Sabahın erken saatinde kalkarsın anne baba uyumaktadır. Soba sönmüştür. Bir tek yorganın altı sıcaktır. Çıkmak istemezsin pencereden baktığında dışarıda gri bir gök yüzü görürsün. Okula da gitmek lazımdır ama istememektesindir. Ufaktan kalkar ilk iş tuvalete gidersin. Tuvalette yerler çıtır çıtır buz tutmuştur. O sarı terlik bazen yere yapışmış olur. işini görür odaya dönersin üzerini değiştirmen gerekir. Önlük pantolon şu bu bir yerde asılıdır. Anne hazır etmiştir akşamdan. Ama acıkmışsındır da kahvaltı etmen gerekir. Annemi uyandırsam mı diye yıllarca tereddüt ettim.

Anne gönülsüz gönülsüz kalkar mecburdur bir yerde. Bazen erkenden işe gittiği olurdu. O zaman hiç bunlar yaşanmaz. işl dediysem de öyle beyaz yaka falan değil. Şunun bunun ev işi, merdiven silme, tarlasında bahçesinde çalışma gibi şeyler artık ne düşürürse. O yüzden sanırım içten içe kıyamazdım anneme. Benim uyandırdığım her sabah sanki onun aslında uyumayı hakettiği fakat benim ondan çaldığım bir sabah gibi gelirdi. Bir de eminim ki onun da sadece yorganının altı sıcaktı. Okula gidilecek ya bişeyler atıştırmak lazım. Genelde evde her zaman hazır bulunan tek şey yufka ekmek ve yazdan basma çökelek peyniri olurdu. Meret yenmez yutulmaz gırtlaktan geçmez kursağa inmez. Yanında sıcak da değil ılık akşamdan kalma bi çay. N ekadar hızlı yersen annen o kadar hızlı geri yatağına dönebilecektir.

10 buçuk gibi işe geliyom çay sigara mailler falan öğle oluyor 2 de yemekten dönüyom dört buçuğa kadar iş varsa yapıyom.. öyle genelde

Atarsın kendini sokağa can havliyle sırtında komando çantası gibi çanta. Hava soğuk aydınlanmamış sokaklar boş kömür kokusu is kokusu her yerde başıboş gezen sokak köpekleri donmuş çöplerden birşeyler bulma çabasında. Soğuktan pinekleyen hayvan bile yok sokakta. Gazete dağıtanlar vardı o zamanlar onlar, fırın arabaları, çalı süpürgeleriyle çöp süpüren belediye işçileri, okula giden çocuklar, köpekler, kediler yer yer buz tutumuş su birikintileri, kapalı dükkanlar bunları seyrede seyrede yürürsün işte ama ayakların geri geri gider

Böyle böyle geçen koca bir çocukluk bir de buna eklemlenen aynı tonda başka hikayeler... Aradan yıllar geçti ispanyaya gittim. Adamlarda mesai saati yok. istediğin saatte gidiyosun. Elindeki işi günün istediğin zaman diliminde tamamlıyosun. Zaten toplam mesai saati 5-6 saat falan. Hollandada okullarda öyle her gün git gel sıraya geç tekmil ver rap rap sırayı bozma bu ne saç pekekentin çocuu falan yok olduğunu görüyosun. Sıra yok masa yok kırtasiye malzemesi alınacak kitaplar listesi defter kaplama etiket ders programı sulu boya kuru boya renkli kağıt mavi önlük yaka toka siyah rugan gri pantolon faşizmi yok

Öğretmen mahmur öğrenciler mahmur herkes aslında daha evden çıkmamış kafalar başka yerlerde. Boşuna geçen saatler günler yıllar. Sonra da parlak gelecek hayali. Tembellik haktır arkadaş tanınması korunması kollanması gereken bir haktır. Alexis tocquville'in bunla ilgili kitabı vardı sanırım. Tembelliğin bile bir felsefesi var. Topluma karşı en büyük vazifemiz sadece içinde bulunmak sonra diğer sorumluluklar gelmeli. Hele 6-7 yaşında bir çocuğun sıcacık yatağından kaldırıp onun sırtına gelecek yüklemek bana mantıksız geliyor. Bunda edebi estetik hiç bir yön yok. Çocuk romanlarına hikayelerine bakın hepsinde serserilik var. Eğlenceli olan odur çünkü. Tom sawyer okuttuğun çocuğu sabah kaldırıp sıralara dizip hadi bunu öğrenin demek en basit manasıyla faşizmdir. Bir ağaca tırmanıp düşüp bacağını kıran çocuğa sınıf atlatılmalıdır. Top oynarken komşunun cdıbını kırıp sonra topunun kesilmesi trajedisiyle yüzleşen çocuğa geçer not verilmelidir. Hayat hayat bilgisi dersinde öğrenilr mi lan? Hayat bilgisi dizisi bile daha çok şey öğretir bir insana.

Sonrasında yaşadıklarmız da daha öncekilerin başka bir versiyonu herkes baksın işte hayatına