izmirde yalnızlık

çok kötü lan... gelin dertleşelim panpalar

yavaştan başlayayım anlatmaya anca dolar zaten panpalar

neyse panpalar - panpişler... doğma büyüme istanbullu biri olarak üniversite sınavlarına hazırlanırken hep ilgimi çekmişti izmir. lisede bir kereliğine gelme fırsatım olmuştu ve içimde ukte kalarak geri dönmüştüm istanbula. çok güzeldi lan, her yeri palmiyeliydi böyle. havası suyu kızları güzel yani daha ne olsun diyordum. bir şekilde gelmeliydim buraya. ve sınava o gazla iyi bi şekilde çalışıp kazandım sonunda iyi bir üniversite & bölümü. ailemin yanından ayrılıp yaban ellerde olacaktım, hayatıma yanlız devam etmeyi öğrenecektim bundan sonra..

üniversitenin kayıt günleri vardır ya, onun için babamla bindik istanbuldan geldik izmire. ben o lisedeki geziden dolayı aklımda kalan yollardan basmane'den kordon'a inen yol boyunca sabahın 6.30unda ellerimizde valizlerle yürütmüştüm babamı ama konak pier'in o fabrikamsı görüntüsünden sonra aha lan deniz yok yanlış geldik diyerek geri döndürmüştüm babamı sabah sabah sağla küfür yemiştim. her neyse, üniversitenin içine geldik. büyülenmiştim resmen. harika canlıydı her taraf. bir yandan kızlara, bir yandan havaya, bir yandan fakültelere bakıyordum da iyi ki gelmişim dedim içimden o gün.. kayıt yaptırdım, ingilizce muafiyet sınavı için belge falan aldım. sıra yurt bulmaya gelmişti

bizim komşunun bi kızı vardı, benim üniversitede okuyodu son sınıf fizik. nişanlısıyla o gezdirdiler bizi yurtları. kyk'ı ben ve babam istemiyorduk, 6 kişi aynı odada saçma geliyordu çünkü. neyse bulduk sonunda dıbına kodumun yurdunu, otel gibi gösterdiler başta bize dıbına kodumun allahsızları. cemaat yurdu falan değildi ama sevemedim gitti huur cocuklarını. ingilizce muafiyet sınavına 5 gün vardı, okulun açılmasına 10 gün.. ve ben yurtta tek kalacaktım beyler, dönmeyecektim 5 gün için ailemin yanına. neyse, babamı uğurlamaya gittik o komşu kızının nişanlısının arabası vardı o zütürdü bizi otogara. babamı daha önce görmemiştim böyle, adamın içine vurmuş demek oğlundan ayrılmak. ağlayamadı benim yüzüme karşı, ama çok üzgündü belli. lan bunu yazarken bile duygulandım beyler şu anda o anı hatırladım...

beyler buca değil bornovadayım..

herneyse, içim buruk bi şekilde babamı otogara zütürdükten sonra ben yurda döndüm. dile kolay yaklaşık 10 gün tek başıma olacaktım belki de oda arkadaşlarım gelene kadar.. ilk akşam çok zordu. yanımda bilgisayarım bile yoktu, sıkıcıydı. dolaşmak için dışarı çıkayım dedim, küçükparka gitmiştik komşu kızıyla beraber. ama yolu yanlış hatırlayıp kayboldum ege çarşının oralarda. neyse, yol tarifi aldıktan sonra döndüm tekrar yurda dışarıdan bir kaç yiyecekle beraber. o gün çok kötüydü lan, duvarlar - ranza üstüme üstüme geliyordu sanki..

