kızlarla sorunları olan panpalarım bakın

hadi amk yaz gari

rizörd panpa bekliyorum

reserved

reserved

reserved

reserve

reserve

ertesi gün sabah erkenden memleketin yolunu tuttum. aklımı kaybetmenin eşiğindeydim. ilk defa bu denli sevdiğim birine amcaoğulları tarafından yapılan taciz aklıma geldikçe sinirlerim büsbütün alt üst oluyor, çıldırıyordum. yolda, memlekete varınca yapacağım işi, kafamda planlıyordum. bir araba kiralayıp o amcaoğullarını arabaya bindirip, hepsine domuz bağı yaptıktan sonra, arabayı yakıp uçurumdan aşağı atmayı planladım. gözüm dönmüştü artık. memlekete varacağım zamanı dört gözle bekliyordum...

babam usulca yanıma oturdu iç geçirdikten sonra'oğlum yazık ediyorsun kendine' diyebildi. ağzım düğümlendi birşey diyemedim kalkıp eve doğru gittik. ertesi gün herzaman olduğu gibi mezar yerinde kızla buluştum .bu olaydan bahsetmedim ona. onun yanında başka bir evrende gibiydim. hele elini tutunca bambaşka dünyalara uçuyordum.bir kez alnından öpmüştüm mezardaki çınar ağacının altında. birbirimize söz vermiştik sonsuza kadar beraber olacağımıza dair çınar ağacını da şahitimiz kılmıştık.o zamanlar kız, telefonda sıklıkça dile getirdiği kuzenlerini anlatıyordu bana. amca oğullarının gözlerinin kendisinin üzerinde olduklarına vurgu yapıyordu.ve amca kızının yaptığı sapıklıkları, abazanlığını dıbına hıyar sokmasından tutun, yaşadığı anal ilişkileri anlatıp duruyordu. uzun bir zaman sonra anladım ki meğerse bu anlattığı amca kızı rolündeki kız kendisiydi. kendi benliğindeki pisliği başkasına mal ederek bunu dışa dökmenin rahatlığını yaşıyor bir nevi günah çıkarıyordu.

devamı gelecek panpalar... kaçtığımı düşünmeyin takipte kalın...

edit: panpalar birtakım sorunlar nedeniyle yazmaya uzun bir ara vermiştim,siz panpalarımdan özür diliyorum ve bir kaç gün sonra hikaye tüm heyecanıyla devam edecek.

reserved

pgibolojim alt üst olmuştu. kızın bu denli tavırları beni işkillendirmişti. zaten üniversiteyi taktığım yoktu bir gün aileme haber vermeksizin memlekete gidip kızı görmeye karar verdim.bu kararımı aldığım gün kızla yaptığım telefon konuşmasında, ilçede olan akrabalarının düğününden, kendisini eve zütürmek üzere olan kızın amcaoğullarından birinin gecenin karanlığında yolun bir köşesinde arabayı durdurup, şoför mahalinden inip, arka koltukta oturan sevgilimin yanına geçmiş ve gömleğinin düğmelerini açıp boynuna yapışıp kıza tecavüze yeltenmiş. bunu öğrendiğimde başımdan kaynar sular döküldü.ben kıza acı içinde ;

-bir şey yaptı mı sana?(daha ne yapsın amk)
o an kızı bir korku kapladı, fakat şimdi tekrar anımsıyorum o sahneleri, benden korktuğu için değil karakterlerin farklı fakat olayın aynı olduğu hikayesinde bir yalan sezmemem içindi bu korkusu.ve kız;

-nasıl? ne gibi?

-anla işte artık!... diye bağırdım.

kıza ne anlatmaya çalıştığımı hepiniz anlamışsınızdır. gibiş sokuş oldu mu diye soruyorum. kızın bu soruyu anladığını biliyorum ama salağa yatıyor huur.

-konuşsana!!!

en sonunda salağa yatmaktan sıkıldı.
-şeyy.. ımm hayır öyle birşey olmadı.

