Ne affetmesi ?

HADi A ME QU

Gobax sen hangisiydin ? Drgr mi dpgr mi ondsn devam et bari mk

SELAMUN ALEYKÜM YiNE BEN GELDiM

Gece bittiğinde Zeynep'i evine bırakmak için dışarı çıkmıştım. Zeynep beni affetmediğini söyledi.
Affetmesi için dıbına girecekmişim huura bak amk.
Tenha bir sokaktan geçerken dudaklarıma yapıştı. Karşılık verdim ve pantolonumu indirmeye başladı. Ama onun elleri boynumdaydı pantolonumu nasıl indiriyordu?
Arkamı döndüğümde fatih 31 cmlik yannanını çıkarmıştı bile.

Biz Göztepe tarafına doğru trene binerken, gece yolcuları başlarını okudukları kitaplara gömmüşken ve aramızda bir ölüm sessizliği peydah olmuşken daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım.

Bir zamanlar. dedim. Tane tane konuşmaya, sözlerimin Zeynep tarafından bütün anlamlarıyla anlaşılmasını sağlamaya çalışıyordum.

Yani sana kızgın olduğum zamanlarda, yani bu şehirde tek bir arkadaşımın dahi olmadığı zamanlarda Ezgi ile konuşmaya başladım. Senin yurda geldiğin vakit bizi sordu. Seni seviyordum. Bütün kalbimle sevdiğimi söyledim.
Ezgi gülen ve konuşmayı seven bir kız, orada öyle sessizce otururken dayanamadım ve belki ortam yumuşar diye bir şiir okudum. Sadece bu kadar Zeynep... Ne bir adım ilerisi var sözlerimin ne de bir adım gerisi .

Zeynep gülmeye başladı. Biz hiç kavga etmedik Hopotis. dedi. Evet dedim.

O kötü zamanlarda demir atacağım bir liman aramamın fevkalade bir şey olmadığını söyledi. Yolcular, okudukları kitaplara gömmüşken başlarını, Omuzlarıma gömdü o da.
Zeynep ve ben aramızdaki ilişkide en ufak bir şeyi kavga sebebine dönüştürmek yerine birbirimizi önce anlamaya çalışıyorduk. Anladıktan sonra da geriye kavga edecek bir sebep kalmıyordu zaten.

Kavgasız iliski guzel olmaz amk tripsiz iliski tuzsuz yemek gibidir sonunda bide yuz ustu birakma varsa oh mis fuck buddy taraftariyim beyler baglanmak gerekmiyor

Tam troll entry girdim adam hikayeye devam etti. Bahtsiz bedevi misali kutup ayıları gibsin beni

Evlerine geldiğimizde ailesine selam vermek amacıyla yukarıya çıktım. Babası sözlerini dinleyip erken saatte geldiğimiz için teşekkür etti.

Annesi ise ;

Pazartesi dersleriniz başlıyor. Yarın için size güzel bir yemek hazırlayacağım. Gelirsin değil mi yavrum? dedi.

Şu dünya üzerinde benim kadar şanslı olabilen bir şey varsa Kelebeklerdi amk bir gün yaşıyorlardı sadece, mutlu ya da mutsuz bir gün... Sonunda ölüyorlardı. Bir şeyler ne kadar uzun yaşanırsa mesela bir hayat olabilir bu, o kadar taku çıkıyordu. Ara sıra kelebeklere imrenmekten kendimi alamıyordum.

Tabiki gelirim. Teşekkür ederim efendim. dedim utancımı belli etmemeye, kafamda dönüp dolaşan düşünceleri taşırmamaya dikkat ederek. Annesi içeriye girdiğinde Zeynep ve ben kapının önünde durmaya devam ettik. Uzandım ellerine, alnından öptüm.

Bu öpücük esnasında ister istemez benim de, Zeynep'in de gözleri kapanmıştı.

anladım hocam

Eve dönüş saatim saatleri bulmuş olmasına rağmen herkes bizdeydi daha. Bu gece burada kalacaklarmış.

Gecenin sonunda Fatih ile Fatma, Mahmut ile Kübra uyumaya gittiler. Ezgi ile ben balkonda kaldık ve bir sigara yaktık.

Onu çok seviyorum dedim gözlerinin ta içine bakarak. (Çok ne ki, hatta ben bu çok kelimesini kullandığım için mühebbetle yargılanmalıyım. Bir sözü gerçek anldıbının dışında kullandım hakim bey. Çok, azın ters anlamı, başın sıkıştığında kullanılan bir kelimemsi bir şeydi. Daha başka kelime bulamadım sevgimi anlatmaya hakim bey. Affımı talep etmiyorum. )

Ve sonra odama doğru yol aldım. Bu saatten sonra Ezgi'nin nerede uyuyacağı umrumda değildi. Bir incelik yapıp Zeynep ile beni taşıyan yatağı vermeyecektim.
Rakının etkisiyle düşünmeden deliksiz bir uyku çektim.

Sabah olduğunda gecenin etkisinden sıyrılmak için soğuk suyun altına girdim. Siyah bir pantolon, beyaz tişört, Zeynep'in aldığı saat ve siyah bir ceket giydim üzerime. Ceketin kollarını dirseğime kadar çektim. Bu şekilde ne çok resmi, ne de çok sokaksı olmuştu.

