korkan panpanlarım bakmasın

panpalar bende enteresan bi durum var; genel korkuların üzerine gitmeye bayılırım. birazdan anlatacaklarım da o yüzden oldu ya ama hala devam ediyorum. mesela hala gecenin zifiri karanlığında şehir mezarlığına giderim yalnız başıma. bekçi olduğu için içeri giremem ama hemen yanında dikilip dikkatlice içeriye bakıp bişeyler görmeye çalışırım. cdefalarca cin çağırmışlığım vardır. ve yapma denilen herşeye karşı bi merağım...

bu konuda kitap olmasa da makale tarzında bi çalışmam bile var şuan 80.sayfayı geçtim tamamlanınca onu da sizinle paylaşacağım.

Özellikle üniversite yıllarında başlayan bu merak yüzünden bugun evde yalnız başıma geçirdiğim hemen her gece mutlaka bi olay olur.

işte bu başlıkta size bunlardan ilkini anlatacağım.

Başyan söyleyeyim, yazılanların hiçbiri yalan veya uydurmaca değildir. zaten kafayı verip okuyan ince ayrıntıları görecektir. Yalnız hikayenin tamamı bitmeyebilir sabah duruşmam var devam edebildiğim kadar edeceğim, korkmayı sevenlerin müptalası olacağına eminim. şunları yazarken bile resmen pencerenin kenarından biri bana bakıyor ;)

evet panpalar başlıyorum, benimle olan var mı? ona göre?

Panpalar üniversiteyi istanbulda okuduk. istanbullu godoşlar bilir, şirinevler diye saçma sapan ama alışkanlık yapan bi semti vardır işte orda 3 arkadaş evde kalıyorduk. sağolsun okulumuz yüzünden temmuz ortasında büte girerdik. ev arkadaşlarımın okulu biter memleketine girerdi ben hala sınav sınav dolaşırdım. Neyse herşeyin başı olan gün(ler) 2008 temmuz ayının ilk haftasında oldu.

hava gayet sıcaktı, yataktan kalkasım yok ama evde tekim ve kahvaltıyla da uğraşamazdım. Zaten kahvaltı saati de geçeli çok olmuştu. Hatırladığım kadarıyla saat öğleden sonra 2ye geliyordu ki ben evden dışarı çıktım. şirinevlerde trafiğe kapalı bi cadde var, bilenler için söylüyorum orda simit sarayı gibi bişey var en köşede oraya girdim. kahvaltı yapıp sonra bişeyler içip memlekete gitmeden önce 1-2almam gereken şeyleri alacaktım, günlerden cumartesiydi; pazartesi de son büte girip memlekete gidecektim. plan bu...

panpalar ben 2yıl önce gibenderun kullanıcı adıyla üyeydim, üyeliğim anlamadığım bi sebeple gitti ve bu hikayeyi o zaman yazmıştım zaten yani kimseden esinlenme vs sözkonusu değil ama daha bunlardan 10larca olduğu için tekrar yazıp diğerlerine geçeceğim bahsettiğiniz kişilerle alakam yok, ilgi çekme derdim de yok isteyen okur korkar; o kadar.

Neyse mekana girdik...

Simit çay bişeyler yedim.
Herşey gayet olağandı ama hava acayip sıcak...
Normalde bakırköydeki alışveriş merkezlerine gidecektim ama
sıcak öyle bunalttı ki bişeyler içme fikrini öne almak zorunda kaldım.
bereket dönerin yanında bi kafe vardı, teras katı da vardı şimdi hala var mı bilmiyorum oraya çıktım. teras daha sıcak içerde klima var ama sigara içecez diye çıktık terasa. o zamanlar içerde de sigara içiliyodu ama karısı kızıyla gelmiş insanlar rahatsız olmasın diye yukarı çıktık böyle de düşünceliydik o zmanlar.
Soğuk bişey söyledim beklemeye koyuldum.
Teras kat kalabalık sayılırdı. sıradan sıradan tipler...

amk 25 yaşında avukatız hala liseli muhabbeti yapanlar var, zorlamı okutuyoruz amk okuyan okur okumayan gibtirolup gider bu kadar basit

bir iki yudum alıp kkolayı yudumlamaya başladım.
ama o aralar yok illuminati yok tapınak şövalyeleri yok kurukafa cemiyeti yok masonlar yok astral seyehat derken benim kafa olmuş bir miliyon.

gece de saçma sapan rüyalar görmüşüm ne gördüğümü şimdi hatırlamıyorum ama rahat bir uyku çekemediğimi çok iyi hatırlıyorum.

