o zamanlar lisedeyim yemek ile pek aram yok genelde kahvaltılık şeyler ile öğünleri geçiştiriyorum, arada babam şehir dışına giderse afyon sucuğu getiriyor günde 3 öğün sucuk yiyorum... bir gün gene okuldan çıktım eve geldim kapıyı açtım anne dedim ses yok kardeşime seslendim ses yok baba dedim ses yok oh dedim yayıla yayıla bir kahvaltı edeyim. 

geçtim mutfağa pişirdim sucukları, açtım akşamüstü 5 kuşağı scooby doo çizgi filmini(eşşek kadar adam izlediğim şeye bak lise 2) bir güzel kahvaltı yapıyorum derken içerideki televizyonun sesi gelmeye başladı ... bir güzel besmele çektim dedim ne oluyor eve gelince kimse yoktu... neyse tv nin olduğu odaya gittim tv yi kapattım mutfağa döndüm oturdum. 

allah sizi inandırsın tv gene açıldı artık yusuf geldi dötüm 3,5 atıyor, benden küçük kız kardeşim var o zamanlar onu korkuturdum bizim evde osman diye cin var derdim. kendi kendime dedim oğlum dalga geçtin geçtin belanı buldun sonunda hadi hayırlısı neyse artık repartuarımda ne kadar sure dua varsa okuyorum elimede bir bıçak aldım tekrar tvnin olduğu içerideki odaya gittim tv nin fişini prizden çektim sonra evin her yerini kapı arkasını dolap içlerini çekyatların içlerine kadar aradım bir odayı arayınca kapsını kilitleyip diğer odaya geçtim evde kesinlikle kimsenin olmadığına karar verdim. sonra tekrar mutfağa geçtim bir elimde bıçak bir yandan yiyorum bir yandan tv ye bakıyorum mutfağın balkon kapısını da açtım gene tv açılırsa balkondan atlayıp kaçacağım ev 1. katta 

neyse annem ile kardeşim geldi ben tam mevzuyu açacağım ödek kardeşim hemen atladı 
-- abiiii biliomusun bizim içerdeki televizyon bozulmuş ısınınca kapanıyor soğuyunca kendi kendine açılıyor dedi 
bende bunu duyunca hiç bozuntuya vermedim dedim onu osman yapıyormuş kızdım kulağını çektim artık yapmayacak dedim :d tabi kardeşim gene tırstı yaa abii yaa deme öyle falan dedi konu kapandı 

saat 11 oldu artık uyuyacağız ben girdim odama yattım tam böyle uyumuşum uyuyacağım bilinç kısmen açık ama uykuya daha yakınım yataktan elim düştü ... ama elim halıya değmiyor bir taraftan uyumaya çalışıyorum diğer taraftan mantığım elimin neden halıya değmediğini sorguluyor sonra biraz daha elimi dolaştırdım bu halı değil çarşaf gibi bir şeydi neyse elimi dolaştırırken bir el elimi tuttu lan noluyor demeye kalmadan kafamı kaldırdım biriside kafasını kaldırdı ben tabi artık altıma edicem allaaaaaaah allaaaaah diyerek annemlerin yatak odasına koştum herkes panik arkadan birisi kıkırdayarak geldi 

meğer kardeşim tv yi osman açıyor deyince iyice tırmış gelmiş benim odaya döşşek serip yatmış ben hayatımda bu kadar korkmadım bana iyi bir ders oldu kardeşimi de bir daha korkutmadım :d

edit: güzel yorumlar için eyvallah:d