ailemi özlemiştim ilk günden. zordu alışmam gerekiyordu ama özlemiştim. anneme, kardeşime, dedeme, babanneme veda etmiştim istanbulda ama onların o halleri içimi yakıyordu aklıma geldikçe. annem her saat arıyordu kadıncağız ilk defa bu kadar ayrı kalmıştı benden.. istanbuldan babamın arkadaşı vardı, onun oğlu benden bir sene önce ankarayı kazanmıştı. özel üniversite, %50 bursla aynı bölüme girmişti benimle. ama ben öyle taşaklı aileden gelmediğimden bir sene daha bekleyip, daha iyi hazırlanıp izmiri kazanmıştım. bu ankaradaki çocuk hazırlıktaydı ve geçememişti mal. bunun babası da benim için geçemez, zor olur boşuna çalışmasın falan demiş. babam bana bunları söylediğinde daha da gaza gelerek ingilizce testler çözüyor, kitap okuyordum sınava kadar her akşam. şanslıyım ki yabancı dilim iyidir, her dilden bir şeyler bilirim ve ingilizce - türkçe ders bile veriyorum şu anda.. o huur çocuguna inat çalıştım kendimi geliştirmeye uğraştım ekgib yanlarıma odaklandım ingilizce gramerde..

neyse, amcam acayip adamın tekidir. birşeyi görmeden inanmaz, hep yapamaz edemez diyen biridir. o da benim için "onun ingilizcesi ne ki anca kendini avutsun" tarzı şeyler söylemiş ve daha da hiddetlendim ben muafiyet sınavı için. dile kolay, 1 sene mezun sınıfında dershanede harcadım, bir sene de hazırlıkta harcayamazdım. bana yakışmazdı, o huur çocuklarının yüzünü güldürmemem gerekti

hay dıbına koyim yazdıgım silindi dıbına kodumun interneti yüzünden..

neyse devam edeyim. sınava bu facebook'ta egeyi kazananlar tarzı bi gruptan tanıştığım bi kız ve iki kız arkadaşı ile beraber girdik. o tanıştıgım kızı ben karşılamıştım, bornovada ilk kahvaltısını benimle yapmıştı. çok severim kendisini hala görüşürüz. neyse, edebiyat fakültesinde ibrahim tatlısesin doğdugu magara bile daha lüks kalırdı sınıfın yanında. berbattı lan o sınıf. neyse, soruları ilk gördüğümde bi error verdim ama sonradan aklıma huur çocuklarını getirdim ve motivasyonu tavan yapıp dıbına koydum sınavın. sonrasında çıktık ve o kızlarla (birinin babası vardı yanında) gittik bişeyler içmeye. tanışma faslı falan filan sonra ben yurda döndüm yine.

gel zaman git zaman ben sonucu bekliyorum, istanbuldaki amcam ve babamın arkadaşı babama laf çarpıp duruyolarmış o geçememiştir o yüzden söylemiyodur falan gibisinden. en sonunda okula 3-4 gün kala açıklandı sınav. internet kafeye gittim küçükparkta ve bir de ne göreyim. dıbına koymuşum 79la geçmişim sınavı hemen babamı aradım ve ses tonunda "helal lan oğlum o huur çocuklarına bizi güldürmedin" dermişcesine bir anlam vardı, gururlanmıştı benimle. bir sene kaybetmiştim üniversite sınavı yüzünden ama şimdi o kayıbı telafi etmiştim. kızları soracak olursanız, sadece biri geçti. diğerleri de hazırlık okumak durumunda kaldı..

sınavı geçmenin mutluluguyla yurda döndüm, akşamlar karanlıktı. can sıkıcıydı. arada spor aletleriyle uğraşıyordum müzik dinliyordum zaman öyle geçiyordu. ama günün birinde kapı çaldı bir de baktım oda arkadaşım gelmiş..

@3 izmir güzel şehir gibeyim izmiti panpa

@5 çayı koy panpa geliyom

@6 @7 olur lan zirve yapalım dertleşelim rakı içelim panpalar

@9 sevgililer gününde yanlız olmak koydu bana bu sene

@11 you will never walk alone panpa

@13 kalınıyor işte amın fırtlattıgı

oda arkadaşım anası ve dayısıyla gelmişti. ulan öyle bi görünüşü var ki deccalin oglu sanki huur çocugu. çok ilginçti bin. ama bildigin ana kuzusu lan böyle annesi öpüp kokluyor, tişörtlerini bir bir yerleştiriyor. gören der anaokuluna yatılı verecek oğlunu. eşşek kadar adam sanki mal dıbına koyim kendi yapamıyo. beyler, pgibolojik çözümlemelerim ve karakter analizlerim iyidir, o huur cocugunu ilk günden bi çözümledim. dışarıdan rockçı - asi çocuk havasında böyle dünya batsa giblemeyen cinsten gözüküyor ama içinde bildigin deli lan. daha sonra ayrıntılı olarak anlatıcam hepsini zaten siz reserv almaya devam edin.

