ilkokul zamanları beyler ya da ortaokul. Bizim sınıfın durumu biraz iyidi ayıptır söylemesi. Bizim sınıfın sınıf öğretmeni de din hocasıydı. Neyse konuya geçelim.

O zamanlar telefonlarımız vardı bizim eski nokianın 3310 tiplerinden. Ama o zamana göre ne büyük nimet. Neyse biz son zamanları işte dönemin heralde. Telefon getiriyoz okula mal mal Snake falan oynuyoz arkada falan. Sonra bi arkadaş hoca öğrenmiş sınıfta telefon olduğunu arama yapacakmış dedi. Biz yusuf yusuf tabi. Hemen çözüm bulmaya koyulduk. Aklımıza malca bir plan geldi. Sabah yediğim krispinin poşetinin içine koyduk telefonları onu da sınıftaki öğretmen dolabı ile duvar arasına sıkıştırdık. Mutluyuz baya arasa da bulamayacak diye.

Neyse hoca geldi. Kalktık ayağa oturmayın dedi. Tamam dedik sadece herkesi aradı, bulamadı. Nerde telefonlar dedi. Ne telefonu diye itiraz etmeye başladık. Siz benden iyi biliyosunuz dedi. Neyse biz bayaa itiraz ettik. Sonra hoca baya sinirlendi. Bağırmaya çağırmaya başladı. En sonunda sınıfta bir sessizlik oldu ve o sessizliği Hakkı bozdu. " Orda hocam " dedi eliyle koyduğumuz yeri göstererek. Biz de sövdük baya tabi bu hakkıya. Önceden kopya isterdi vermedik falan.

Olayın sonunda da bi şekilde aldım gittim özür dileyerek. Bu da böyle bi anımdır