Sene 2008. Öğretmen olarak atandığım bu köyde çocuklara eğitim verip onları yetiştirmeyi çok istiyordum. Bu köy benim ilk atanma yerimdi. Her ne kadar bu köy hakkında söylentiler olsa da ben bu tür şeylere inanan biri değildim.

Tüm yazılarım (bkz: #190892280)

Çok tepki geldiği için bunu yazmak zorunda kalıyorum. Sizi beklettiğim için özür dilerim ama sizden şu kadar şukuya başlarım veya şuku az geliyor asla demedim. Elimden geldiğince hızlı yazmaya çalışıyorum. Çalıntı olmadığı için anlık yazmam biraz zaman alıyor.

Köyün okulunu tanıttıktan sonra kalıcağım evi gösterdi muhtar bey. Ev eşyalıydı zaten bavullarımı koyup hemen köyü gezmeye koyuldum. Acaba bu büyücü kadının evi nerde ? Köyün meydanında yarım kalan camiyi gördüm. Tamamlamalarına izin verilmeyen cami. Bütün köyü gezdim fakat büyücü kadının evini bulamadım. Belkide köyün dışında bi yerdeydi fakat kesinlikle görmek istiyodum.

Sabah uyandığım gibi tüm eşyalarımı çantama yerleştirip evden çıkıp muhtarın evine gittim.
+Kimsiniz
-Öğretmen ben muhtar bey
Kapı açıldı.
+Sabahın köründe noldu muallim bey ?
-Ben bu köyden gidiyorum evin anahtarını teslim etmek istiyorum
+Aman öğretmen yapma yavrucaklar sensiz ne yapıcak
-Okula gelen öğrenci yok zaten efendim ben ayrılıyorum köyden buyrun evin anahtarı
+Siz bilirsiniz öğretmen
-Şehre gitmek için buraya araç geliyor mu otogara nasıl gidebilirim ?
+Şehirden buraya yolcu bırakmak için araçlar gelir ama köye girmezler köyden de yolcu almazlar
Onca yolu yürümem gerekiyodu. Köyün çıkışına doğru ilerledim. Sonunda bu lanetli yerden kurtulucağım için içimde bi nebze olsun huzur vardı. Mola vererek yolda ilerlemeye başladım. Yolun yarısını yarıladığımda arkamdan minibüs yanaştı. Elimle işaret ederek durdurdum.
+Bu araç şehre mi gidiyor ?
Şoför evet anlamında başını salladı. Minibüsün ön kapısını açarak şoförün yanına oturdum.
+Siz bu köye gelen öğretmen beysiniz sanırım.
-Evet ama siz nerden biliyorsunuz ?
+Küçük yerdir burası hemen duyulur. ilk öğretmende sizsiniz ayrıca.
-Evet ama köyden tayinimi isticem. Bu son günümdü köyde ki.
+Hay Allah güzel köydür aslında ama hayırlısı olsun sizin için.
Güzel köy mü ? Burdaki insanlar çıldırmıştı. Nereye tayin alıcağımı düşünürken yola dalmıştım. Bi anda aklıma geldi. Ben yolda ilerlerken yanımdan hiç araç geçmemişti. Köyden araç kalkmadığına göre bu araç nereden gelmişti. Sanırım paranoyaklaştım. Köye giden başka yollarda olmalı fakat köye girmi--- Göz kapaklarım ağırlaştı. Uyuya kaldım.

Sabah uyandığım da çok güzel bi köy kahvaltısı beni bekliyordu. Bu insanlar gerçekten de cana yakın. Kahvaltı bittikten sonra bu genç adam beni köyün kahvesine doğru zütürdü. Muhtarın oturduğu masayı gösterdi.
+Merhaba Muhtar bey.
-Aleykümselam siz kimsiniz ?
+Ben bu köye atanan yeni öğretmenim. Dün gece geldim fakat karşılayan olmadı. Bu genç adam beni konuk etti.
-Aman muallim bey yapmayın. Bu köye gece gelinir mi hiç. Gece onlar dışında kimse dışarıda olmaz.
+Kimlerden bahsediyosunuz anlamadım.
Muhtar sesini alçaltarak konuşmaya başladı.
-Bu köye Marid cinleri musallat oldu. Geceleri pencereden dışarı bakarsanız her köşe başında görürsünüz zaten her yerdeler. Hep o köydeki büyücü kadının yüzünden. Huur evladı bunları başımıza saldı. Ne cami yapabiliyoruz ne de rahatça namaz kılabiliyoruz bu köyde.
O söylentilerin hepsi gerçekti. içimde bi tedirginlik oluşmaya başladı.
+Dün beni konuk eden genç eve almadan önce besmele getirmemi neden istedi ?
-Bu marid cinleri kabileler arasında en tehlikeli olanlarıdır. insan kılığına girip kapını çaldıklarında emin olmadan açarsa seni öldürürler. Lakin senden bişey istiyolarsa konuşurlar normal şekilde giderler ama senden bişey istiyolarsa zaten sana musallat olmuşlardır.
+Anladım muhtar bey. Bana okulu gösterir misiniz ?
-Tabi tabi.
Bu köy beni korkutmaya başladı.

