Sınıfımda çift dikiş iki kişi vardı. Biri kız biri erkek. Kız olan herkesle iyi geçinen, iyi bir kızdı. Güzelde bir kızdı. Dikkatimi çekiyordu. Erkek olansa tam bir huur çocuğuydu. Herkese sataşan sanırım kendini ilah sanan bir huur evladıydı. Ben tenefüslerdede sürekli kitap okurdum. Gel zaman git zaman bu durumum Çift dikiş kızın dikkatini çekmiş olacakki bir gün yanıma geldi. Adı Beren olsun.

Beren : Ya neden sürekli kitap okuyorsun. Bi kitaptan kafanı kaldır, etrafına bak okuldasın. Liselisin sen. Sosyalleş. Bende çok severim kitap okumayı ama seninki biraz abartı kaçmıyormu? Yoksa bu bir dikkat çekme taktiğimi?

Ben : Taktik falan değil kitap okumak benim hayatım. Kitap okumadığım her an boş yaşıyor gibi hissediyorum.

Beren : Kimi seversin en çok?

Ben : Sabahattin Ali delisiyim.

Beren : Bütün kitaplarını okudum. Çok muhteşem bir yazar. Şimdi ne okuyorsun? Diyip masaya koyduğum kitaba baktı ve eline aldı.

Ben : Ahmet Batman. Korkma kalbim.

Beren rastgele bir sayfa açtı. Ve okumaya başladı;

Beren : 16. Bölüm. Açıkçası kimse istediği gibi bir hayat yaşamıyor. O yüzden kendini çokta harap etme. Yolun sonu belli, Herkes ölüyor.

Ben : Güzel kitap.

Beren : Bende okuyabilir miyim sen okuduktan sonra?

Ben : Al oku.

Beren : Bitirdikten sonra alırım ya.

Ben : 4. Okuyuşum al.

Beren şaşkın biçimde suratıma bakıyordu.

Beren : Dörtmü ? Ciddi misin sen ? Neden 4. kez okuyorsun?

Ben : Betimlemelerini seviyorum. Bi insan ne yaşıyorsa onu anlatıyor. Güzel sözler var içinde. istersen başka kitaplarda getirebilirim.

Beren : Bu bittikten sonra çok mutlu olurum. Neyse tamam görüşürüz o zaman. Dedi. Tam giderken döndü ve;

Beren : Ya şey, Elif Şafak'ın Aşk kitabını okudun mu? Çok sevdiğim bi kitap. Okumadıysan getireyim sana oku.

Ben : Olur okumadım getir.

Bozmak istemedim. Benimde en sevdiğim kitaplardan biridir. En az 5 defa okumuşumdur...

--- Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. “Aman sakın kendini” diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği : “Bırak kendini ko gitsin”. Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var. ---

ELiF ŞAFAK - AŞK Kitabından alıntı.

Naber Gül Pembem? Bak gene günlüğümde sen varsın. Şu aşkın can sıkmaya başladı artık biliyomusun. Her geçen gün intihar fikrini gerçekleştirme konusu mantıklı gelmeye başlıyor. Sence etmeli mi? Bence senin için herşeye değer. Ölmeye bile evetim seninle. Biliyomusun bu sıralar uykum gelmiyor. 3 Saat falan uyku uyuyorum günde. Geri kalan bütün zamanlar aklımdasın. Okuduğum kitapların hepsinde senden bir iz buluyorum. Bilmiyorum belkide kafaya taktığım içindir. Öyle geliyor.

Korkuyorum bir gün beni özleyeceksin, bir gün bana gerçekten ihtiyacın olacak. Korkuyorum bir gün yanımda olmak isteyeceksin.

Ama herşey için çok geç olacak...

Günler rutinleşmeye başlamıştı artık. Gündüzleri Beren'im ile geçiyordu. Okulda sürekli beraberdik. Ama hala yüzüne bakmaya cesaret edemiyorum. Dedim ya utanıyorum. Asosyalim ben. Kitap alışverişlerimiz devam ediyor. Pgibyatrım ile aram çok iyi. Bazen Beren hakkında konuşuyoruz.

Bir gün Beren çıkışta sana bi süprizim var bi yere kaybolma dedi. Ne süprizi diyemedim. Dedim ya utangacım. Asosyalim ben.

Çıkışta koluma girdi. Yürü dedi. Nereye gidiyoruz dedim. Boşver gidince görürsün dedi ve gitmeye başladık.

Bir spor salonunun önüne gelmiştik. Saatine baktı. Saat 4 20 geç kaldık koş koş koş dedi ve koşarak içeri soktu beni. Hani yabancı filmlerde görürdük ya. Boş bi spor salonunda pgibolojisi bozuk insanlar toplanır konuşurlardı. Onun gibi bir ortam. 10-15 Sandalye daire olacak şekilde koyulmuştu. Gidip bizde oturduk sandalyelerden birine. Bi adam hoşgeldiniz çocuklar dedi. Neşeli bir şekilde hoşbulduk dedi Beren. Ben diyemedim. Dedim ya utanıyorum. Asosyalim ben.

Saat 4.30 civarı bütün sandalyeler dolmuştu. Ve konuşmaya başladılar. Sordu bize adam. Çocuklar hoşgeldiniz. isimleriniz, yaşlarınız ne dedi.

Beren yardırdı gidiyor.

Beren : Benim adım Beren. 17 yaşımdayım. ... Lisesinde okuyorum.

Yönetici : Güzelmiş. Sen peki delikanlı? Dedi bana dönüp.

Ben : Kukugiben 16 yaşımdayım. Aynı okuldayız. diyip sustum.

Yönetici : Peki hoşgeldiniz bakalım. Buradaki insanların hepsi kitapları hayat arkadaşları olarak gören adamlar. Severmisiniz kitap okumayı?

Beren : Ben severim. Ama kukugiben çok farklı bir biçimde sever. Kitap okumadığı her anı boş yaşıyormuş gibi hissediyor. Her anı kitap okuyor. Tenefüslerde, boş derslerde. Aklınıza gelecek her anda.

Yönetici : Kimi seversin yazar olarak kukugiben?

Ben : Sabahattin Ali.

Yönetici : Vaay. Hangi kitabı en çok hoşuna giden.

Ben : Kürk Mantolu Madonna.

Çok sevdim seni. Nasıl cesaret ettim bilmiyorum ama çok sevdim.
Ve ben öyle sevdim ki seni, Aklın alabilirdi belki ama. Yüreğin almadı.
işte ben öyle sevdim seni. - Ezgin KILIÇ- Senden Sonra