REzzzzz

Okuyacağım, kralsın reis

Kurgu rez

Rez aldım akıyorum

Vay amk guzel hikayeymis

Reserved 23. Sayfa

iyi hikayeydi kardeşim.

bu hikayenin değerlenmesi gerekiyordu ...

Vay dıbına koyim ya gözüm doldu

Başından sonuna ladar okudum hergün takip ettim iyiydi

Güzel hikayeydi

Başından sonuna kadar kaç gündür okuyorum incide okuduğum en iyi yazı bu

Bu da benim hayat hikayemdi panpalar...

Eski günleri yad ettim sayenizde. Okuyan gözleriniz dert görmesin inşallah. Beni sabırla dinlediğiniz için hepinize çok teşekkür ederim. En son sizi şu tavsiyeyi vermek istiyorum.

"isterseniz yapamayacağınız şey yok en küçük kar parçası bile çığ oluşturabilir. Yeterki azimle hedefinize koşun asla pes etmeyin. Ne kadar çok imkanlar aleyhinize olsa da pes etmeden ilerleyin sonunda başardığınızı göreceksiniz... "

Hepinizi çok seviyorum esenlikle kalın sohbet etmek isteyen dertleşmek isteyen kardeşlerim pm den yazsınlar konuşalım dertleşelim. iyi geceler güzel kardeşlerim...

Acı tatlı 4 senemin geçtiği liseye veda ederek indim merdivenlerden...

Bir daha istesemde girmeyecektim buraya. Adımlarımı onun için yavaştan attım. En son anın bile tadını çıkartmaya baktım. Benim diplomayı çocuklar almıştır zaten diye düşündüm direk çıkışa yöneldim.

Bütün hocalarla okulun önünde tek tek sarıldık hatıra fotoğrafı çekildik. Hepsinden teker teker helallik istedim.

Ozan, Ahmet ve Emre her zaman oturduğumuz bankta oturuyorlardı. Onlar içinde tabi zordu okuldan gelmemek üzere gitmek.

Omuz omuza vererek girdiğimiz bu okula yine omuz omuza vererek bir daha gelmemek üzere çıktık...

Her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi bu güzel lise hayatınında sonuna gelmiştim...

Çıkış kapısında yaktığım sigaramla ağır ağır yürüdüm durağa doğru...

Dolmuşa binip yerime oturdum ve son kez okuluma baktım. Gözlerimle veda ettim yuvama...

Elveda beni ben yapan koca okul kendine iyi bak...

Yavaştan ağır adımlarla kalktım sıramdan...

Güldüğüm, ağladığım, yattığım, uyuduğum ve birçok şeyi yaptığım sırama son bir kez baktım...

Her adımımda bir bıçak saplanıyordu yüreğime...

Acı tatlı birçok anının arasından geçerek yöneldim kapıya...

Gülmeler, ağlamalar, laf sokmalar, aşağılanmalar bıraktım ardımda...

1.42 lik boyumla girdiğim ve her gün dayak yediğim, laf yediğim, ağladığım , dalga konusu olduğum yerden okulun en çok sözü geçen reisi olarak çıkıyordum...

Tabii hiç kolay olmamıştı bunlar 3 seneye sığdırmıştım hepsini...

Her öğrencinin hayatının en güzel parçası olan lise hayatına ben de acı bir şekilde veda ediyordum...

Bir daha girememek üzere çıktım sınıfımdan...

rezzerved

Anasını gibiyim kafam bi milyon neyse son partları atıp son noktayı koyayım artık

iyimiş panpa ama çok kafa yaptın sen heralde amk kucakta kızla sınıfta okey oynamak ne lan dalyarak

Ne kadar üzgün olsamda buruk bir sevinç vardı içimde. En alttan en üstte çıkmıştım ben. Tırnaklarımla didinmiştim. Hiç kimsenin yapamadığını yapmıştım ben. En hor görülen insanken en arzulanan kişi olmuştum. Yavaş yavaş tebessüm etmeye başladım. Evet evet bunu ben yapmıştım. Bu sıraya birçok öğrenci oturacaktı. Ama hiçbiri benim gibi olamayacaktı...

O duygu yüklü anın verdiği baskıyla ufaktan ağlamaya başlamıştım. Kafamı gömdüm sırama. Başladık beraber ağlamaya o emektar sıramla. Ama artık acı gerçeği kabullenmeliydim. Artık orası benim sıram değildi. Birçok öğrenci oturacakdı o sıraya. Sonra düşündüm ki adımı kalıcı olarak yazmalıydım oraya. Cebimden ufak çakımı çıkartıp başladım yazmaya...

" buraya oturan kardeşim ben shutzstaffell bu sıra sana emanet ona iyi bak... "

Yaklaşık bir 5 dakika bunu yazmaya uğraştım sadece... Beni en çok duygulandıran şeyde ne biliyor musunuz beyler. 2 hafta önce okula gittiğimde sıramda o yazınım hala durduğunu fark ettim. Ulan acayip duygulandıydım ha. Aynı yazdığım şekilde tertemiz duruyordu. Ama baya yaşlanmıştı benim emektar sıram...

Tabii bunca güzel olayla birlikte okulun son gününe gelmiştik...

En son fotoğraflardır, anı defterine yazı yazmalar falan bayağı vakit geçti son gün. En son 12.sınıflar diploma almak için tiyatro salonuna gelsin diye duyuru yapıldı. Tabii asıl diploma değil o öylesine yapılmış bir kağıt parçası. Herkes indikten sonra en son sınıfta ben kaldım. Bilerek en son ben kaldım zaten. 3 senemi geçirdiğim o sırada son kez oturmak istedim. Tek başımaydım sınıfta. ifadesizce bakıyordum son kez sırama. Bugünden sonra bir daha oturamayacaktım orada istesemde. Istesem de uyuyamayacaktım o sırada. Sonra aklıma 9 sınıftaki ilk günüm geldi. Masumca, savunmasızca oturduğum ve akşama kadar Angry Birds oynadığım 1.42 lik boyumla kendimce takıldığım o sene...

Ne kadar çok şey değişmişti. Ah be dedim uzun bir iç çekerek. Ne çabuk geçmişti zaman. Etrafta penguen gibi tıfıl tıfıl yürüdüğüm zamanları hatırlıyordum. Her gün yediğim dayakları hatırladım. Yediğim lafları, hakaretleri hatırladım. Şimdi de durdum ve kendime baktım. Ne çok değişmiş o çocuk. Her gün dayak yiyip hor görülen ve ezilen o çocuk şimdi lisenin reisi olarak okuldan ayrılıyordu.Bir zamanlar donum sıyrılınca gülen kızlar bi süre sonra kendi evlerinde bu sefer kendi donlarını sıyırıyorlardı benim için. Bir iki damla gözyaşı damladı o emektar sırama. Nasıl bırakacaktım lan ben bu sırayı. Bu sıra üzülmüştü benimle yeri gelmişti bu sıra gülmüştü benimle. Şimdi nasıl bırakıp giderdim ben bunu. Çok zordu be panpalarım...