Köye yaklaşık 600-700 m kala şoför durdu. Gerçektende köye kadar gitmicekti. Ücreti ödedikten sonra araçtan indim. Karanlıktan korkum yoktu bu yolu yürümek istemiyordum. Zaten yol yorgunuyum. Bomboş toprak yolda ilerlemeye başladım. Köyün ışıkları görünmeye başlamıştı fakat sürekli arkamda birilerini hissediyordum. Sanki birden fazla insan benimle arkamdan geliyordu. Köyün girişine geldiğimde terkedilmiş gibi duruyordu. Perdeler dahi sonuna kadar kapalı. En yakında evin kapısını çaldım.
+Kimsiniz ?
-Ben bu köye yeni atandım fakat muhtarın beni karşılaması gerekiyodu gelmedi. Muhtarın evini tarif eder misiniz ?
+Besmele çek.
-Efendim.
+Besmele çek.
Ne garip insanlar yahu.
-Bismillahirrahmanirrahim.
O anda kapı açıldı ve şiddetle beni içeri çekti genç adam.
+Kusura bakmayın öğretmen bey. Onlar insan kılığınıda giriyor emin olmamız lazımdı. Ayrıca gece sokakta dolaşmanız doğru değil gün doğduğunda gidersiniz bu gecelik misafirimiz olun.
Hiçbir şey anlamadım ve sorgulamakta istemiyodum. Sadece uykum vardı.
-Saolun teşekkür ederim.

Sabaha doğru baba herkesi uyandırdı. Gece boyunca kendisine bakan o siyah gözlerden uyuyamamıştı. Herkes arabadan inince hoca efendi konuşmaya başladı.
+Bu köyde bir tane bile insan yaşadığını sanmıyorum. Kimseyle göz teması kurmayın. Ellerini sıkmayın. Gerekmedikçe konuşmayın.
Anne ve baba tamam anlamında başını sallamıştı. Köy meydanında ki kahveye doğru ilerlediler. Kahve kalabalıktı. Hoca yüksek sesle konuşmaya başladı.
+Ey ahali bu köyün muhtarı kimdir ?
-Buyrun efendi
+Muhtar bey bu köyde ki öğretmenin evini nerededir
-Bizim köyümüzde muallim yoktur efendi
Anne kendini tutamayarak bağırdı
+ifritler oğlum burada siz aldınız onu
Ortamda sessizlik oldu. Bi kaç kişi ayağa kalktı. Hoca içinden nas suresini tekrar etmeye başladı. Ayağa kalkanlar yerine oturdu. Hoca babayı ve anneyi kolunda zorla tutarak köyün meydanına zütürdü.
+Kızım bunun hatası yoktur. Sen onları kızdırdıkça onlar güçlenir. Buraya gelmemiz bile onların sabrını taşırmış durumda.
-Haklısınız hocam özür dilerim.
+Delikanlının alnında marid cinlerinin izi vardı. Büyü yapılan evin duvarında da bundan vardır. Benimle gelin onu gördüğümde o ev delikanlınındır.

18.00
Evimde kısıtlı kanalların çektiği televizyonumu izliyorum. Hava kararmaya başladığı için insanlar hızlı bir şekilde evlerine çekilmeye başladı.

19.00
Sadece başında oturduğum pencerenin perdesi açık. Dışarıya baktığımda herhangi bir şey görmedim.

20.00
Evin alt katından tıkırtılar duydum. Aşağıya indiğimde herhangi bir şey yoktu.

21.00
Bahçenin dışında biri var sürekli benim olduğum pencereye bakıyor. Pencereyi açıp seslenmeye korkuyorum. Sabit ve donuk bakıyor.

