kürt edebiyatçıların yazdığı şiir

rojbaş
beyanî be xêr
ez û tu
bi çivik-firê
sê hezar kîlometre ji hevûdû dûr
lê, bi giyanî
ji canê hev ji hev re nêziktir in.

dengê min nagihîje te, dizanim
di vê berdestî sibê
di xewka şîrîn
pêjnê
hilîne
ku bibêjime:
di xewnê de rojbaş
di xeyalê de beyanî be xêr.

bi nermî çavên xwe veke
tevzî li ser tavzîyê bi şîranî
belav ke li canê xwe
û bi giranî
bi bîr bîne ku
ev herikîna pêlên pêjnîn
di ser bej û derya de
bi milmilîn
bi axîn
derketiye.

ev ne nonûçe ye, metirse
ev ragihîn
ev dazanîn e, ji dilê min ve
dilê min
kaniya agir
dilê min
kevanê evîn.

xarîta dinyayê veke li ber xwe
li hêla bakurîn binihêre
tê bibînî
bejekî
ku mîna nikulekî kêrr
serejêrî atlantîkê biye
serî,
ji derya qeşemê gewr
û dilê wê
ji bêriya rojê dixewire
a...
ha!
li wir e,
hêlîna tenyayiya dilê min.

gul li şaxê
kulîlk di guliyê xwe de geştir e.
ku ji avê derkeve
masî
dimire
rast e,
meriv meriv gotiye
masî jî masî...
em,
ne masî ne, ne gul in, ne kulîlk
- bi çavek xwas
gava lê bê nihêrtin-
lê em jî
ji hêlîna xwe ya çande-civakî
ku dûrkevin
ji wan gelek
ne teveltirin.

ez,
ne şaxa hewrê
ne şiva mêwê me
ku bêreh hêşîn bibim ji nû ve
ji nû ve reh berdim di axê de.

tu wisa
bi çavekî xwas
bi mantiqekî rût
li sinê min menihêre.

heriya min,
di teşta çandekî mêjûyî de
bi hezar salan
hatiye hevîrkirin
û ez hatime patin
di hêtûna
netewebûyîna
gelekî
kevintirîn

û ez
ji zerduşt pîrtir
ji sedsaleya xwe
hêşîntirîn.

biyanîtî dijwar e, roza
biyanîtî,
kabûsekî har e, di ser sînga meriv de
û tenyayî
mîna dilopekî xwas
li okyanûsa mezin
bi serê xwe:
bê windabûn,
bê fetisîn
jiyîn...

ey tîhna di nav pêlên xwînê de!
meqerime
meqerise
raneweste weşekî
bifûre
bikele
meawiqînê gera xwe
haya te
ji te
hebe.

bo welatê xwe, ji welat dûr im
bo welatê xwe cêlî û tenya
bo welatê xwe,
li van deveran tengezar im.

ey olana heyvê
ku niha
leylana wê li diclê
li firatê diîse
an mîna keçperiyek dileyize
li ser deryaça wanê
û ey kevirên reşî amedê
ku niha
li ber tava wê dibirise:
hûn nizanin ku dilê min
çawa bi we ve ye,
bi bêriya we çawa davêje
çawa dimerise
ji weşê carek.

rozayê!
xweşkokê
şîrînê
hişazayê
li pêş vêna min ronahî
di şêna min de, serketina li xwezayê
lê,
bûka yekşevîn
ku tevî zavê ranezayê:
ramîse ji ber min ve
bi çavên xwe î kesk î belek
stêrkên me
yek bi yek
û derkeve pêrgîna rojê
bi sariya sibê
bibêje:
- "ey dostê min î rabirdû
mefera pêşbîra me!
tê kengê bibişirî ji me re?
kengê bi me re
derkevî serketinê?"

roza!
dilmiza, evîna min
xweşî şahî bo te
rojbaş
beyanî be xêr.

günaydın roza

günaydın
iyi günler
ben ve sen
kuş uçuşu
üç bin kilometre uzağız
ama, hayatımız
bedenlerimizden daha yakın.

sesim sana ulaşmaz, biliyorum
bu sabah vaktinde
bu şirin vakitte
sesimi al
ki diyeyim:
rüyada günaydın
düşte iyi günler.

yavaşça gözlerini aç
tatlıca esneme üstüne esneme
dağıt bedenine
ve yavaşça
hatırla ki
bu çağıldayan seda dalgalarıdır
kıtalar ve okyanuslar üzerinden
duyumsa
kederle
çıkmış

bu yeni haber değil
bu duyurmadır
bu bildiridir, yüreğimden
yüreğim
ateş çeşmesi
yüreğim
aşk yayı.

dünya haritasını önüne aç
kuzey yönüne bak
göreceksin
kara parçası
kartal gagası gibi
atlantik’e uzanmış
baş,
içi geçmiş buz deryası
ve kalbi
güneş yolu dışında kaşınıyor
a...
ha!
işte orada,
yalnız yüreğimin yuvası.

gül dalında
kır çiçeği vadisinde güzeldir.
sudan çıkınca
balık
ölür
doğrudur,
insan insan demiş
balık da balık...
biz
ne balık ne gül, ne de kır çiçeği
- iyi bir gözle bakıldığı zaman -
biz de
kültür ve toplum yuvamızdan
uzaklaştığımız zaman
onlardan çoğu
sıra dışı değil

ben
ne kavak ağacının dalı
ne de meyve dalı
köksüz yeniden yeşerirsen
yeniden toprağa kök salan ben.

sen öyle
iyi bir gözle
çıplak bir mantıkla
sözlerime bakma.

çamurum,
tarihsel bir kültürün çanağında
binlerce yıl
yoğrulmuş
ve közde pişmişim
çok eskiden ulus olmanın

ve ben
zerdüşt’ten çok
yüzyılımdan
daha canlıyım.

yabancılık zordur, roza
yabancılık,
kudurmuş bir kâbustur, yüreğinin üstünde insanın
ve yalnızlık
temiz bir damla gibi
büyük okyanus’ta
bir başına:
kaybolmaksızın,
boğulmaksızın
yaşamak...

ey kan dalgalarının içindeki ısı!
donma
buz tutma
bir ân olsun dinlenme
kayna
köpür
dolaşımını oyalama
haberin olsun
senden
haberin olsun.

vatanım için, vatanımdan uzağım
vatanım için sürgün ve yalnızım
vatanım için,
buralarda sıkıntıdayım.

ey ayın yankısı
ki şimdi
serabı dicle’de
fırat’ta parıldıyor
ya da bir peri gibi oynuyor
van gölünün üzerinde
ve ey diyarbakır’ın siyah taşı
ki şimdi
güneşinin önünde parıldıyor:
siz bilmiyorsunuz yüreğim
nasıl size bağlı,
sizin özleminizle nasıl çarpıyor
nasıl ufalıyor
her çarpışında.

roza!
güzel
tatlı
hür düşünceli
irademin önündeki aydınlık
neşem , başarım
ama
bir gecelik gelin
damatla uyuyamayan:
öp yanağımdan
yeşil ela gözlerinle
yıldızlarımız
bir bir
ve günü karşılamaya çık
sabah vaktinde
söyle:

“ey eski dostumuz
umut katığımız!
ne zaman gülümseyeceksin bize?
ne zaman bizimle
sonuca varacaktır?”

roza!
mayhoş, aşkım
güzellik neşe senin için
günaydın
iyi günler

çeviren:metin aksoy