der şişeyi uzatırsam elimi bırakır mıydı? lanet olsun belirsizliklerden nefret ediyorum. şerefe olayını bir sonraki adıma sakladım ve elimi hafiften zorlayarak elinden çektim ve bu sefer ben kavradım o sıcak eli. Hadi biranı al sahne önüne gidelim...

zerre düşünmedi, diğer eliyle birasını kaptı ve süper olur var ya bu grubu çok beğeniyorum ben dedi. e o zaman? dedim. ben önde o arkada sahne önüne yürümeye başladık. bu insanlık için kısa ama benim için çok uzun yol boyunca usulca parmaklarını parmaklarımın arasına sızdırdığını hissediyordum ve bunu hissettikçe kendime olan güvenimin artması yana dursun, tüm mekan bir papatya bahçesine dönüşüyordu. her parmakta papatyalar ya biraz daha büyüyor ya da yapraklarını tek tek döküp onun beni sevip sevemeyeceğini fısıldamaya çalışıyorlardı...

uzun ışık yıllarından sonra sahne önüne gelebildik. mekanı bilenler bilirler. 2 katlıdır ve sahne önünde içkileri koyabilecek kadar alan vardır. grup en sağlam rock parçaları söylüyor, yüksek sesten konuşmak zor oluyordu. bu yüzden bu durumu bir sonraki adımda bir avantaj olarak kullanabileceğimi düşündüm ama önce bardan sakladığım adımı atmaya gelmişti. hiç mi hiç istemesem de elini bıraktım. hem sonraki adım için önceden sakladığım hamleyi yapma zamanı, hem de kızı korkutmamak gerektiği pgibolojisi. hem de centilmenliğin hem de adab-ı muhaşeretin gerektirdiği şerefe olayı. Biramı uzattım ve şerefe dedim...

@93 oradaki sevmek beğenmek, istemek anlamında taşra baltası

@106 sence panpa?

o da birasını uzattı ve şerefe dedi. o an öyle bir andı ki beyler tüm o gürültü içinde o şişelerin birbirine temas ettiği anı öyle net duyabilmiştim ve o ses bana öyle şairane gelmişti ki nefes almam efes alırımı düşünen adamı sahneye mikrofon başına koyup sabaha kadar o sloganı okutturabilir ve dinleyebilirdim. hızlı olmalı ve en kısa zamanda yeni hamlemi uygulamalıydım. şişeler ellerimizde sahneye dönük müziği dinliyor, bir yandan hafif hafif dans ediyor ve ara ara birbirimize gülyüzlerimizle bakıp tekrar sahneye bakıyorduk. uygun bir parça çıktığında birlikte, tek bedende dans edebilme olasılıklarını kafamda dizerken ondan önce yapacağım hamleye hazırlanıyordum...

bu arada edit: italyana benzediğimi ben iddia etmedim binler. ben de ne alaka dedim zaten ama bir de bakın siz karar verin amk. boş boş bikbiklemeyin
http://a2.sphotos.ak.fbcd...041_7119122_5885819_n.jpg