22.00
Alt kattaki pencerem açıldı. Hızlıca aşağıya indim. Pencereyi kapatırken bahçenin dışında ki adam yoktu. Eve girmiş olamaz. Evi hızlıca kontrol ettim. içimde kötü bir his var.

23.00
Uyumak için odama gittiğimde yatağımda yorganımın içinde bi yükselti var. Biri var orada.
+Kimsin ? Çık evimden.
Ortamda hiç ses yoktu. Hala yorganın altında duruyor. Yavaşça yaklaştım. Fısıldama sesleri vardı. Yorganın altında ki her ne ise birilerine fısıldıyor. Yorganı bi anda çektim. Hiçbir şey yok. içinde bir şey olduğuna yemin edebilirdim. O anda dışarıdan çığlık sesleri yükseldi. Hayır dışarı çıkmamalıyım. Hayır.

00.00
Çığlık sesleri 15 dakika kadar sürdükten sonra kesildi. Dışarıya baktığımda her yer sakindi. Fakat sürekli sabit ve yüksek seste vızlama sesi duyuyodum. Mutfaktan gelen sesle irkildim. Bu evde çıldırmak üzereyim.

Bahçeden çıkardığım hayvan kemik ve tüylerini bahçedeki çöpe attım. Sanırım bu olayların başlangıcını tetiklemişti.

internette buna benzer hikayeler vardır fakat hiçbiri bununla aynı değildir. Araştırabilirsiniz devam ediyorum.

Sabah annemlerle kahvaltı edip vedalaştıktan sonra Ankara otogarından Gaziantep'e doğru saatimi geri almaya yola çıktım. Gaziantep'e vardığım da saat öğlen 3 tü. Otogarda o köye giden dolmuşun olduğu bölüme ilerledim. Şoför oradaydı.
+Selamın Aleyküm
-Aleyküm Selam
+Seninle özel konuşabilir miyiz ?
-Tabi öğretmen bey
Şoförle otogarın kafetaryasına geçtik.
+Senden başka bu köye giden şoför yok mu ?
-Bu olaylar başlıyana kadar vardı öğretmen. Bi süre sonra ya işi bıraktılar ya da başka dolmuş hatlarına geçtiler. Bende olaylar başladığından beri köye girmeden yolcuları bırakıyorum.
+Bana "O köyde insanlar yaşamaz" demiştin.
-Doğrudur öğretmen
+Olayı anlatır mısın ?
-Anlatırım tabi. O köye gitmen bile hataydı öğretmen bey.

Şimdi bir şeyler yemeye gidicem. Geldiğimde devam edicem. Beklettiğim için özür dilerim. Ayrıca 16 eksi almışım beğenilmedi mi yoksa okuyan mı yok ?

Anne boşluktaydı. Yıllardır burada gibi hissediyodu. Buraya ait olduğuna dair içinde güçlü hisler vardı. Oğlunu gördü karşısında gayet mutlu bi şekilde.
+Annecim her şey bitti. Gel hadi sarıl bana sana ihtiyacım var.
Annenin gözünden yaşlar süzülmeye devam ediyodu. Ağır adımlarla oğluna doğru yürümeye başladı. Öğretmen gülümseyerek konuşuyodu.
+Gel hadi anne seni çok özledim ben. Sarıl bana

Hoca ritüeli 3. Kez tekrarladıktan sonra üfledi. Ev şiddetli bi şekilde deprem olur gibi sallandı. Su bembeyazdı. Her şey normalde dönmüş gibiydi.
+Bitti mi hocam ?
-Allah'ın izniyle alt ettik onları fakat kızımızın oradan kendi kurtulması gerekir ona bir şey yapamayız. Hemen evden el fenerleriyle çıktılar. Etrafta baykuş seslerinden başka hiçbir şey yoktu. Köy meydanına öğretmen yatıyordu. Hoca hızlı adımlarla yanına gidip kalkmasına yardım etti.
+Baba
-Bitti oğlum her şey bitti
Öğretmenin gözleri babasının kucağında ki annesine takıldı baygın şekildeydi.
+Anneme no---
Hoca sözünü keserek konuşmaya başladı.
-Hadi delikanlı sonra anlatırız ilk önce şu köyden gidelim.
Sabahın ilk ışıklarında Gaziantep'e gelmişlerdi.

