babasıyla mazimiz eskiye dayanır. hafif dikelmiş memeleri sebebiyle beyoğlu esnafı kendisine limon fethi lakabını takmıştı. hormonal sıkıntıları vardı fethi abinin. eşiyle de arası pek iyi değildi. fakat hemen hemen herkesin sevdiği, saydığı 1 insandı.

çocukları olmadı uzun 1 süre. sonra duyduk ki yenge hamileymiş. bu haber duyulunca da apar topar mahalleyi terk ettiler. her ağızdan 1 şey çıktı tabi o dönem, milletin ağzı torba değil ki büzesin.

söylenenlere göre fethi abide hafifmeşreplik varmış, çocuk da kendisinden değilmiş. neler neler... ben tabi kendisini yakinen tanıyan biri olarak yakıştıramadım fethi abiye böyle 1 şeyi. yapmayın etmeyin dedim mahalleliye, arkasından böyle konuşmayın, ayıptır dedim.

bu tepkimle neredeyse herkesi karşıma almış olsam da geri adım atmadım hiç. limon da olsa şeftali de olsa fark etmezdi, o bizim fethi abimizdi.

1 gün bana adana'dan 1 mektup geldi. hayırdır inşallah diyerek açtım. mektup fethi abidendi. satırlarımı gelen mektupla sonlandırıyorum:

"pek sevgili dostum hikmet,

biliyorum, belki de bana kırgınsın, kızgınsın. çekip gidişim eminim ki en çok seni hayal kırıklığına uğratmıştır. fakat 1 taraftan sağlık sorunlarım, 1 taraftan ailemin bekası derken çok yoruldum. mahallelinin yüzünü görmek bile istemiyordum. yanlışlıkla üzerime çay dökerken, bazı önemli evrakları çöp sanıp atarken yanımda hep sen vardın. yani kısacası tüm dalgınlıklarıma sen şahittin.

itiraf edeceklerime hazırsın veya değilsin, bilemiyorum ancak aradan geçen tüm bu zaman içerisinde ben kendi durumuma alıştım, kendimle barıştım. lafı uzatmadan sadede geleyim hikmet.

bana limon fethi lakabını mehmet takmıştı hatırlarsan, tüpçü mehmet. bu şerefsiz benim avradın suyuna gitmiş, kandırmış. zorla ona sahip olmuş. yani yengen arife, tüpçü mehmet'ten hamile kalmıştı. şimdi söyle bana hikmet, böyle 1 olayı hangi erkek hazmedebilir?

lakin hayat sürprizlerle dolu ve her şey filmlerde olduğu gibi değil. arife'nin mehmet'le yattığını öğrenince hiç sinirlenmedim ben hikmet. aksine, neler olup bittiğini iştahla arife'den dinledim. bu beni kesmedi, gittim 1 de mehmet'ten dinledim. anlatılanlar beni feci halde azdırıyordu. diğer yandan ise olan bitene anlam veremiyordum, kendime yabancılaşmıştım sanki. hasta hissettim hikmet.

arife'yle mehmet de çok şaşırdılar tabi. mehmet karşıma geldi ve "bak fethi, bilmem anlatabildim mi ama ben senin karıyı gibtim. arife'yi senin kanepede ters düz ettim. şuan karnında benim çocuğumu taşıyor ve sen bu olanlara hiç 1 tepki göstermiyorsun, derdin ne lan senin, gavat mısın olm sen!!!" dedi. işte bu söyledikleri benim dönüm noktam oldu.

hissettiğim hastalığımın reçetesini mehmet yazmıştı bana, ben gavattım. bunu o an anladım ve üzerimden resmen 1 mamut sürüsü kalktı. o derece rahatladım.

fakat kimilerinin fethi abisi, kimilerinin limon fethi'si olan ben, aynı mahallede gavat halimle yaşamaya devam edemezdim. bunun bende 1 çeşit kimlik bunalımı yaratabileceğini düşündüm. gerçi bu arife'nin fikriydi. ne de olsa lise terk karı, bizden çok okumuş. her neyse, bu sebepten arife'yi de aldım ve adana'ya taşındık. mehmet'i de 1 güzel tembihledim. bizden 3 ay sonra da o geldi buraya zaten. memlekette define bulduğu söylentisi koca 1 yalan yani. karımı gibtirebileceğim, güvendiğim başka hiç kimse olmadığından yolumuza mehmet'le devam ettik 1 süre daha.

aziz dostum hikmet, bunları okurken neler hissedebileceğini az çok kestirebiliyorum. fakat lütfen beni biraz olsun anlamaya çalış. ben buyum, hep de böyleydim. fıtratımda bu var yani. kurban olduğum beni böyle yaratmış, kendime mani olamıyorum.

güzel günlerimizin hatrına her şeyi sana açıkça itiraf etmek, aramızda kırgınlıklar varsa çözmek için yazdım sana bunları. burda keyfim çok yerinde. gavatlık çok güzel hikmet...

seni hep seven, biricik fethi abin... "