derslerim yannan gibiydi tabi. hayata dair herhangi bir amaç oluşturamıyordum kendime. öğretmenlerle aram çok iyiydi hepsi zaten sorunlu bir adam olduğumun farkındaydılar sanırım bu yüzden benimle hiç uğraşmıyorlardı. devamsızlığım sürekli 19,5 günlerde geziyor raporlarla birlikte 39.5 gün okula gitmiyordum. inanılmaz derecede iyi konuşma yeteneğim vardı. çok iyi yalan söylüyordum ya da söylediğimi zannediyordum ama sonuç olarak işe yarıyordu.

--spoiler--
metal dinleyen ateist sosyalist bir adamdım
--spoiler--

ahahahahahah vay amk denyo ergeni sokayım senin hayatına az bile huur cocugu sana. hay gibeyim ya ahashuasduh kahkaha attım

etrafımdaki insanların yorumlarıyl, kalacak yer muhabbetini yurttan yana yaptım.bir tımarhaneden çıkıp başka bir tımarhaneye girmekti bu.ben deliydim ulan etrafımdaki insanlar inanılmaz normallerdi. benim deliliklerimden haz alıyor fakat benden uzak durmaya çalışıyorlardı.her gün içki içip sarhoş olup inanılmaz saçma hareketler yapıp (dipsomani hastasıyım) hiç bir şey hatırlamıyordum ve bu benim oluşturamadığım sosyal çevremin anasını gibti diyebilirim.

bir gün deli dehşet içki içip güvenlik görevlisiyle kavga edip durduk yere ağlamak üstüne ceketimin cebinde 35 lik jb şişesi yakalatmakla yurttan atıldım kalacak hiç bir yerim yoktu tabi aradım lisede bana abilik yapan birini ve dedim ki böyle böyle üstad ben yurttan atıldım.gel dedi adam ne desin gittim ve sığıntı gibi yaşamaya başladım.

güya ev buluncaya kadar kalacaktım nereye ev buluyorum amk kimseyi tanımıyorum hiç arkadaşım yok ekonomim yannan gibi adamlar son sınıftı mezun olacaklardı ve o senemi orada geçirdim neyse ki sınıftan bir arkadaşım aracılığıyla şu an ki ev arkadaşımla tanıştım ve onunla eve çıktım. benim gibi problemli bir adamla ev arkadaşı olmak ne kadar zordur tahmin edemezsiniz.

sınıfımın zeka ve sosyal seviyesi o kadar düşüktü ki ve ben onlar için bir timsah kadar acayiptim.bu yüzden aralarından sadece bir kişiyle arkadaş olabildim o kadar vasattı.o da film hastasıydı ve benim manyaklıklarımı inanılmaz action bulduğu için bana saygı ve sevgi duyuyordu. onunda benden başka arkadaşı yoktu tabi ve bu beni tabi ki okuldan ve derslerden soğuttu üstüne şu ev mevzuları karıya olan aşkım içki içip rezil olduktan sonra duyduğum utanç falan filan derken ne oluyor dıbına koyayım oldum

sınıfta kaldım tabi ki gibimde değildi ama öyle bir bölüm okuyordum ki anasını gibtiğimin çocukları ben girdikten sonra bölümü kapattılar bu da demek oluyor ki seneye sadece sınav hakkı tanınacaktı ve hiç bir derse girmeyecektim.ben belki düzgün insanlar gelir sınıfa onlarla arkadaş olurum cart curt diye hayal ederken üniversitenin 2. senesi evde oturmaktan başka hiç bir şey yapamadım

evde sürekli oturunca insan sürekli düşünüyor. kendini saçma sapan yargılıyor oranı buranı beğenmemeye başlıyorsun.ve en kötüsü belirli bir süre sonra sokağa çıkmaktan korkar hale geliyorsun.ben kendini beğenmiş yalancı karı kızın hasta olduğu kendini daha çok müzikal anlamda ve bir çok konuda geliştirmiş bir adamken şuan sokağa çıkmaktan korkan asosyal ve sosyofobik kafasında sürekli felaket senaryoları kuran paranoyak bir adamım.

ama daha da kötüsü ne dinlediğim müzik ne izlediğim film ne hayvanlar ne insanlar herhangi bir şey bir gram ilgimi çekmiyor. hiç bir amacım beni mutlu eden hiç bir şey yok. artık evin içinde yapabileceğim hiç bir şey kalmadı. odam çöp oda gibi kola şişesi vodka şişesi browniler sigara kutuları içinde mantar oluşmuş yıkanmayan bardaklar.

hiç bir şey yapmıyorum. gerçekten hiç bir şey yapmıyorum. gece 10 da uyuyorum saat gece 3 gibi uyanıyorum ya dıbına koyayım yapacak bir şey yok diyerek yatıyorum 18-19 saat uyuyorum arada sırada ya da yataktan hiç çıkmadan düşünüyorum

çok gariptir ki bir kız arkadaşım var benden kilometrelerce uzakta okuyor önümüzdeki sene yanıma gelme planları yapıyor ha onunla da taa liseye dayanan bir geçmişimiz var yazlıklarımız aynı yerde olduğu için bir ara yazın tavlamıştım sonra bitmişti falan yeni bir kız değil yani.ha çok seviyorum deli gibi aşığım ama şu an bunun hiç bir önemi yok

hakikaten kimse giblemedi yazıyı insan en azından adamın pgibolojisi zaten bozuk bari burada gibleyelim der bir iki hayrına entry girerdi ben gidiyorum 24 saattir bir şey yemedim.

üniversite sınavı dönemi dünya gibimde değildi aynen şu an olduğu gibi eve kapanmış o dediğim kızı gibiyor içki içiyor hiç ders çalışmıyor dershaneye gitmiyor ultima online oynuyordum. herkesin isteyeceği bir hayat yaşıyordum belki ama kendimi yannan gibi hissediyordum çok saçma bir kaygı vardı karnımın ortasında e tabi sonuçlarıda yannan gibi oldu istemediğim bir bölüm ama güzel bir şehir hadi ulan üniversitede kendini değiştirirsin dedim ve üniversiteye geldim

çok fazla detaya giremiyorum ve konudan konuya atlıyorum çünkü şu an kafam inanılmaz karışık ben yazmak istediğim için yazıyorum yazının estetik olması bir gram gibimde değil sizin yorumlarınızda aynı şekilde

çokta gibimizdeydi

anlat panpa anlat ben de intihar edecem bu gidişle

sen hesaplaşadur panpa

gibtir git zıkkımlan amk ruh hastası

9. sınıfa gelmiş bıyıkları yeni terleyen çocukları zorla traş etmekten tutun onlara sırayla hikaye anlatırıp hikayesini beğenmediğim çocuğu dövmekten bir çocuğu yatağa yatırıp adamın suratına içi su dolu pet şişeye süpürge ile vurup suratna denk getirdiğimde sevinmek şekliyle insan golfü oynadım.

Ne diyola bu değişik