... bir kaç saat sonra halen 'anasını gibeyim böyle işin', 'nasıl olur bu' diye söyleniyordum. bu ters olayların, ailemin bir laneti olduğuna inanıyordum ve ailemden gittikçe daha da soğuyordum. içimde karşı çıkılamaz bir nefret uyandı. evet.. o şerefsiz amcaoğullarını öldürmeyi kafama takmıştım ve o gece sabaha kadar bunu düşündüm.

rezerverd

aynı günün akşamı evdekiler kız konusunda tekrar üstüme gelmeye başladılar. yeter artık ne olacaksa olsun dedim salondan koridora doğru hızla geçtim. koşar adımlarla odama girip pencereyi açtım ayağımı pencerenin pervazına doğru kaldırdım öbür ayağımı da tam kaldırmıştım ki kendimi 4. kattan aşağıya bırakmak üzereyken abim bir hamlede sırtımdan çekiştirip yere yuvarladı beni. tüm ev halkı benden beklemedikleri bu davranışlar nedeniyle büyük bir endişe içerisindeydiler özellikle de babam.. hergün bir işkence gibiydi özellikle akşamları sabaha kadar ev halkı bana nasihat yağdırıyordu.iki gün sonra üniversiteye gittim. bu olaydan 4 ay sonra annemde benim yüzümden içine attığı üzüntüler nedeniyle kansere yol açabilecek kitleler oluştu. zaten yaşlıca olan babamın ise ömründem ömür çalmıştım yüzü daha bir çökmüş, vücudu zayıflamıştı. ailenin dengesini bozmuştum. tüm bunlara rağmen kahrolası aşk denen saçmalık daha ağır basıyordu. kızdan vazgeçemiyordum...

bu haberi aldıktan yaklaşık bir iki ay sonra kızda farkedebilinecek derecede değişiklikler başgösterdi.ben o zamanlar üniversitede olduğumdan dolayı yüzyüze görüşemiyoruz. kız;ben aramasam o aramıyor,ben arayınca ise eski canım cicimli laflardan eser yok, konuşmayı geçiştirip bir an evvel bitirmek istiyor, geceleri arayınca hep bir başkasıyla görüşüyor ve bunun evden atılan abisi olduğunu iddia ediyor.ve bunun gibi birçok nedenler içimi kemirmeye, hayatımı adadığım kızın bu denli umursamaz tavırları pgibolojimi bozuyordu...

reserved

bir yıl gibi bir süre her gün aynı monotonlukla geçti.bir yıl içerisinde birkaç defa daha memlekete gidip kızla buluştuğum oldu.ilk buluşmamızdan sonra ikinci defa kızı görmeye memlekete gitiğim zaman gecenin üçünde anca varabilmiştim. sonra aklıma bişey geldi kızın dershanesinin önüne gittim. herbiri 60-70 kg olan kayalarla kızın ismini dersane kapısının tam önüne kan ter içinde kalarak kayalarla yazdım. sonra eve gittiğim gibi kafayı vurup yattım. ertesi sabah dershane başlamadan evvel evden çıkıp dershaneye gittim. dershane görevlileri benim kan ter içinde kalarak yaptığım kayaları bir bir el arabasına atıp zar zor taşıyorlardı. haberim yokmuş gibi ne olmuş burda diye sordum. ağırlığın vermiş olduğu sıkıntıyla cevap vermedi. gözüm kızı aramaya başladı sonra bizim arkadaşları gördüm onlara sordum hiç görmediklerini söylediler. doğruydu kız o gün dershaneye gelmemişti. anlaşılan boşuna uğraşmışım gecenin bir yarısı..

rezerved

biraz seri ol be amk

rezerve

her zaman olduğu gibi düşüncelere dalmıştım. geleceği düşünüyordum ikimizin geleceğini... tam dünyadan soyutlanmış başka bir boyuta geçmiştim ki acı bir fren sesine eşlik eden korna sesiyle dünyada olduğumu hatırladım. camdan kafasını çıkarıp bana homurdananlara aldırmayıp yoluma devam ettim.bu olaydan birkaç gün sonra yeniden öğrenim gördüğüm ile doğru yola çıktım. yolda kızla ilgili düşüncelerim kafamdan gitmiyordu beynimi kemiriyordu. onsuz ben bir hiçmişim gibi geliyordu bana.2-3 ay kah telefonda konuştuk kah msn de yazıştık. dersleri gibime taktığım yoktu artık. okula ise sadece aklıma geldiği zaman okula gidiyordum.