Devam varmi panpa

en iyisini yapmışsın panpa

Oğuz bu hafta dersleri çok ihmal ettim yeni geldim düzen oturtmaya çalışıyorum. Haftaya gelsen olur mu dedim öncelikle. Peki sen nasıl istersen dedi.
Sonra aklımda ki soru işaretleri sormaya başladım.
-Oğuz sen nişanlandın mı hiç daha önce? (uzun bir süre cevap vermedi.)
-Off be merukur durumun böyle olacağını biliyordum. Kafama sıçayım.
-Neden bahsediyorsun Oğuz anlamıyorum seni?
-Ben EVLiYiM.

O an yer yarılsa da içine girsem hatta üstümden 5 tonluk çimento döküp soğumamı beklerken tekrar çıkarıp ayağıma taş bağlayıp Karadeniz'in engin sularında boğulmak istedim.
-Neyden bahsediyorsun sen Oğuz daha gündüz bana olan aşkından bahsediyordun. Şimdi ne diyorsun ne evliliği parmağında yüzük bile yoktu daha 23 yaşındasın nasıl olur ? diye feryat ettim.
-Çok üzgünüm ayrılmayı düşünüyorum ama oğlum kaan hasta şu an. O yüzden erteledim. Gönlüm sana kaydı anla beni nolur. Ben hiç istemeyerek evlendim Eylül'le(Karısı) mecbur kalmıştım.
Olayın şokunu atlatamadan aldığım itiraflar beni daha da çıkmaza sürükledi. Evli olduğuna mı hasta bir çocuğu olduğuna mı yanayım bilemedim. Fotoğraflarda ki kızıl saçlı yeşil gözlü o güzel kadın onun karısıydı. Karısının yanında kendimi çirkin gördüm. Gerçekten çok güzel bir kadın. Onun böyle güzel bir karısı varken nasıl olmuştu. Kendimden utandım. Karısının yatağında bana attığı mesajlar geldi aklıma beni ne kadar sevdiği unutumadığı mesajlar. Kendimden tiksindim. Bende bir kadındım evli bir erkekle böylesine bir duygu yaşamak beni epeyce bir derinden sarstı. Başladım Bela okumaya. O kadına nasıl yaparsın bunu, bırak onu çocuğun var be adam nasıl olur dedim sen nasıl bir insansın.

Sustu sadece sustu.

Hayattan çıkardığım yeni bir ders olmuştu. Bu yaz mesaj atmış hattım kapanmasın diye annem kullanıyordu hattımı.
Nasılsın demiş. Annem kimsiniz deyince ne nankörlüğümü bırakmış ne basitliğimi. Yıllar önce kalbini kırdığı kızın annesinden karısının çocuğunu sorulması kalbine oturmuş bir off çekmiş. Tekrar beni sormuş. iyi demiş annem sadece.

Bana ardında bıraktığın bir ders verdin ama ben inanıyorum eden bulur sen daha çoğunu göreceksin.

6. Hissimi hep kuvvetli bulurdum. ta ki o güne kadar. Profil fotoğraflarının tamdıbına baktım hepsi normaldi tek başına yada yanında kuzeni sandığım 5 yaşında bir çocukla. Albümlerine baktığım da kızıl saçlı, Yeşil gözlü bir kızla fotoğrafı vardı üç beş tane. Çoğu bayram düğün merasimi esnasında çekilmişti. Olabilirdi kuzeni olabilirdi ablası olabilirdi her şey olabilirdi. Normalde hep fesat düşünmeme rağmen o gün polyanna olacağım tutmuştu. Artık 2 yıl önceki fotoğraflarına kadar inmiştim. Parmağında altın rengi bir alyansın yanımda da kardeşlerim diye yazdığı 2 erkekle fotoğrafını gördüm. Olabilirdi Daha 22 yaşındaydı. Nişanlanıp ayrılmış olabilirdi. içimde ki sorularla boğuşurken. Tekrar mesaj gönderdi cevap beklediğini belirtti. O gece içimde ki tüm soruları ona soracaktım. Sakin davranmalıydım çünkü onun kimsesi değildim. Hesap sormaktan bilhassa uzağa kaçmak istesem de olmadı.

2 Haftayı geçmişti o günün üstünden. Bu süreçte yaşadıklarımın benim için hep olumlu olduğunu düşündüm. E... denen eski sevgilimin acısı tazeyken aynı gün böyle biriyle böyle bir durumda kalmak beni bambaşka hülyalara sürüklemişti. O gün otobüsün beni bırakıp kaçması da o adamın beni rahatsız etmesi de hepsi Oğuz'u getirmişti bana. Konuştuğumuz süre boyunca siyasi görüşlerimizden tuttuğumuz takıma zaten karadeniz müziklerini çocukluğumdan beri çok severim, herşeyimiz uyuyor aslında bulamadığım ruh eşim oymuş derken bambaşka bir manzara belirdi.
Okuldan geldim yorgun halde whatsappdan mesajını gördüm.
Merukur seni çok özledim, kısa zamanda herşeyim oldun. Seni tekrar görmek istiyorum. Eğer sende istiyorsan yarın Tiflis'e geliyorum. Babanla yaşadığını biliyorum. inan sorun olmayacak bir kaç saat görsem yeterli arkadaşım da kalacağım. Lütfen kabul et.
Aynen böyle yazıyordu satırlarda. Okudukça elim ayağım şaşırdı cevap veremiyor tekrar tekrar okuyordum mesajını. içimden kendime söyleniyorum kızım kendini kaptırma hemen baban duyarsa ağzına sıçar. Mesaja cevap vermeyerek istemsiz bir şekilde tableti koydum önüme F.B'da fotoğraflarına bakıyor, düşünüyor düşünüyordum.

