1. 1.
    -6
    Karımı mayısın sonunda kaybettim. On senelik evliliğimizin son 6 ayını akciğer kanseri tedavisi için hastanelerde geçirmiştik. Karım, her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, "Bunlar bizim hayatımızın kuruyan yaprakları" derdi.. Öldüğünde, on tane fotoğrafımız olmuştu. Kanser teşhisi konmadan önceki ay sadece bir gece onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim. Ölmeden bir ay önce yine aynı taku yedim. Ertesi gün hastanede yanına gittiğimde tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece "Biliyorum" dedi.

    Geçen ay bir gün evde fotoğraflarımıza bakarken her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk defa fark ettim. A.R.K.A.S.I.N.A.B Gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin hepsini teker teker söktüm. inanabiliyormusunuz, herbirinin arkasından bir mektup çıktı! Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı. ölmeden önceki son resimin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı. içinden şu sözler çıktı: " Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı. Söylemene gerek yok, biliyorum..!" Onu kaybedeli bugün tam dört ay oldu. Berbat durumdayım.

    Ne yapayım ne edeyim bilemedim iyisi mi sizlerle paylaşayım istedim. Sizce bu durumda ne yapmalıyım..?
    ···