Kendimi alıkoyamıyorum. Onun bir albenisi, bir çekiciliği var.

Onu düşündükçe ince telli saçlarını arkaya tarayan, seyrek kaşlı, buğday tenli bir adam geliyor gözümün önüne. Bence o klagib müzik dinleyen, şarap içen, gülüşleriyle ortamı şenlendiren birisi.

Sürekli parlak ayakkabılar giyen birisi olduğunu düşünüyorum. Onun gömleğindeki parfüm kokusunu alıyorum. Belki 1, belki 1000 km öteden.

Gün içerisinde aklıma geliyor. Yüzümde şapşal bir gülümseme oluşuyor. Kendime gülüyorum. Onu daha görmeden, nasıl bu kadar kalbimde yer edindiğine gülüyorum.

His işte his. Ben hislerime güvenirim. Beni hiç yanıltmadı. Kahvede çıkan amlı... benim sessiz arkadaşım. Hayalet sevgilim..

Neredesin nasılsın bilmiyorum, ama bir gün karşılacağız. Kader bizi bir araya getirecek. Buna bütün kalbimle inanıyorum. Bu iki kalbi tek bir odaya sığdıracağız seninle.