Anne o boşlukta öğretmenle zaman geçiriyor. Doyasıya oğlunu öpüp koklayıp hasret gideriyodu.

Gaziantep'e vardıkları gibi hemen en yakın hastaneye zütürdüler. Bir süre bekledikten sonra babaya karısının bitkisel hayatta olduğu söylendi.
+Hoca efendi karım nolucak yok mu bi yolu ?
-Karın gerçekle hayali karıştırdı evladım. Hayal olduğunu anlayana dek orada kalıcaktır elimden bir şey gelmez.
Anneyi Ankara'ya hasta nakil ile aldırmışlar fakat orda da herhangi bir çözüm bulunamamıştı. Artık öğretmen ve baba anneye evde bakmaya başladılar.

2008 den beri hayal dünyasından çıkmasını bekleyen bi öğretmen ve baba vardı artık sadece...

+Senden önce burada öğretmen yoktu. Çocuklarımızı ya kendimiz okutmaya çalışırdık ya da şehirlerde ki yatılı okullara yollardık. Bundan bi kaç yıl öncesine kadar köyümüz çok güzeldi. Her şey bereketliydi bu köyde. O illet kadın kocası öldüğünden beri tuhaf davranmaya başladı. Sürekli kendi kendine konuşuyor. Birilerine fısıldıyordu. Görmüşsündür arka bahçede ki incir ağaçlarını. Sana yemin ederim muallim bey onlar bi kaç yıl içinde boyumu geçtiler. Kocası öldükten sonra hanımlarımızla ilişkisini kesti. Kendi içine kapandı o. Köy ahalisiyle yatsı namazından dönerken köy meydanında kadın yere oturmuş bir şeyler söyleniyordu. Üzüntüden kendinden geçti sanıp yanına gittik. Arkası bize dönüktü. Sorarsan köy ahalisine onlarda doğrularlar. Ben elimle omzuna dokunduğum anda alnında simsiyah bi göz vardı. Sende o gece aynı şeyi gördüğün için köy ahalisi senden korkuyor. O geceden sonra o kadını hiç görmedik. Evini bodrumunu didik didik ettik. Kimseyi bulamadık. Bunun çoban oğlu vardı. Bu olaydan sonra çocuk ortada kaldı. Sana çıkışan bakkal efendi yanına aldı onu. O da bir gün koyunları otlatmaya gitti. Koyunlar döndü ama çocuktan eser yoktu. Jandarmayla birlikte aradık köy ahalisiyle. Kadının ailesinden kimse kalmadı geriye. Bu olaylar geçip bittikten sonra bir şeyler ters gitmeye başladı. Sürekli namaz vaktinde camimiz taşlanıyodu. Akşam namazından sonra kahvede sohbet ederken çok büyük bi deprem oldu. Hiçbir eve zarar gelmezken camimiz yerle bir oldu. Hoca efendi içindeydi. Allah rahmet eylesin.
-Muhtar bey sabah bi öğrencime evini göstermesini istedim. Adı arthur du. Bahsettiğiniz çocuk bu olabilir mi ?
+Adı arthur du evet ama 3 yıl geçti o çocuk büyümüştür muallim bey siz yapmayın bari.
-Büyümüştür doğru dedim düşünceli şekilde.

Şimdi biraz mola vericem yoruldum. Entrylerin hepsini okudum. Çalıntı olduğunu söyleyenler için belirttim internette olmadığını. Sıkıcı olduğunu söyleyenler olaylar birbiriyle bağlantılı olduğu için böyle yazıyorum. Sizi sıktıysam affola.

Son partla birlikte burada bitiriyorum. Okuyan herkese teşekkür ederim. Buna benzer rivayetler varsa mesaj atabilirsiniz. Onları kurgulayıp yazıya dökebilirim. Yakın zaman da yeni hikayeye başlarım.

Yarın sabah okulumda ki ilk dersimi vermeye başladım. Pırıl pırıl çocuklardı. Saflıkları mutlulukları o kadar belliydi ki... Ders bitimine doğru muhtar bey geldi.
+Nasıl gidiyo sıkıntı var mı muallim bey ?
-Yok efendim fakat sizinle ders bittikten sonra bir şey konuşmak istiyorum ayaküstü.
+Dışarıda bekliyorum ben.
Ders bittikten sonra hala daha sorup sormamakta emin değildim. Çantamı topladıktan sonra bahçede ki muhtar beyin yanına gittim.
-ilk gün geldiğimde büyücü kadının onları bu köye saldığını söylemiştiniz.
+Evet doğru muallim bey.
-Büyücü kadının evini görmek istiyorum bu mümkün mü acaba ?
+Sizin oturduğunuz ev büyücü kadınındı zaten istediğiniz kadar görebilirsiniz.

