sizden ağır şeyler istediler. sizin işinize gelmedi ama hayır diyemediniz. mağazaya gittiniz, eleman bi ürün önerdi size. biraz ısrar edince beğenmemiş bile olsanız aldınız o şeyi. bazen hayır diyememe özelliğinizi farkedip yenmeye çalıştınız bunu. bu sefer mantıksız bi şekilde hayır demeye başladınız herşeye.
işler iyice kötüye sardı.

arkadaşlarınız okul sonrası sinemaya kafeye gitti
siz eve gidip bilgisayar oynadınız uyudunuz
diğerlerinin sizden salak olduğunu düşündünüz
karşınızdakinin söyleyeceklerini siz daha fazla düşündünüz bu sebeple empati özelliğiniz arttı
bazılarınız dolmuşta para üstünü ekgib veren şöföre ekgib olduğunu bile söylemedi
müsait bi yerde inebilirmiyim? derken zorlandı. başka birisi ondan önce dediyse derin bi oh çekti

kendinizi bildiniz bileli depresyondasınızdır. sabahları kalkmak, giyinmek, insan içine karışmak zulüm gelir. olur da sabah biraz şevk gelmiş ve zevkli giyinmişseniz, bütün gün daha da diken üstünde ve herkes daha fazla size bakıyor gibi hissedersiniz. istemsiz olarak koyu giyinirsiniz, hem ruh halinizi yansıtır hem de dikkat çekmek istememişsinizdir. şimdi gidip dolabınızı açın ve bakın. çoğu eskimiş koyu renk kıyafetler bulacaksınız...

bazılarınız yavaş yavaş paronoyak oldu

"acaba şöyle desem yanlış anlarmı"
"böyle düşünmüşmüdür"
"saçım başım düzgünmü"

zaten çoğunuzda takıntı vardır günde 50 kez aynaya bakarsınız

Bazen eros öyle oklar attıki size, kalbinizin tam ortasına geldi. Aşık oldunuz. Hemde delicesine. Aklınızda hep o vardı. Akşam yattınız o, sabah kalktınız o. Onu sürekli uzaktan izlemeye başladınız. Her akşam şu sözü tekrarladınız kendinize "bu kadarı yeter yarın gidip her şeyi anlatacağım." Ama ertesi gün yine yapamadınız. Günleriniz, haftalarınız ve hatta da aylarınız böyle geçti. Kızı en sonunda başkası kaptı. Bunu öğrenince başınızdan kaynar sular dökülür oldu. Sanki o atılan ok bile canınızı bu kadar yakmamıştı. Değmişmiydi o uykusuz kaldığınız gecelere ? Ama siz yapamazdınız bunu. Çünkü o kızın gözü zaten havalı ve kendine güvenen erkeklerdeydi. Sizin gibi pısırıklarda değil