derken karşı masada 2 tip dikkatimi çekti. çekmiyecek gibi değil di ki ben sağı solu dikizlerken ilkinde göz göze geldik.
başta tiplerde olağanın dışında bişey yoktu ama uzun siyah saçlı olan gözünü ayırmadan bana bakıyordu. diğer eleman da yere bakıyordu. gözümü kaçırdım şimdi pisliğe bulaşmayalım diye. ama yok yok, eleman baya futursuzdu ve 2.kez baktığım aynı dikkatle bana bakmaya devam ediyordu. Elemanda beni rahatsız eden bişeyler vardı ve sonradan farkettim sol göz bebeği beyazdı. Bildiğiniz üzerinde beyaz bi tabaka vardı ve bana bakarken parlıyordu. yere bakan eleman gayet normal yazlık giyinmişti ama bana bakan eleman uzun kollu yağmurluk gibi koyu renk bişey giymişti. kalın bişey değildi ama çok dikkat çeken cins bişeydi. 1-2-3 baktım olacak gibi değil kalktım masadan ve mekandan ayrıldım yoksa ciddi kavga çıkacaktı ki zaten tipler içimi fazlasıyla gıcık etmişti.

hesabı ödedim ve mekandan söve söve çıktım...

Yola çıkınca şöyle ters ters teras kata doğru baktım, hay nerden baktıydım amk, uzun saçlı gözünde et tabakası olan eleman terasın kenarındaki korkuluklardan yerı beline kadar sarkmış bana bakıyordu. Gayri ihtiyari koşmaya başladım zaten 2dk sonra metro istasyonundaydım ama kalbim küt küt atıyordu. bu neydi amk benden ne istiyordu.

Neyse atladım mertoya bakırköyde indim.

aslında halk otobusuyle daha kolay giderdim ama akıl kalmamıştı ki. ordan da tekrar inip bakırköyün içine gittim.
capacity mi her ne taksa girdim oraya. ilk katı dolaştım ama nasıl dolaştığımı hatırlamıyorum aklım sürekli o adamda. bu arada bana dik dik bakan o adam 30-35 yaşlarında 1.80boylarında hafif kamburu çıkmış ama sağlam vucutlu bişeydi.

neyse gözlük mağazalarına 1-2 baktıktan sonra mekandan ayrılmak üzere merdivenlerden yürümeye başladım.
tahminen mekanda 1saat falan zaman geçirdim. hatta sonlara doğru o elemanlar aklımdan çıkıp gitmişti bile.
Merdivenlerden aşağı doğru iniyorum karşı tarafta da yukarı çıkan merdivenler var. sağa sola güdük gibi bakarken yukarı doğru çıkan yürüyen merdivenlerde bişey dikkatimi çekti. oydu; bana dik dik bakan adam yine bana kitlenmiş hareketsiz bi şekilde yukarı doğru çıkıyordu.

ama aramızda baya mesefa vardı o yüzden bana yetişemezdi.

ki zaten öyle bi derdi varmış gibi de gözükmüyordu. ama ben çok huysuzlanmıştım. hatta kafaya koydum girişteki güvenlik elemanlarına durumu anlatacaktım. o yuzden yürüyen merdivenlerden insanları aralaya aralaya aşağı doğru inmeye başladım ama önümdeki sırada gördüğüm eleman orda çakılıp kalmama sebep oldu. bu da arkadaşıydı, arkası bana dönük karşıya bakıyordu
insanları aralayı aşağı inmeye devam etsem beni farketecekti hatta 1-2 sıra geri yukarı çıkmaya yeltendim ama arkam doluydu mecbur dibinde aşağı doğru inmeye devam ediyordum.

Çıkış katına gelmiştik.

Acaba napacaktı... Brn inş bıçağı falan yoktur diye düşünüyorum
çünkü aklımdaki bunlar kafayı bana taktı, beni takip ettiler
ve gözlerini karartmışlar kesin emaneti zütüme takacaklar diye düşünüyorum.
ama beni nasıl takip ettiler bilmiyorum. tamam metroya hakim olamam çok da dikkat etmedim ama halk otobusunde bunların olmadığına emindim.

ama bu hiç oralı değildi, beni takip etme gibi bi derdi yoktu ve benden alakasız tarafa doğru şartlanmış gibi yürümeye başladı ben de hızlı hızlı çıkışa...

otobus durağına gelene kadar arkama baka baka yürüdüm ama temizdi.
şirinevler otobusune bindi nerseyse kimse yoktu yani otobuste temizdi. sorunsuz bi şekilde şirinevelere kadar geldim.
trafiğe kapalı caddeden geçip 5dk yürüyüp apartmanın önüne geldim. kalbim çok hızlı atıyordu, heran bi aradan çıkacaklar diye ama ortalıkta hiç kimse yoktu. Saat de öğleden sonrayı baya geçmişti ama hala ortalık çok sıcaktı.
aslında bi arkadaşa gidebilirdim sonuçta evde tek kalacaktım ama gündüz olduğundan olsa gerek saçma sapan bi cesaretle eve geldim. dış kapıyı açtım ev sessizdi...

