Küçük iğrenç şey kapının altından kaçıp dışarı çıktı. Neler olduğunu beynim idrak edemiyordu. Kabuslar artık hayatımın bir parçası olmuştu. Bazen gerçek ile rüyayı karıştırıyordum. Hayatım berbat bir yere doğru sürükleniyordu. Ve ben de hiç bir şey yapamıyordum.

Yine bir gece rüyamda yaşlı amcanın odama girdiğini ve beni sürükleyip evinden dışarıya attığını görmüştüm. Dışarıda da bir sürü iki kafalı köpekler vardı ve bana saldırıyorlardı. Bana saldırırken gerçekten acı hissediyordum. Rüyamdan çok sert bir şekilde kalktım ve üzerimde iki kafalı bir köpeğin olduğunu gördüm. Benim kolumdan yakalamış ve ısırıyordu. O an acı hissetmedim ve sadece beynimin kontrolünü kaybettiğini hissediyordum. Başım olduğu yerde dururken hissettiğim ise çok farklıydı. Kafam sanki bir o yana bir bu yana gidiyordu. En sonunda bu his kesildi ve köpek de kayboldu.

Hemen yerimden kalktım ve yaşlı amcanın odasına girdim. Yaşlı amca yatağında oturuyor ve bir şeyler okuyordu.

"Amca, ben kabus gördüm. Kendimi çok tuhaf hissediyorum."

"Otur oğlum yatağa. Kendine gel oğlum."

Beynim yine gitmiş gibi hissediyordum ve etrafı net görmüyordum. Sadece yaşlı amcanın bana doğru hızla ve telaşla geldiğini görüyordum.

"Bana ne oluyor?"

"Oğlum kendini kaybetme. Zorla. Bırakma kendini."

Beynim yerimden kopmuştu ve gözlerim kararmıştı. Sadece sesler duyuyordum ve hareket ettiğimi hissediyordum. Beyin kontrolünü yapamıyordum. Düşünemiyordum bile.

Gözlerimin karartısı geçmişti. Artık her şeyi görebiliyordum. Kendimi bir mezarlıkta bulmuştum. Ama neden buradayım? Daha az önce evdeydim ama şu an.

Etraf çok sisliydi ve etrafta mezar taşları bulunuyordu. Mezar taşları sanki düz zemin üzerindeydi. Yani mezarı anlayamıyordum.

Buradan çıkmak için bir yola doğru gittim ve o sırada da mezar taşlarındaki yazıları inceliyordum. Yazılar hep farklı dildeydi ama birisi Türkçeydi. Onu görünce bir anda gözlerime kanlar doluştu ve düşünme hissimi kaybettim. Yani şokun dibini yaşamıştım. Mezar taşında aynen şöyle yazıyordu:

" HALUK TAŞDÖKEN ''

DY: 1926 ÖY:2002"

Mezar taşındaki isim beni çok şaşırtmıştı. Orada yazan benim BABAMIN adı ve soyadıydı. Yani o mezardaki de babamdı. Peki neden babamın mezarı burada? Bu sorular kafamı kurcalarken birden ayak sesleri beni ürkütmeye başladı. Sağ tarafıma baktım ve bana doğru büyücünün geldiğini gördüm. Ondan gerçekten korkuyordum. Amca ben ilk geldiğimde bana bir cevşen gibi bir şey hazırlamış ve onu boynumda her zaman taşımamı söylemişti. işte o zaman büyücüyü görünce direk korkarak boynuma dokundum. Ama dokunduğum sadece tenimdi. Gözlerimle baktım bu sefer ve cevşenin boynumda olmadığının farkına vardım. işte şu an savunmasızdım. Artık burası benim mezarım olacaktı.