akşam oldu, en azından yanlız değildim yurtta. bi ahbabım vardı. derken ikinci arkadaşımda aynı gün geldi. şans bu ya, ikisiyle de aynı gün tanıştık. ama ikinci gelen delikanlı adamdı, harbiden ilk dönem boyunca bi mini notebook'unu kullanmama bile izin vermiştir gönlü bol biriydi severi onu da. akşam oldu, yemek yemege gidelim dedik hem muhabbet ederiz anlatırız birbirimize hayatımızı. bira falan içtik o gece öyle. keyifli bi şekilde takıldık. ilk ve tek beraber 3lü olarak takıldığımız akşamdı o. bu ilk gelen oda arkadaşım yüzünden daha sonra bir araya gelmedik hiç

gel gelelim ilk ders zamanı geldiii, biz tabi odada geyik yapıyoruz ulan şunu giberiz bunu giberiz yannanlar havada uçuşuyor ışın kılıcı gibi. biri de demiyordu ki yahu ne heybetli yannan var sizde getirin de gölgesinde rakı içelim diye. okuldaki ilk günüm ilginçti. bir allahın kulunu tanımıyordum lan çok garipti. ilk dikkatimi çeken yabancı bi kız vardı, doğuştan yabancılarla hep aram iyi olmuştur. bizim ders progrdıbına bakarken öyle bir muhabbet ediverdim onunla. ilk kontak kurdugum kişi oydu. sonra zenci bi arkadaş vardı onunla ve türki cumhuriyetlerden gelen bi arkadaşla tanıştım. onlarla takılıyodum hep ilk günlerde..

böyle arada selamlaşmalar oluyordu diğerleriyle ama herkes hazırlıktan arkadaş tabii ben öyle daltaşşak ortalıkta kalmış gibi hissediyodum kendimi. bu olguyu yıkmak için haber saldım erkeklere, dedim beyler gelin halısaha yapalım. kızlar da gelirler destek olurlar bize, olur dediler. girişimci biriyimdir, takımları 2 günde ayarladık sahayı falan hallettik. maç yapıp ilk kaynaşmamızı gerçekleştirdik. daha fazla arkadaşım olmuştu artık

@33 arkadaşlarım var baya, sosyal çevrem yerinde, ama özel biri yok hayatımda.. anlatıcam herşeyi panpa o zzaman hak verirsin belki

dersler başladı yavaş yavaş, arkadaş ortamları koyulaşmaya herkes bir saf tutmaya başladı. sınıfta ilgimi çeken bir kız vardı, emel sayın'dan yeşil yeşil şarkısını dinlerdim yurtta onu hatırladıkça. çok hoş bi kızdı, ama merhabalardan başka bir kelam etmiyorduk. yüzük görmüş smiagol muydu neydi o dıbına kodumun yaratıgı gibi bakıp kalıyordum bazen ona. biz arkadaşlarla kızlı-erkekli cafelere gider oturur, yeri gelir akşam dışarılarda bişeyler içerdik.

bu arada işe başladım. hem kendi masrafımı çıkartıp aileme yük olmamak için, hem de yurtta akşamları sıkılmayıp 2-3 insan görmek için komiliğe başladım. hala da çalışıyorum 1,5 sene oldu neredeyse. haftanın üç günü çalışıyordum. iş ortamım iyiydi, taşşaklı adamlar geliyordu hep. bir gün bu hoşlandığım kız ve benim arkadaş tayfası kızlı erkekli gittiler küçükparkta takılmaya. ben gidemedim iş yüzünden. o gün içime oturmuştu işte. ilk kez salonun ortasında tabak kırmıştım mesela, kafam çok bozuktu.

