Geçmiş geçmiyor işte. Onla büyük bir geçmişim var benim. Ensemden tutup bırakmayan. Bir sürü anım var. Yeni denizlere yelken açmak isterken birden pişmanlık hissettiriyor bana. Ama kusura bakma. Seni aldatmak istedim. Hep seni aldatmaya çalıştım. Artık bunu bilmelisin. Yalnızlık.

Artık karar verdim. Senin beni bırakman benim de sana veda etmem lazım. Bu aldatmaları terkedişe dönüştürmek zorundayım. Seni aldatmak değil seni terketmek zorundayım.

Senin bana verdiğin tek şey kaybedişti. Bunu itiraf etmeye hep korktum. Ama artık bilmelisin. Mutlu kaybedişler hep senin kollarına düşürdü beni. Tekrardan. Tekrardan. Tekrardan. Ve. istediğin oldu. Küstüm mutluluğa ve ağına düştüm. Ama bilmelisin. Kurtuluyorum.

Kaderimin sen olmadığını anladım. Biliyorum. Üzücü. Ama gerçek bu. Tabi mutluluk bir aldatmaca değilse. Senin ağından kurtulup başka kaybedişlerin ağına düşebilirim. O zaman belki aklıma gelirsin. Ama bu seni terketmek istediğim gerçeğini değiştirmicek.

Ah Hera. Bana yardım et. Yalnızlıkla olan birlikteliğimi bitirmek istiyorum. Benim için yapabileceğin bir şeyler olmalı. Kaderin soğuk sularına onunla alışmak istemiyorum. Eğer ordaysan. Duyuyorsan. Bana yardım et.

Ben bir aptalmışım. Beklemek hatasına düşmüşüm. Vazgeçmek gerekirmiş. Ancak vazgeçtikten sonra beklediklerim gerçekleşirmiş. Bu bir yalan olmalı. Napacam şimdi ben. Beklemeli miyim vazgeçmeli miyim.

Seni bulmaktan önce aramak isterim
Seni sevmekten önce anlamak isterim
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de
Sana hep, hep yeniden başlamak isterim

Demişti özdemir abi. Yanılmışız be abi. Yanılmışız

Kendime en büyük itirafım. Bunu aklından çıkarma. Yalan. Tek gerçek.