O günden sonra kendimi kaybetmiş gibiydim, kimseyle konuşmuyor bir an olsun tebessüm bile edemiyordum. Tatil bitmiş okul başlamıştı, o ana kadar tek tesellim Nesrin'i okulda bulup binlerce kez özür dilemekti. Ama o da olmadı, Nesrin okula gelmiyordu. Telefonu da halen kapalıydı hattını değiştirmiş olmalıydı. Okula gitme saatlerinde evinin önünde bekliyordum ama bir türlü denk gelemiyordum. Çok geçmeden öğrendim. Nesrin okulu da değiştirmişti. Nasıl böyle bir şey yapmış olabilirdi, ben kendim biliyordum anlattıkları doğruydu ama o başka birinden duymuştu. Bir kez olsun benden dinlemek aklına gelmiyor muydu. Başkasına inanıp nasıl bir anda beni böyle silebilmişti. Kafamın için yanıyor, aklım almıyordu. Beni dinlememiş olması bir yana bir yandan da bunu nasıl öğrendiğini bilmek istiyordum. Ne yaptımsa, öğrenemedim. Arkadaşları da hiçbir şey bilmiyorlardı. Artık çaresizdim. Günler geçtikçe kendimi biraz olsun avutmak için Nesrin'e kızmaya başlamıştım. Beni bir kez olsun nasıl dinlemezdi. Ama eninde sonunda onu bulup bir yerde içimden geçenleri, neden öyle yaptığımı anlatmak istiyordum. Suçluydum ama suçluluk duygusu beni daha çok boğuyordu onu suçlamaya başlamıştım artık.

içim öğrenmekten, onunla konuşmaktan vazgeçmese de artık pes etmiştim. Ne yapabilirdim peki, yapabileceğim en iyi şey ders çalışmaktı artık. Ders çalışıp, o nereyi kazanıyorsa ben de oraya gidecektim. Önümüzde daha 3 sene vardı. Normal hayata tam olarak uzunca bir süre daha dönemesem de tek aklımdan geçen bu üniversite planıydı. Deli gibi ders çalışmaya başladım, Okan da yardımcı oluyordu. Artık Nesrin'e karşı sevgimi içime gömmüştüm, onunla bir daha konuşabilmek için sadece bunu yapıyordum. 3 sene boyunca ne Nesrin'i gördüm ne de ne olduğunu öğrenebildim.

Sınav zamanı gelmişti. Dershanede oldukça iyi puanlar alıyordum. Hocalar da bizimkiler de çok umutluydu. Ne onların ne de kendi umutlarımı boşa çıkarmadım. 8 binlerde bir sıralama yapmıştım. Puanı almış, gururla herkese anlatırken bunu neden yaptığımı tekrar düşündüm. Şimdi ne yapacaktım, yine bir stres sürecine girip Nesrin'in hangi okulları tercih ettiğini öğrenecektim. Yapmadım, kendi tercihimi içimden ne geliyorsa yaptım. ikinci sıradan tercih ettiğim okulu ve bölümü kazanmıştım. Ailemden de ayrılmayacaktım. Peki Nesrin ne olacaktı. Ne yapmıştı. Okulların duvarlarına o sene kazanan kişilerin isimleri ve okulları asılırdı. Onun okuluna gittim, kocaman bir liste vardı. Biraz daha baktıktan sonra gördüm. Artık aynı şehirlerde değildik, benim kazandığım okul ve bölüme göre oldukça aşağılarda bir yer kazanmıştı. Gidecekti artık, onu bir daha göremeyecektim...

Kazandığım okul artık beni mutlu ediyordu. Nesrin gidecekti, tam 3 yıldır onunla aynı okulda en azından aynı şehirlerde olmak için deli gibi çalışmıştım. Ama olmadı, hiçbir şeyi biz kendimiz şekillendiremiyorduk. Ortak arkadaşlarımızdan birinden zar zor Nesrin'in yeni numarasını aldım. En azından haber verip onu da tebrik etmek istiyordum. Yıllar sonra sesini duymaya cesaret edemedim, arayamadım.

