Yaklaşık on yıllık 1. Mekke döneminde başarısız olup, canını kurtarmak için Medine’ ye kaçan peygamber, bu şehirde başarılı olmak için Yahudileri kendi safına çekmeye çalışır. Kuran' a Musa ile ilgili ayetler koyar, onu da peygamber olarak kabul eder. En önemlisi ise kıble Kudüs yapılır, namazlarda Kudüs'e dönülür. Bilindiği gibi Yahudilerin kutsal kenti Kudüs'tür. Ancak Yahudiler islama ilgi göstermez. Göstermek şöyle dursun peygamber ile dalga geçmeye başlarlar. Bunun üzerine peygamber yahudileri kendisine inandırtamayacağını anlayınca sinirlenir ve kıbleyi Kudüs’ den tekrar Kabe' ye çevirir. Bu konuda Bakara Suresi'nin 145. ayetinde bazı ipuçları bulmaktayız :

"Yemin olsun ki resulum! Sen kendilerine kitap verilenlere (Ehli kitap-Yahudiler) her türlü ayeti getirsen yine onlar sana uyup kıblene dönmezler; sen de onların kıblesine dönecek değilsin. Onlar da biribirlerinin kıblesine dönmezler. Sana gelen ilimden sonra eğer sen onların arzularına uyacak olursan, işte o zaman sen hakkı çiğneyenlerden olursun."

Bakara 145. ayet görüldüğü gibi kıblenin Kabeye çevrilmesi olayı ile ilgilidir. Ayetin başındaki Allahın yemin etmesinin mantıksızlığını pas geçelim. Yukarıdaki ayette Kuran’ ın "tanrısı" diyor ki: "..onlar senin kıblene dönmezler, sen de onlarinkine dönme" ! Yani yahudiler peygambere uymadılar diye onlara kızarak kıbleyi değiştiriyor! Şu soru akla geliyor: Eğer uysalardı kıbleyi değiştirmeyecek mi idi? Peki 17 ay boyunca kıble neden Kudüs idi? Yahudilerin peygambere uymayacağını Allah önceden bilmiyor muydu? En başından beri kıble Mekke (Kabe) olamaz mı idi? Ayette tam bir kızgınlık ve kulis havası hakim:

"... kıblene dönmezler, sen de onların kıblesine dönecek değilsin."

Ayetin son kısımında da muhafazid sözüm ona allah tarafından uyarılıyor:

"... eğer onların arzularına uyacak olursan hakkı çiğneyenlerden olursun".

Peygamberin bu kısmı koymasındaki amaç kendisini çevresindeki müslümanlardan gelen "kıble neden değişti?" sorgusundan kurtarmaktır. "Bu kararın kesinliği konusunda allah beni böylesine uyardı" diyebilmek için eklemiştir son kısmı belliki. Bu kısım da gerçekten ilginçtir şöyle ki,"Allah", elçisinden şüphe mi duyuyor ki onu uyarıyor. Üstelik bu sıralarda peygamber en azından oniki yıllık tecrübeli bir "peygamber"! Açıkça anlaşılıyor ki "Allah" da peygambere şüpheyle bakıyor ve "onların arzularına uyacak olursan (onların kıblesine), hakkı çiğneyenlerden olursun" diyor. Eğer muhafazid'in allahın emrini çiğneme ihtimali olmasaydı herhalde "Allah"(!) bu uyarıyı yapmazdı.