kendimi anlatıyorum hepsi doğrudur

olay urdan 8. sınıf erotik hikayeye bağlanırsa bilgisayarı camdan atarım amk.

insan hep anılarını başka bir güzel anıyla, şarkıyla, mekanla hatırlıyor. bense en güzel anılarımı dahi hep taktan görüntülerle yad ediyorum. böyle yaşayan kardeşlerim sizleri de saygıyla anıyorum.

hakkaten iyi basladIn da son iki sayfadIr sIçIyorsun anlatIs tarzIn iyice liseli gibi olmaya basladI panpa bize ne lisedeki mallIklarIndan ne gördün de hayatIn degisti sadede gel

bi soluk al pic harbiden kimsen yokmus

not: reserved

panpa varlıklarına şükret ben 12 yaşımda annemi kaybettim ne babam babalık yaptı ne sahip çıkanım oldu. ne öğrendiysem bu hayatta kendim öğrendim en basit akla karanın farkını bile öğretenim olmadı. düştüm, yalnız kaldım ,ağladım, sızladım büyüdüm aşık oldum hepsini yalnız yaşadım ama bugüne geldim okulu bitirdim yavaş yavaş işime gücüme bakıyorum mecburum yani çarem yok. sızlanma dirençli ol biraz. ama sana tavsiyem arkadaş edin 10larca arkadaşın olsun benim tüm ailem arkadaşlarım ve hepsi için canımı veirirm onlar da aynısını yapar yani. mutlaka arkadaş edin sağlam dostluklar kur

Hemcinsinle olani da anlat panpa

Böylelerini okudukça içim rahatlıyor yaptıklarımı unutuyorum

evet panpalar bugün gerçek bir insanı anlatacağım, kendimi. konuşacağım kimsem yok diyebilirim. 25 yıllık ömrüm boyunca da böyle oldu zaten. problemlerimin hepsinin az çok farkındayım. belki kendimi en derinime kadar anlatarak bir çözüm yolu da bulabiliriz diye düşündüm.

edit: sadece benim yazdıklarım için http://inci.sozlukspot.co...ur/@smeranoff%20panpayeva

abim bana hoşlandığı kızdan bahsetti. onlarla akşam yemeği yemiş ailesiyle tanışmış. ben sevinmiştim abim hakediyordu bunları. sonra onların ailesiyle bizim aileyi kıyaslamaya başladı. 'kızlarına güveniyorlar' dedi. onların kızlarını arkadaş edinmeye teşvik ettiklerinden bahsetti. herhalde bunları konuşmuştu. sonra aile dostlarının olduğunu ve bizde böyle bir kavramın olmayışından yakındı. haklıydı ama. annem ve babamın bir arkadaşının bile bize yemeğe geldiğini hatırlamıyorum ben. onlar da arkadaşsız hayatlarını devam ettiriyorlardı. bize bunun bir miras gibi geçtiğini söyledi bana. çok mantıklı konuşuyordu abim.

merakla okuyorum panpa devam.
rezerv
edit:ananın babanın adresini ver gidip hesap sorucam amk. gibmiş atmışlar hayatını.

hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. (orhan pamuk) harbiden benim için de o anlar en mutlu anlarımmış. ondan sonra bir daha ne ebruyu sevdiğim kadar birisini sevebildim ne de o anki kadar mutlu anlarım oldu. bilmiyorum, sonraları belki de ben duygusuzlaştım ya da depresyon türevi bi lanete yakalandım. ya da büyüdüm doğal olarak bu dünyanın gerçeklerini gördüm ve içimi kimseye bu kadar açamadım.

o değilde kimse adama sormadı amk erkekle yakınlaşması nasıl oldu diye.

sen anlatıyosunda bizim s2mizdemi acaba

bize ne aq

dıbına koyim şu platformdaki çoğu adamın ortak derdi yalnızlık lan nedense. gibecem böyle olayı üzülüyom lan valla billa. yakında ben de bi başlık açacam dökecem içimi rahatlarım belki, giberim

Bende bir başlık açacam dökücem içimi amk. Benim hayatım çoğunuzdan kötü geçti.

@944 panpam vaktim pek yok ama okumaya çalışacağım. yorum yazarım sonra.

panpa hikayeni sonuna kadar okudum eğer gerçekse çok da sorun edilecek bir hayatın yok bence rol büyütüyorsun yani bunu bilerek yapmıyorsun belki ama fazla abartıyorsun dünya yıkılmış altında kalmış pgibolojisindesin etrafına bak gördüğün ya da görmediğin milyarlarca insan emin ol yarısından fazlasının sıkıntıları senden katbekat fazladır bence bakış açını değiştir geçmişi unut sosyalleş ve birazda üşengeçlikten sıyrıl sahip olamadıklarına üzülmektense sahip olduklarına şükret ve bir uzmandan yardım almanıda tavsiye ediyorum bunlar benim anlattıklarından sonra seninle ilgili naçizane düşüncelerim saygısızlık ya da kusur ettiysem ya da haddim olmayarak birtakım tavsiyelerde bulunduysam affola..

tc ni yazsana orosbu evladı.

reserved