evden de korkmuyo değildim.
3+1 eşşek kadar daire ve son kat.
ama paranoyaya gerek yoktu, ev temizdi.
duşa gireceğim ama korkuma giremiyorum * neyse bi cesaret yatayım dedim. çünkü yorulmuştum.
uyandığımda hava kararmıştı, tahminen 2 saat kadar uyumuştum. karardı dediysem zifiri karanlık değil.
dolapta hazır olan bişeylerden yedim. çöp dolmuştu poşeti çıkartıp kapının önüne koyacaktım.
kapının koluna bastırdım, o da ne kapı zaten açıkmış.
Kolu boşa çevirdim ama kapıyı kapatmıştım diye hatırlıyorum. ürperdim ve o elamanlar aklıma geldi, ya eve girdiyseler...

çöpü dışarı koydum.

kapıyı yavaşça kapattım hemen mutfağa koşup elime bi ekmek bıçağı aldım tek tek odaları dolaşmaya başladım.
kapı arkaları gardolap içlerine varana kadar baktım ama kimse yoktu. galiba eve gelirken panikten adam gibi kapatmamıştım ama işkillenmiştim ve bu sıradaartık havada da tam kararmıştı. gündüz eve gelirken ki korkusuz halimin tam tersi bi ruh haline burunmüştüm. odama geçti yatağıma çıktım elimde bıçak öylece dakikalarca oturdum. sessizlik daha ürperticiydi. bi elimde de telefon...

biraz biraz sonra herşeyin olağan olduğunu düşündüm ve bilgisayarımı açtım.

o ferre senin bu ferre benim derken vakit geçti. ama
korkuma çavuşu tokatlayamıyom çünkü işin ucunda cenabet olmak var ve o halde belayı daha da
çağırırım düşüncesinden bişey yapamadım (muhtemelen) çünkü o güne dair hatırladığım tek şey gece 23e kadar yaptığım herşey uykumu getirmek için laf ola yapıla şeylerdi...

saat 23ü geçti mi fix acıkan bi tipim.

kolum bacağım kırılsa yine de bişey yemek zorundayım.
şirinevleri bilen panpalar bilir işlek yol üzerlerinde gece gündüz seyyarcılar olur. işte benim de öyle muhabbeti kurduğum bi abi vardı gece yanına inerdim bişeyler yer çay sigara muhabbet edip yukarı çıkardım. hemen hemen her gece yaprdım. ama o saat 23ten sonra gelirdi bizim apartmanın önüne; o saate kadar üst cadde de dururdu. benim odanın camı o tarafı görmüyor; oturma odasına geçti camdan bakacaktım acaba sebahahattin abi gelmiş mi diye.
perdeyi çektim, cam zaten açıktı malum yaz, aşağı baktım...

pek fazla kişi okumuyo galiba gündüz devam edelim panpalar zaten uyku iyice bastırdı, son 1-2 paragraf daha yazıp virgül koyup gündüz devam edeceğim...

sebahattin abi gelmişti...

ama bisıkıntı vardı, sebahattin abinin tezgahının yanında bi adam vardı elinde (muhtemelen yiyecek bişeyler yaptırmış sebahattin abinin kokereci güzeldi) bi paket yukarı bakıyordu tam da benim olduğum yere. yanında da sebahattin abi bişeyler anlatıyordu. evet bu oydu, gözünde beyaz tabaka olan uzun saçlı adam. aynı yağmurluk benzeri kıyafet elinde. karanlıkta pek seçilmiyor ama aynı mimiksiz ifadelerle bana kilenmişti. artık kafayı yemek üzereydim ve aklıma hiçbirşey gelmiyordu.

camı hızlıca kapatıp içeri girdim ama o da ne evin hiç bir ışığı yanmıyor.

ama eminim bütün odaların ışığını yaka yaka gelmiştim.
koşa koşa odama geçtim, şarlter falan atmamıştı, tüm ışıklar anahtarından kapatılmıştı tekrar geri açtım ve evi dinledim yine tık yok... telefonu elime aldım ve sebahattin abiyi aradım yanındaki adamı soracaktım ne konuştuklarını. defalarca çaldı ama açmadı, daha önce yarım çalmada açan adam 3tam çaldırmanın sonunda açmıyordu...

tekrar oturma odasına koştum.

camı açıp sebahattin abiye bağıracaktım, başka çare kalmamıştı ama yok.
6-7dk önce orda olan sebahattin abi ve tezgahı yok. ama uzun saçlı elaman hala orda. bu defa
elektrik direğine yaslanmış yine yukarı bakıyor kayıtsızca...