თბილისი - TiFLiS
Hava kararmıştı. Babam otogarda karşıladı beni. Başıma gelenleri anlattım ekgibsiz bir şekilde. Biraz da sitem ettim. Yoldayım neden telefonunu duymuyorsun gibisinden. Eve geçtik duş aldım uzandım yatağa haber vermediğim geldi aklıma. Çantam dan kağıdı çıkarıp mesaj attım. Teşekkür dileklerimi ilettim tekrar sayesinde sağ salim varabildiğim için minnet duyduğumu söyledim. O gün bir daha konuşmadık uykuya daldım. Ertesi günü mesaj attı halimi hatrımı sordu. Facebook'da gördüğüm arkadaşlık isteği onundu kabul ettim. Günler günleri kovalıyor. Biz sadece mesajlaşıyorduk. Gün geçtikçe ona ilgi duymaya başladım. Başımı yastığa koyduğum da o şiveli ses tonunu, çapkın gülüşünü hatırlıyor, çimen gözleri aklımdan çıkmıyor. Onunda benimle ilgilendiği gayet açıktı.

Okuyanlar kendini belli ederse çok sevineceğim.

Muhabbet Oğuz'un geçen yıl benim şehrimde kalmasını memleketimi övmesiyle çok beğenmesiyle daha pekişmişti. Kendimle de çatışıyordum aynı zaman da hiç bilmediğim bir memleket de bir yabancıyla oturmuş muhabbet ediyordum. Bir an yan yana oturmamıza rağmen yüzüne hiç bakmadığımı fark ettim. Bakışlarımı yüzüne doğru çevirdim. Biriyle göz göze gelip yüzüm kızarmayalı epey olmuş ki bu tepkim karşısında çapkınca bir gülüş attı. Onunla geçirdiğim dakikaları hala bu kadar net hatırlıyor oluşum da bende bıraktığı kuvvetli etkiyi gösterirdi. Zaman aleyhimizde işlerken muhabbetimiz iyice ilerlediği noktada otobüsü gördüm. Koşarak yetiştim. Aynı firmanın otobüsüydü. Şöföre başıma gelenleri anlattım eski biletimi gösterdim. Sonra oğuza dönüp hoş çakal dedim. Elime küçük bir kağıt tuttuşturdu. Yerine vardığında Lütfen beni haberdar et dedi. Her şey için çok teşekkür ederek vedalaştık. Yerime oturdum sonra küçük kağıda baktım numarasını yazmıştı.

Pasaport kontrolde kimliğini gördüm. ismini gördüğümü fark edince her ne kadar tanışma sırası olmasa da tanıttı kendini.
-Oğuz ben.
-Benimkini biliyorsun zaten, memnun oldum.
Türk tarafına geçince polislerin yanına gidip durumu anlattık. Polis bunlar bunu hep yapıyorlar büyük ihtimal geçmedi geri döndü cezalı olabilir dedi.
Ne yapacağımı sordum maduriyetimi anlattım. Sabaha kadar polisevinde konaklayabilirsiniz sabah 7 gibi bir otobüs daha gelir dedi. Saat bu sırada 3,5-4 olmuştu. Geçtik kenara Bir banka oturduk.
-Napalım merukur ne yapmamı istersin polis evine zütüreyim mi seni orada kalmak ister misin?
Kabul etmedim. Sabaha Az kalmıştı. iyi biri gibi gözükse de güvenemezdim hem ona.
-istersen ablamın evi var hopa da çocuklarıyla yaşıyor eniştem yok onda kalabilirsin ben olmayacağım merak etme.
-Çok kibarsın gerçekten ama şurada 3-5 saat için bu saat de kimsenin düzenini bozmak istemem dedim.
-Tamam o zaman sabaha kadar seninle buradayım.
Az ileride ki büfeden 2 kahve alıp geldi. Kahveleri yudumlarken tanışma faslını yaşıyorduk uzun uzadıya.