yeterince samimi olmadığınız birinin karşıdan geldiğini gördünüz. o sizi görmedi. hemen bir düşünce süreci başlar: "ona nasıl merhaba diyeyim? merhaba mı diyeyim, selam mı diyeyim, kafa sallasam yeter mi? yoksa iyi günler mi desem? bu esnada gülümseyeyim ki odun gibi kalmayayım. ama çok da sırıtmamam lazım öyle pişmiş kelle gibi. aptal durumuna düşmeyeyim. ben aptal değilim, çok zekiyim. aptal durumuna düşemeyecek kadar harikayım. önceden gördüm ama sanki görmemiş gibi yapayım. kafamı eğeyim. bu kadar uzaktan bakmaya başlarsam, o da baktığımı görürse, bu kadar uzaktan selam vermek zorunda kalırım, sesimi duymaz, ne dediğimi anlamaz, belki bişey dediğimi fark etmez bile... öyle salak gibi bakıyor durumuna düşerim birden bire... evet... biraz daha yaklaşsın, o zaman ona bakar, sanki yeni görmüş gibi davranır ve selam veririm. evet süper taktik. yok olmaz. belki o görmüştür önceden. der ki, niye önceden gördün sonra kafanı eğdin sonra yeni görmüş gibi yaptın... evet böyle der... niye desin ki... eyvah çok yaklaştı... kafanı eğ... yok yok kaldır... neyse eğ sanki görmemiş gibi yap, yoksa der ki gördün de niye başını eğdn. sonra selam vermeyen yabani biri olduğumu zannederler. (sadece o da değil, gidip herkese yayacak sanki, "bana selam vermedii!!! var ya hayvan bu hayvan medeniyet yok hiç") ama iyi rol yapmam lazım ki gördüğümü çakmasın... sonra der ki niye gördün de görmemiş gibi yapıyosun kafanı çeviriyosun. mesela geçen gün oldu böyle: bir şey demediler ama kesin odunun biri olduğumu düşündüler. acaba hiç görmemiş gibi mi yapsam, o selam verirse ben de veririm. aha, geldi!!!"
merhaba, selam ve naber arası, kısık bir ses çıkar ağzınızdan, duyulmaz neyse ki. yarı-tanıdığınız kişi ise gayet doğal bir biçimde gelir, selam der, ağzını bir kenara kaydırarak gülümser, ne kadar doğal gülümsüyordur, siz de belli belirsiz, çarpık bir gülümseme ile karşılık verirsiniz. sizinki kesin iğrenç bir gülümsemedir. yolunuza devam edersiniz. "naber demedi. demek henüz samimiyette naber safhasına ulaşamadık. halbuki 1 senedir aynı dersleri alıyoruz. o herkesi tanıdığına, bana ise n'aber bilei demediğine göre sorun bende. gideyim atlayayım şu camdan. eyvah, biri daha geliyor! buna ne yapsam? aha, sağda wc var hemen gireyim, görmemiş gibi yapayım. evet. süper taktik... "

Size hak etmediğiniz gibi davranıyor o.

Yapamam, yapmamalıyım, onlar benden daha iyi, ben bir işe yaramam, onlar daha yakışıklı vs...

Bunları söyleyen siz değilsiniz beyler uyandırın artık kendinizi...

içinizdeki huur çocuğu bunları yapan.

Şimdi gibme sırası sizde.

Çıkarın onu içinizden !

çocukluğunuzu düşündüğünüzde, kendinizi gözünüzde canlandırdığınızda ya sessiz bi şekilde bir köşesinde ağlıyor ya da öylece durup size çirkin, beceriksiz, işeyaramaz olduğunuzu söyleyip duruyor değil mi. aslında bu anormal bi durum değil, sizin gerçek çocukluğunuz bu.
kendinize yalan söylemeyi bırakın, çocukken çok fazla ağladınız. ama sizinki diğerleri gibi diziniz kanadığı için değildi, hatta bazılarınız dizi kanayınca ağlamadı bile. sizin derdiniz farklıydı.

aranızda gerizekalı olan var mı? gerizekalı hisseden değil gerizekalı olan. yok. yüzde doksanınız daha zekisiniz ortalama insanlardan. size onlar gibi davranmanız söylendiğinde aslında hakaret edilmiş gibi geliyor. çünkü sizden bi anlamda zekanızdan vazgeçmenizin istendiğini düşünüyorsunuz. sıradan olmak size göre değil, ortalama bir insan olamazsınız, bunu istemiyorsunuz, farklısınız ve bu farkı koruma eğilimindesiniz. insan ilişkilerinde herşeyi detaylı şekilde hesaplıyorsunuz. tabi bu matematik değil ve hesaplarınız tutmuyor. başarısız oluyorsunuz.

sevdiğiniz kızın yanına gidip merhaba diyemediniz

apaçık emin olduğunuz halde gidip yanına konuşamadınız

kız başkasını buldu gitti.

Onunda amk. Neyse devam ediyorum...

basit bi kıza selam verdiğinizde ondan hoşlandığınızı düşünecek veya yanlış anlayacak diye selam vermediniz

lisedeyken hoca konu anlatmak için tahtaya kaldırdığında sesiniz titredi

yarınız tüm lise boyunca tek başına oturdu

bazı insanlar üzerinizden espriler yaptı, güldünüz

@150

Benim yaşım 29 güzel kardeşim ve sosyal bir hayatım var.