Okula başlamıştım, ortam, insanlar her şey harika görünüyordu. Çok geçmeden bir sürü yeni arkadaş edindim. Ne kadar unutmaya çalışsam da aklımdan çıkmıyordu Nesrin. Ne yapıyordu şimdi acaba, yeni okulu nasıldı, kimlerle tanışmıştı hepsi aklıma ister istemez geliyordu. Dönem sonuna yaklaşmış ve finallerden önce kafa dağıtmaya karar vermiştik. Artık evdekilerle hiçbir sorunum kalmamış istediğim zaman dışarıya çıkabiliyor, arkadaşlarımda kalabiliyordum. Yine öyle bir gündü, toplandık ve bir arkadaşımızın evine gittik. Bize yetecek her şey vardı, erkek ortamıydı güzel muhabbet dönüyordu. Saatlerce konuştuk ve içtik.

içtikçe başım ağrıyor, gözlerimin önüne Nesrin geliyordu. Şimdi onunla aynı okulda olmak vardı. Geçmiyordu ona olan sevgim, dayanamadım aradım. Benim de numaram değişmişti, çok geçmeden telefon açıldı. Sarhoştum ama yine de sesimden tanıdı. Önce tersledi, kapatmaması için yalvardım. Bir anda ağzımdan nerdesin yanına gelmek istiyorum sözleri döküldü. Yanıma mı, gel tabi evdeyim dedi. Şok oldum o an telefonu tamam diyerek kapattım. Sarhoştum, aşırı içmezdim ama içkiye dayanaklı değildim. O andan sonra hayatımın en zor gününü yaşayacağımı bilmemek üzere evden çıktım ve otogara gittim...

Ben artık ben olmaktan çıkmıştım, Nesrin'in sesini yıllar sonra işitip bana gel dediğini duyduktan sonra beni artık başka bir şey yönetiyordu. Nesrin'in kaldığı şehire giden ilk otobüsten bilet aldım. Araç bir saat sonraydı, 4-5 saatlik de bir yol gidecektim. Sabaha karşı orada olurdum. Geçtim oturdum bir köşede. insanları izlemeye başladım. Her birinin kendi amaçları vardı, benim de bir amacım vardı ve ona doğru gidiyordum. Otobüs saati geldi, yolum uzundu. O yolda ne hayaller kurdum, neler düşündüm hatırlamıyorum. Gel demişti bana affetmişti artık.

Yolculuk bitti, otogarda indim. Hemen Nesrin'i aradım. Saat geçti ama geleceğimi söylemiştim. ikinci aramamda açtı, sesi uykulu geliyordu. Geldiğimi, evinin nerede olduğunu nasıl geleceğimi sordum. Bir anda ne yaptın sen dedi sinirle. Geldim işte, sordum sana gel dedin dedim. Bir of çekti ve evinin adresini verdi, şaşırmıştı tabi kız, bir anda beklemiyordu ya da ben öyle düşünmüşüm.

Eve vardım kapıyı çaldım ve yukarı doğru çıkmaya başladım, Nesrin kapısı yarım açılmış şekilde bekliyordu. Değişmişti baya saçlarının rengi, yüz ifadesi... Sarılmak için hamle yaptım, eliyle beni durdurdu. Nasıl böyle bir şey yaptın dedi. Anlam veremedim, ne demek nasıl gel dedin bana şimdi böyle mi söylüyorsun içeri gireyim bari bu nasıl karşılama dedim.

O an hayatımı değiştiren cümleyi kurdu, burda kalamazsın, erkek arkadaşım için sorun olur' dedi. Neye uğradığımı şaşırmıştım, kitlendim hiçbir şey hissetmiyordum. Ondan nefret etmeliydim ama etmedim. Devam etti, arkadaşım var Sabri dur onu arayım madem geldin buraya kadar orada kal bugün bari dedi. Hafifçe gülümsedim, eyvallah dedim ve arkama bakmadan aşağı indim. Artık ne kulaklarım duyuyor, ne gözüm görüyordu. Dışarıdaki ayaz ayaklarımı hissettirmeyecek kadar etkiliydi ama montumu çıkarıp yere çarpmamı engelleyemedi. Yapacak bir şey yoktu, otogara gittim geri dönmek için bilet sordum. Şans eseri 15 dakika sonrasına otobüs vardı. Bindim ve artık sonsuza dek oradan ayrıldım..