Merukur. Seri reis

Gençten bir çocuk geldi oturdu yanıma. Hiçbir şey söyleyemedim az önce ki sinir bozukluğumun etkisi hala sürüyordu noluyoruz manasında bir bakış attım. Gülümsedi. Sonra ciddi bir tavra bürünerek;
- Kurtlar sofrasında bu saat de burada çok sırıtıyorsun dedi.
-Napabilirim.
-Ne oldu neden burada oturmuş bekliyorsun.
Başıma gelen herşeyi anlattım. Beni bir iki dakika bekler misin dedi. Hı hı diyebildim sadece. Az ileriye doğru yürüdü. Ağacın altında siyah arabanın yanında biri yaşça büyük biri çocuğun yaşıtı iki kişi vardı. Onlarla konuştuktan sonra yanıma geldi. Biletini verir misin dedi. Tereddütsüzce verdim bileti. Üzerindeki numarıyı çevirdi telefondan telefon cevap vermedi.
-Hadi gidelim.
-Nereye gidiyoruz?
-Türk tarafına geçiyoruz burada kalamayız.
-Neden benimle geliyorsun anlayamadım?
-Bak Merukur benim kötü bir niyetim yok sadece sana yardım etmek istiyorum. Bu saat de seni burada bırakıp Batum'a tatil gitmek bana yakışmaz. ( Adımı nereden öğrendiğini düşünürken az önce biletimin elinde olduğu geldi aklıma )
-Teşekkür ederim ama gerçekten gerek yok git bence ben hallederim.
Bir anda kenarda duran valizimi alıp sürüklemeye başladı. Çaresizce peşine takıldım ve yürümeye devam ettik.

Bu adamın yanımdan gitmesiyle üstümdeki haleti ruhiye daha kötüye gitmeye başladı. Önce bileti çıkardım çantamdan Firmanın trabzon şubesinin sabit hattını ve cep telini arıyorum ama malesef ulaşamıyorum. Babamı tekrar aradım gene ulaşamıyorum. Annemi yada başka bir kimseyi aramayı düşündüm. Herkese evham yaptırmaktan başka hiç bir işe yaramayacaktı biliyordum. Oturdum çaresizce hala ne yapacağımı bilmiyordum. Tiflis'e nasıl gidecektim etrafta hiç otobüs yoktu. Bir anda bir ses duydum oturduğum kaldırımın arkası otoparktı.
- Bakarmısıınız?

Kırmızı kartın hikayesi ..

rezerve

Rezmi atsak ne yapsak

Ilginçcccc

riyad mahREZ

სარფი SARP
Çaresizliğim boyumu aştı. Onca yol çektiğim elem, keder, uykusuzluk vs. Yarım saat 45 dakika kadar oldu. Ne gelen var ne giden otobüsün firma isminde başka biryere giden bir otobüs bile yok amk. babam telefonlarımı açmıyordu. Saat 02;30. Kaldırıma oturdum, kıymetlim yanımda. Ne yapacağımı düşünüyorum ağlıyorum. Allahım yok bu kadarıda gelemez başıma diyorum. Bunu derken bir adam bana doğru yaklaşıyor. Heh al işte gör fazlasını. Askıntı olacak muhabbetler babam yaşında adam ve türkçeye dili dönmüyor zaten. Ağlamam iyice hareretlendi. DEFOL! yoksa polis çağırırım tarzı tehditlerle gönderdim bunu Allahtan üstelemedi daha fazla.

Sahiden ne kadar çabuk unutuluyordu herşey. En çok da seni asla bırakmam dediği gün geldi aklıma. Ne kadar da çok değişmişti. Bana acıyarak halimi hatrımı sormaları geldi aklıma. Tekrar küfrettim. Ne çok şey yaşamış ne kadar çabuk büyümüştük. O 4 Yıl film şeridi gibi geçti gözümden yol boyunca. Nokia E72 telefonum vardı bazen tutukluk yapardı. O ekranda o resim büyültülmüş bir biçimde kaldı. ben ağladım yol aktı gitti. O yapmacık özürü içimdeki yangını daha da alevlendirdi.

TRABZON (Otogar)
Saatler geçmek bilmiyordu. Yazıhanenin önündeyim sürekli saat'de gözüm. Üzerimdeki yorgunluk ve bitkinlik iyice ızdırap vermeye başlamıştı ama daha 9 saat yol çekecektim üstelik. Kıymetli valizimi oradaki yetkilelere teslim ettim. Karnımı doyurdum önce sonra elimi yüzümü yıkadım açılmak için. uykusuzdum. Sıkıntıdan patlamak üzereyim. dışarı çıkıp bir sigara yaktım. Yalnız hissetmemek için kardeşimi aradım. Hayal kırıklığımın ilk partı burada başladı. 4 yıldır sevgiliydik. Hayatta ilk arkadaşımda sevgilimde oydu. o benden iki yaş büyüktü. benim buraya geleceğimi duyunca yollarını ayırmıştı benden. Ona kızamıyordum. 5 aydır onu hiç görmemiştim. Arada yazar halimi hatrımı sorardı. Kardeşim whatsapp'a girip ona bakmamı rica etti. Bir kızla neredeyse dudak dudağa denecek bir fotoğrafı koymuş profiline. E... Bana bunu nasıl yaparsın yazdım gurursuzca. Yaptığı açık ve netti aylar geçmişti kime neyin hesabını soruyordum ki. bunu görmeni istemezdim merukur çok üzgünüm niye gibimsonik bir açıklamayla yanıt verdi. Dünyam başıma yıkıldı olduğum yere çöktüm kaldım.