kola içmenin lüks sayıldığı zamanlar

ı, gazetenin verdiği futbol topunun ayının birinin vurmasıyla uzaklara gidişini ve topu bulunca patlamış olduğunu gördüğümüzde yaşanan hüznü, televizyonda oyuncak kazanan oçleri nasıl kıskandığımızı, harçlığımızın bozuk para olduğu zamanları, kırtasiyeyeye gelen janjanlı kalmetraşları, günlükleri, gibindirik büyüteçleri alıp kağıt yakmak için çabaladığımızı, bisan ihlas için türkiye gazetesine babamızı abone olmaya zorladığımızı, boncuklu jantların sesini, yeşil pelikan silgilerin kokusunu, televizyonun sarı arama kalemiyle inter star aranılan günleri şimdinin liselileri ve zengin binleri anlamaz.

edit: alın bu da bonus;

http://fizy.com/#s/1m36hd

olm şimdi ki çocuklar embesil gibi yetişiyo amk lan. tv başında bilgisayar başında. doğal olarak liseli kalıyolar hayatları boyunca. dünyanın geleceği tehlike altında beyler bişeyler yapmalıyız.

ccc metal görünümlü dandik 1 milyonluk boncuklu tabanca ccc

beyler ;(

o Değilde biz Caminin içinde maç yapmıştık o zamanlardan belliymiş böyle bin olacağım demekki toplam 8 kişilik kadronun 7 tanesi incici diğeri mülteci oldu dıbına koyim. Sene 1996 falan dı işte

vay dıbına koyim ilkokuldayken anneannemlerde kalırdım bizim bi döne ebe vardı rahmetli. kadının gecekondusunun yanında erik ağacı vardı binler, bi erik ağacı bu kadar güzel meyve verir amk. bi gidiyoduk kıpkırmızı erikler lan hepsi birbirinden tatlı. kadın 90 yaşlarındaydı bişey demiyodu eriğini yememize. ama biz de bin değildik tabi, kadın ne isterse alırdık bakkaldan felan.

maç yapardık deli gibi susardık amk artık annelerimiz bize kızmaya başlayınca biz de karşı apartmanın musluğunu çubuklarla sopalarla açıp ordan içip kapatıp kaçıyoduk amk. her defasında da yerler ıslak olduğu için kapıcı kızıyodu bize.

karşı apartmanda bide pamuk teyze vardı. biz futbol oynarken hep bağırarak pas felan istediğimiz için kadın bize çok kızardı lan. hatta bi kere hadi lan felan dedik kadına kadın soğan atmıştı kafamıza. şimdi anlıyom seni pamuk teyzem

ilkokulun sonlarına doğru zar zor bi bigiblet aldırdım bizimkilere tekeri patlayınca tamir ettiremiyordum. tekerler patlayınca bigibleti o kadar yokuştan felan çıkarıp bi saat yürüyüp tamirciye zütürüyoduk. frenler hep patlak olduğu için sağ ayağımı arka tekere koyup durduruyodum amk bigibleti. bazen motorgiblet sesi versin diye arka tekere şişeyi ezip sıkıştırırdık komşular kıl oldurdu amk.

hiç unutmam unutamam amk. 3. sınıftayken 2 arkadaş ceviz ağacına daldık. arkadaş binin tekiydi. cevizi yedik elimi cevizin yaprağıyla temizlerken itti beni muallak. ağaçtan düştüm bileğim çizildi amk. sonra ordan kaçtık ağlaya ağlaya ben ağlıyom arkadaş olacak bin ağlıyo bi de köpekler kovalamaya başladı yolda amk küfür ederek koşmaya başladık. yolda tanımadığımız bi teyze çevirdi yarama ilaç felan sürdü değişik yeşil bişey. harbi komşuluk çok kraldı o zamanlar. bileğimdeki çizik izi hala duruyo amk.

laaaannn yapılırmı lan bu bana ofiste gözlerim doldu.
@2 boncuklu tabanca ne amk, biz fortum ve gazete kağıtlarından yaptığımız külahlarla savaşırdık.
inşaat önlerine dökülen kumu kazıp deniz kabuğu arar onlarla oynardık. elimiz avucumuz gibilirdi amk.
bilyeler ile tahtadan araba yapar yokuştan kaptırırdık.
incire, eriğe dalar karnımızı doyururduk
bigibletin tekerlerine boncuk alır takardık. polonya pazarından dinamo alır bigibletin farını yakardık.
inşaat kumunun ortasını kazar üstünü naylon la kapatır, onunda üstüne ince kum serpiştirip. mahallenin safını oraya düşürtürdük amk.

yeter mi lan yeter mi :(( beni yanlız bırakın...