o kızla bir kaç kez küçükparkta karşılaştık ve sınıfta da konuşmaya başlamıştık artık. istanbulda dershaneden tanıdıgım bi arkadaşla birden kanka olduk ve beraber haftasonları nargile falan içer tavla oynardık. neyse tavla bitti hadi bi de pese gidelim derken kafeden kalktık, küçükparkın o meydanda bir de ne göreyim... bu kız.. ama o kadar güzeldi ki o gün. pesi falan gibtir ettim böyle var ya anlatamam kelimelerle beyler. at gibiydi lan bildigin. arkadaşımın da ağzının suyu akmıştı o derece. o günden sonra ders çıkışları da beraber çıkar gezer olmuştuk zaten. bataga falan giderdik, oturur kahve içerdik. güzel günlerdi ne diyeyim..

bu sırada, oda arkadaşlarımdan o ilk gelen balıkesirliydi. ikincisi de samsunlu. balıkesirli çocuk geceleri bağırıyor "tamam, tamam, tamam... şimdi dıbına kodum senin" falan diye kavga ediyodu rüyalarında. internet sekmelerinde hep kız facebook'u vardı. cool takılıyordu belki bi günlüğüne ama sonunda kızlar bunun ne mal oldugunu anlayıp kıçını tekmeliyordu. aynı kızla 2.gün konuştugunu görmedim daha. çok garip bi çocuktu kozmetik manyagı bi maldı. kezbanlar bile böyle süslenmezdi yani. internetten yannan görse sipariş ederdi tetristeki kutular gibi üst üste koyuyordu bi de...

beyler bi köpeği çişe-kakaya çıkartayım geliyorum hemen

gececi tayfa burdaysa şukulaşıp nick6larımızı girelim, devam edeyim kaldıgımız yerden panpalar-panpişler

beyler burda olanlar uplasın devam ediyorum

devam ediyorum...

bu dıbına kodumun balıkesirli olana içten içe uyuz oluyodum. her seferinde zütüyle içip zil zurna yurda dönen, futbolla alakadar olmayan, kendini sanki sanatla yoğrulmuş biri olarak gösteren bi dallamaydı. bahsettiğim gibi rüyalarında konuşup deli gibi davranıyodu...

neyse gelelim üniversite hayatına.. üniversitede bölümden dolayı kız sayısı fazlaydı. normalden daha fazla hatta. içiniz düşecek, otuz bir çekeceksiniz belki ama emin olun sınavdan yüksek almakla insan üniversiteli olmuyor beyler-bayanlar. cidden kültürlü olmak gerek, bilgiyi taşımak gerek. dostoyevski'yi sorsak how i met your mother'da oyuncu derler yani o derece cahil insan çok. aynı şekilde bölümde kezbanlar da aşırı fazla. pazardan 15 liraya aldığı çakma raybanla caka satmaya çalışıyor bıyıgına bakmadan dıbına kodumun çingeneleri. şehir dışında okuyorlar ya, züt baş meydanda hep. ısınamadım bir türlü bölümdeki kızlara nedense. o hoslandığım kız hariç tabii. yakışıklı biri değilim, o kadar param da yok tabii. bu sebepten kıza açılmadım bir türlü..

biz 5-6 kişi bi arkadaş grubu olarak genelde cafelerde takılır, gider batak oynar kahve falan içerdik ders çıkışlarında. hoşlandığım o kızla (kızın adını pınar diye varsayalım) beraber de oturur çayımızı kahvemizi içerdik. dost muhabbetlerine o da katılırdı haliyle. bi gün yine ders çıkışı kağıt oynayama gittik. bir müddetten sonra 2 erkek 2 kız kaldık, pınar da ayrılmıştı yanımızdan. ben yeni bir fantezi olsun diye blum adlı oyunu öğrettim arkadaşlara. hesabına oynamaya başladık baya sarmıştı çünkü. o gün önemli bi dersimizin vizesi vardı ve iyi geçmişti. keyifle devam ediyorduk oynamaya. ben oyunun kurtlarından olarak kaybetmedim hiç ve en son sıkıldığımızda yemek yemeye bi dönerciye gittik. hala 2 erkek 2 kızız. dışarda içelim falan dediler, ama benim aklıma dahiane bi fikir gelmişti. yanımdaki kızlardan biri anne-babasının evde olmadığını söyledi. ben de neden size gitmiyoruz ki dedim? tekila alıp size gidelim fikrini ortaya attım...