4 sene öncesine kadar bende bütün günümü burada geçirip kişisel gelişim yazılarını okur sonra dışarı çıkar ve çıktığına pişman olarak evime dönerdim.

ilk entryde dediğim gibi.

Ben hayatımı değiştiren unsurları burada yazacağım, ihtiyacın yoksa okumazsın.
ihtiyacın varsada başımın üzerinde yerin var.

Merak ediyorum.

Buradaki kaç kişi 2 gününü, insanların hayatını değiştirecek birşey göndermek için harcar.

Hele ki benim gibi muhteşem sosyal hayatı olan bir insan.

Benim yaptığım manipülasyon değil.
Manipülasyona sokmak istesem o benim için bu kadar uğraşmaktan daha kolay olur.

Burada birşeyleri değiştireceğim.

iddia etmiyorum.

Garanti ediyorum.

Bu tarz egoist bir manifesto yaratmaya çalışmak yerine, önyargılarından sıyrılıp birşeyleri değiştirmeye gayret edebilirsin sende .

Umutluyum

Çoğunuz hatta belkide hepiniz sokağa çıkmayı sevmiyorsunuz.
Ev hayatı daha eğleneceli geliyor size.
Çünkü başkalarına nasıl göründüğünüzden korkuyorsunuz.
Sadece alışveriş için çıkıyorsunuz dışarı.
O zaman da bile tercih ettiğiniz yollar ara sokaklar.
insan yüzüne çıkmayı istemiyorsunuz.

Genelde insanlarla konuşurken sesiniz istemsizce kısılır . Karşınızdakiler dediklerinizi duymadıklarını söylerler .

bazen hayvanlara özenirsiniz. bir kedi olmak istersiniz mesela, bazen ağaçlara, çiçeklere özenirsiniz. insanlar ve insanlık sizin için biraz korkulası şeylerdir çünkü. bir insan olarak yaşam sürmek sizin için eziyettir çünkü. beyniniz hep yorgun olduğundan, hep bişeylerin hesabını yaptığından o dertsiz, çilesiz hayvanların durumu size ütopik gelmeye başlar

Şu an sizi kendinizle yüzleştiriyorum.

Değişim yakında başlayacak...

Beyninizin derinliklerine iniyorsunuz, isteyerek, cesurca...

Savaş başladı beyler çoktan, siz ve içinizdeki huur evladı, sizi engelleyen, size sınırlamalar getiren, yapamazsın diyen o huur evladı işte. Siz değil içinizdeki huur evladından bahsediyorum. Anlıyor musunuz ?

hepiniz haddinden fazla iyi niyetlisiniz
tabi real'da.burda değil
belki iyi niyetli ve de saf olduğunuzdan başınıza geldi bu kadar şey.
ama yapamadınız işte. kendinizi değiştiremediniz.

iyi niyetli, saf, çekingen, ve utangaç tavrınız yüzünden herkes size bir özürlü ve manyak gibi baktı.
Halbuki siz hepsinden daha zekiydiniz.
Hatta sevdiğiniz kız bile sizi öyle görüyordu belki de. Kimbilir ?
Kızın karşısına çıktığınızda (eğer cesaret edebildiyeniz) elleriniz titredi, konuşamadınız.
Kız ise karşınızda sizin halinize alaycı bir şekilde güldü, kahkahalar attı.

asansöre bindiniz. çıktığınızda terlediğinizi hissettiniz.
çünkü içeride birileri vardı, hatta bazıları kızdı. siz hep yere ve tavana baktınız. arada aynaya göz atıp dış görünüşünüzü kontrol ettiniz. saçlarınızı düzeltmeye çalıştınız çaktırmadan. asansör durunca dışarı attınız kendinizi direk. belki bekleyen birilerine çarptınız.

ilk defa bu kadar bi başlığa umut bağladım yazarın her entrysinde kelime kelime ben kokuyor. Beni anlatıyor. Telkinleri ısrarla istiyorum panpacım.

"Yolla panpa"

Edit: Yolladı beyler.