lan bak yine hatırladım ilkokula yeni başladığımda yusuf diye bi kankam vardı. beraber hergün cips yer tasoları biriktirirdik. yusuf dediğim arkadaş acayip ballıydı ve her kezi yüterdi bu tasoda kartta felan. baya bi taso biriktirdik sonra düşündük ki bu tasoları satabilirsek kendimize poketopu alabilirdik.pek bi özelliği yoktu, yere atınca açılıyodu felan.bütün yıl satacaz diye planlar kurduk ama satamadan taşındık ordan,bi daha da yusufu görmedim beyler.
poketopları 5 lira felandı lan.düşünün para ne kadar değerli gidip anamızdan babamızdan isteyemiyoruz.

nasıl mı hatırladım amk. yusuf kankamın annesi makarna yapardı beyler. onlarda yediğim makarnayı hiç bi yerde yemedim. nedense tatlı olurdu onların makarnası sanki şeker katmış gibiydi amk.şimdi makarna yiyince hatırladım birden amk

edit: http://fizy.com/#s/20jskg

sözlere mutlaka bakın internetten bu başlıkta dönen geyiğin üzerine kesin ağlarsınız lan

bisan ihlas bigiblet için babasını türkiye gazetesine abone yapanlardan biri olarak söyleyebilirim ki, bigiblet hala duruyo amk. çok sağlam yapmış binler

ulan mahvettiniz beni be. pinokyom vardı kıpkırmızı. şimdi olsa kız bigibleti derler ama çok severdim. mahallenin bakkalıydı babam havam verdı ama hep babam olmadığı zaman arkadaşlara sakız verirdim. bi kutu turbo çalmıştık sırf arabalara bakmak için. :-(

işin garip yanı bugün farklı farklı yerlerde yaşamamıza rağman bukadar bihaber nasıl aynı şeyler yaşanmış çok garip. dünyanın daha global olmadığı yıllar. 'penfriend'en mektup arkadaşımızdı bize global olan.

it gibi top oynar çeşmeye koşup 1 kan 2 kan diyip sıraya geçerdik.

yazamıcam daha panpalar :(

ulan aylarca para biriktirip televizyona bağlanan atari aldıktan sonra kasedini alacak param olmadığı için içinde bulunan oynamaya değer tek tank oyununun bilmem kaç yüzüncü bölümüne gelmiştim rekorkırmıştım amk. eminim o oyunu yapan adam bile o bölümlere gelmemiştir.

bizim nesil olarak kafamızda tam da şu vardı:

"Güzel günler bizi bekler, eyvallah dersin olur biter... "

kim sattı bu masumiyeti gavurun bit pazarına? zenginliğin peşinde koşmadım, koşmam da.

ama o büyü nerede? patlayan mısırı lüks sinemada değil sobanın üzerinde gece saklambacının üstüne yemenin tadı nerede?

ne yaptılar bize?

dıbına koyim mahhalle maçları vardı lan... iki taştan kale yapmak vardı.. eriğe dalmak vardı... anneeeeee suuuuu diye bağırmak vardı... beyler ölüme az kaldı... biri bi üçlü sarabilir mi efkar bastı...

ah ulan ah 4lü tüftüfüm vardı . Akşamları oturup özenle küllah yapılacak kağıtlar hazırlanı dı . Panpa şu mendiili uzatırmısın .

duygulandırdın bin
mahalle maçları yapardık ulan naylon top vardı bizim zamanımızda yopu olan koca mahallede 1 kişi olurdu kadroyu o kurardı, gazoz kapağı biriktirir oynardık, 1 misket için kavga ederdik lan o bisan ihlas bigibletleri her gece ruyama girerdi cocukken bir bigibletim bile olmamıştı lan hep onun hayalıyle uykuya dalardır. Bilye ile tahtadan arabalar yapar onlarla kapışırdık, gündüzleri meyve ağaçlarında meyvelerin nerde olduğu keşfeder gece o ağaçlara dalardık lan. şimdi beni yalnız bırakın gidip ağlayacağım bir köşede

of ulan o topu aldım ve 1 yıl dısarı cıkarmadım evde oynadım ne günlerdi be eskiden yenı top alan 1 yıl cıkarmazdı dısarı bu kuraldı

bu başlık yaşlandığımızı gösteriyor beyler... :(

bu baslık aslında birbirimize sövsekte aynı kişi olduğumuzu gösteriyor muallakler.

Beyler yapan varmı bilmiyorum ama nerdeyse herkesin mahallesinde tamamlanmamış inşaat vardı o zamanlar işte biz oralardan çivi çalardık yağmurlu havalarda kaç kişiysek yere ona göre çizgi çizip çiviyi ayakta yere saplamaya çalışırdık sırayla sonrada birbirimizi sıkıştırıp onu oyundan elerdik hiçmi kimse yapmadı amk

Büyüklerden özenerek ufak yaşta ağacın tepesine çıkarak kaçak sigara (yeni harman, birinci) içerdik ey gidi günler... mahallede maç yaparken karnımız acıkıp eve bağrırdık ekmek arası diye maça ara verip domates peynir ekmek yerdik o bize dünyanın en iyi yemeği olarak gelirdi...

@1 hepsinide yaşadım lan bunların