+7
-8
tipik anadolu aile babasıdır.
zengin bir mobilyacıya iteleme hayalleri kurduğu kızının dıbının gibilmiş olma ihtimali her daim kafasını kurcalar . beyaz içliği ve uyku takkesiyle yattığı yatağında döner durur, uykuları kaçar . hanımını dürter uyandırır. günlük rutin muayene sonuçlarını ister. "kızımız bugun de gibilmedi bey uyu artık " cevabını alır. derin bi oh çeker. sabah namazına kadar rahatça uyur.
onun için şerefsiz, haysiyetsiz haramzade olmak utanılacak bir şey değildir. hatta gafayı çalıştırmak uyanık, cin gibi neyin olmaktır. ona göre insan namusu için yaşıyordur. bu durumda kızının gibildiği gün ölmesi gerekiyordur. ama o bu mantık hatasının farkında değildir. kızını mobilyacı gence sağ salim teslim edemeyeceğini düşünür ümitsizliğe kapılır. başını duvarlara dayar. bi yandan o duvarları yumruklar.
ödeme gününden önce kızının başka biri tarafından gibildiğini öğrenen baba yüce divanı toplar. iddia savunma makamlarını şahitleri suçluyu dinler. kanuni sultan süleyman edasıyla hüküm verir. albino yannanını son anda çekemediği için gayri ihtiyari dünyaya getirdiği küçük bini, ablasını öldürmek için görevlendirir. ormanlık bi alana giderler. küçük gaffurun kulağına ablasını öldürürken canını yakmamasını emreder. çok düşüncelidir. her şeyden önce o bir babadır. abla kardeş eski günlerdeki gibi uzaklaşıp kırlara yayılırken o renault toros arabasının başında bekler. bi süre sonra gözlerini kapatır beklemeye başlar. gergindir. bekler. bekler.
ve ansızın o çok beklediği silah sesini duyar. hafif irkilir ama gözlerini hemen açmaz. yüzündeki gerginlik yerini mutluluk gözyaşları ve tebesüme bırakmıştır. namusu temizlenmiştir artık. içinde kızını mobilyacıya verememenin burukluğu olsa da rahattır. artık kızının gerdek gecesi bakire çıkmadığı o kabusları görmeyecektir. rahatça uyuyabilecektir.