Hocanın arkasından anne ve baba da arabadan çıkıp eve doğru ilerlemeye başladılar. Köy meydanından geçerken kahvede ki ifritler sert bakışlarla onları izlediler. Öğretmenin evine vardıklarına hoca çantasını açıp kuranı eline aldı. Baba orada söze girdi.
+Hocam tam olarak ne arıyoruz ?
-Delikanlı bana saatini sobayı taşırken bodrumda çıkardığını söylemişti. Bodruma girip o saati almamız lazım karanlık çökmeden büyüyü bu evde bozucaz.
Evin etrafına bakındıktan sonra bodrumu bulmuşlardı. Kapısı kırık haldeydi. Hoca elinde kuranla besmele ile içeri girdiğinde bodrumdan dışarı rüzgarla birlikte kötü kokulu bi hava dalgası çıktı. Hoca bağırır tarzda nas suresini okumaya başladı. Kurandan sayfalar karıştırırken yavaşça merdivenlerden inmeye başladılar.

Ailemle vedalaştıktan sonra o güzel memleketim Ankara'dan Gaziantepin'in Box Box köyüne doğru yola çıktım. Yol boyunca köy hakkında duyduğum rivayetleri düşündüm. "O köyde 1 hafta duramazsın." "Köyde cami yok evladım onlar izin vermiyor." "Geceleri pencereden dışarı bakamaz ordaki insanlar"

Sabah uyandığımda yüzümü yıkamak için lavaboya gittim. Yüzümü yıkadıktan sonra aynaya bakarken arkamda yaşlı bi kadın gördüğüme eminim. Kimse yok. Bu evde yalnız değilim ben. Üstümü giyindikten sonra okula gittim. Sınıfta 3 ya da 4 öğrenci vardı. Diğer öğrencilerin nerede olduklarını sorduğumda bilmediklerini söyledi minikler. Ders bittikten sonra meydanda ki kahveye gittim. Muhtarın masasına oturdum.
+Bugün sınıfta çok az öğrenci vardı bir şey mi oldu ?
-Köy meydanında gece bayılmandan sonra kimse çocuğunu sana yollamak istemiyor. Sana musallat olduklarını düşünüyolar muallim bey.
+Pekala bende kalan öğrencilerle devam ederim.
Bir süre kahvede oturmayı denedim fakat insanların sert bakışlarıyla birlikte fısıldayarak konuşmaları beni gittikçe rahatsız etti. Eve dönmeyi istemiyorum fakat zorundayım.

17.00
Bahçede çayımı içtim. Fena bi bahçeye benzemiyo aslında tek sorun bahçenin altında kim bilir neler var.

18.00
Bugün çocuklardan öğrendiğim kadar mıhlama yaptım. Bidahakine içine köy peniri katmalıyım.

19.00
Herkes evine çekildi. Umarım bugün sakin geçer.

20.00
Köy meydanında buldum kendimi. Hava zifiri karanlık. Sadece köy meydanında ki sokak lambası yanıyor. Etrafımdaki sokaklardan birileri bakıyor bana fakat karanlıkta kim olduklarını seçemiyorum. Sürekli etrafımda dönüyorum. Annem 3 metre kadar ilerideydi.
+Anne neler oluyo ? Nolur kurtar beni
Ses vermedi. O anda bedeninin bana doğru ters durduğunu görünce besmele çektiğim anda uyandım. Kan ter içinde kalmıştım. Televizyonda trt 1 açıktı.

21.00
Rüyayı gördüğümden beri uyuyamıyorum. Pencereden dışarıyı seyrediyorum.

22.00
Arka bahçeye bakmak istedim o anda. Arkada 4 adet incir ağacı vardı. incir ağaçları onların evi. Mutfaktan arka bahçeye bakan pencereye doğru ilerledim. Donakaldım o anda. Kalın beyaz perde çekili olmasına rağmen karanlıkta kıpkırmızı iki göz perdenin arkasında bana bakıyodu. Mutfağın ışığını kapattım. Geri odama gittim. Aklımı yitirmek üzereyim sanırım.