küçükken sandığımız şeyleri yazıyoruz

ben ezanı allah okuyo sanıyodum beyler :(

allahın var olduugnu sanıyordum

birleşmiş milletler arabalarının un dağıttığını sanıyodum

ben trafik canavarını gercekten canavar sanıyodum beyler :(
edit: duygularımız ne kadar safmış meğer, ne kadar masummuşuz lan

kaplanları aslanların dişisi sanıyodum

türkiyeyi bağımsız sanıyordum

ulan ne çok salak varmıs burda

ayna grubunun bütün üyelerini kör sanıyodum gözlüklerden dolayı

hayatımdan gelip geçenleri insan sanıyodum panpa.

Hani komedi filmleri falan vardı ya mesela komik bi yer çıkınca gülme sesleri gelirdi arkadan bende başkalarının sesi bize geliyor sanardım bende gülerdim başkaları da beni dinliyor diye sevinirdim

ben popeyesi fıkralardaki temel sanıyodum

hani hep allah büyüktür derler ya,
kepçeyi allahın kaşığı sanıyodum ):

bir de bu var (bkz: ferda anıl yarkın/#112268617)

içimden konuşabilen tek ben varım sanıyodum böyle içimden konuşurken mutlu falan oluyodum

elektrikler gidince tv nin sinyal yeriyle göz teması kurardım 10 dakkada gelirdi amk

tüm dünyanın benim için yaratıldığını herkesin rol yaptığını sanıyordum hala da var lan azık. sonuçta sen sadece kendinsin ve diğer insanların gerçek olup olmadığını göremezsiz

bakmadığım yerlerde hayat yok sanırdım ya da annemler arka odadaysa ordan çıkınca birden canavara dönüştüğüü baktığımda yeniden insana dönüştüğünü sanıyordum. bu da kuantum fiziğine giriyomuş.

elif deyince aklıma hep muz ve tahir denince aklıma hep el çantası gelirdi. azcık sürmenajlık var galiba.

kapıcıları allah sanırdım :(
p
peygamber denince aklıma ruhsardaki beyaz kıyafetli az yaşlı adam gelirdi.

aklıma geldikçe yazarım

kolunu yan koltuğun arkasına atıp geri bakınca araba geri geri gidiyor sanırdım

büyüynce herşeyin daha güzel olacağını sanıyordum

dizilerde ölenleri gerçekten ölüyorlar sanardım

ilerde muhteşem bi hayatımın olacağını sanıyordum aq

Tweety'yi kız sanıyodum