Dışarı çıkarken Ezgi'yi bir yastığa sarılmış, iki büklüm yatarken gördüm.

Dışarıya çıktım ve Bornova Metro istasyonu'na doğru yürümeye başladım.

Göztepe sahil yönündeki bir tatlıcıdan baklava aldım. Vurmayın lan böyle zamanlarda ne alınır hiç bilmiyorum.

Yemek yiyip geliyorum beyler

devam panpa takipteyim ilk günden beri

Gittim evlerine, ikinci bir ailem vardı artık. O güzel insanlar beni kendi çocukları gibi bağırlarına basıyordu.

Annesinin ve dolayısıyla Zeynep'in yemeklerini yerken Fenerbahçe'den, okuldan söz açtık.

Zeynep bize türk kahvesi yaptı ( Bu sahneyi bir yerlerden hatırlıyorum ) kahvelerimizi içerken Zeynep'in babası Size hiç okul sürprizi yapmadım. Dedi. Henüz dersler başlamaz. Ve elinde televizyon ünitesinin çekmecesinden aldığı biletleri salladı. '' Yarın Fenerbahçe'nin maçına gidiyorsunuz.''

Olduğum yerde çakılı kaldım. Görünüşe göre Zeynep'in de bu sürprizden haberi yoktu.
Dünyada mısınız? dedi babası. Annesi gülüyordu.

Efendim dedim mahçubiyetle. Ne söyleyeceğimi inanın ki bilmiyorum.

Bir şey söylemenize gerek yok dedi. Yarın maçta söylersiniz söyleyeceklerinizi. ve biletleri elime tutuşturdu.

Bir insanın hayatında bu kadar güzel şey fazla beyler. Her an kötü bir şeyler olabilir düşüncesiyle yaşamanıza engel olamıyorsunuz. Beyninizde ihtimaller ardı ardına sıralanıyor.

Sabah'ın erken saatlerinde Zeynep ve babası bize geldi. Otogara o bırakacaktı. Kadıköy'e daha önceden gitmiştim, bu yüzden nerede ne yapmam gerektiğini biliyordum.

Otogar'da kahvaltı ettik üçümüz. Daha sonra bizi istanbul'a, ortak sevgilimize zütürecek otobüs girdi ağır ağır perona.

izmir- istanbul arası 9 saat sürüyordu. 7 de binecektik otobüse. Bu hesaplamaya göre saat 16:00 gibi istanbul'da olacaktık. Şehir içi trafik vs vs onları 2 saat olarak düşünürsek maçın 3 saat öncesinden Yoğurtçu Parkı'nda olabilecektik.
Nitekim tahmin ettiğimiz gibi de oldu. Yol boyunca bazı marşlar söyledik, Zeynep'e Bilmediği marşları öğrettim.

Yoğurtçu parkına vardık . Biletlerimiz Maraton tribünündeydi. Alex'in ve Lefter'in heykeli önünde hatıra fotoğrafı çektirdik. Bağdat Caddesi'ne çıktık. Mahşer yeri gibiydi. Dükkanlardan, evlerden ve sokaklardan buram buram Fenerbahçe Marşları geliyordu kulaklarımıza. Bu adamları, kadınları çocukları tanımıyordum. Ama elimde olsa o coşkuyla hepsine teker teker sarılmaktan geri durmazdım. Bir lokantada yemeklerimizi yedik. Ve stadın yolunu tuttuk. Kapılar açılana kadar Yoğurtçu Parkı'nda, Kurbağalı Dere'de yürüyüş yaptık. Söylenen bestelere eşlik ettik. Birisi ağaçlara pankart germiş, sevgilisine evlenme teklif ediyordu. Onlara alkış tuttuk. Ve stadın kapılarının açıldığı bilgisini aldık..

Girdik stada. Yer yer boşluklar olmasına rağmen tıklım tıklımdı stat. Futbolcular son antremanlarını yapıyordu. Kale arkası tribünlerindeki coşku bizim çekirdekçi diye tarif ettiğimiz, ve şuan bizim oturduğumuz bölümde yoktu. Futbolcular soyunma odalarına gittiler. Mohikan Marşı eşliğinde tekrar sahaya inerken biz de atkılarımızı kaldırıp ileri geri salladık.

Stat hoparlörlerinden gelen kadrolara eşlik ettik.

1 numara Demirellllllllllllllllllllllllllll Volkannnnnnnnnnnnnnn ( Biz )
.
.
.
.
Ve 12 numara. Büyük Fenerbahçe'nin büyük taraftarıııııııı

Sonra omuz omuza olduk. Hakemin başlama düdüğüyle birlikte.
Maçın heyecanına kapılıp marşlarımızı söyledik.
Ve galibiyetin de getirdiği coşkuyla stattan ayrıldık. Otobüse binip izmir'e doğru yol almaya başladık. Zeynep uyuyakalmıştı, Ben de az zaman sonra uykuya yenik düştüm.

Panpalarım bir buluşmaya iştirak etmem gerekiyor, ne zaman geleceğimi bilmiyorum. Gelince devam ederiz. Haydi sağlıcakla kalın

ZiKTiR ZiT

rezerved adamsın kumpi