liseli olmayan ciddi kişiler baksın bi

babasiyla elele yuruyen bir cocuk gorunce yumrugunuzu gibtiniz mi hic.

kendinize hiç yakıştıramasanız da başkasının mutluluğundan rahatsız olmayı başarabildiniz mi? bu kadar kıskanç olabildiniz mi?

yaşlı insanlar görünce içinizden "bu yaşa gelmiş hala yaşıyor dıbına koyim" diye geçirdiniz mi? bu kadar aşağılık olabildiniz mi?

15 sene boyunca gözünüzün önünde eriyen insan için hiçbir şey yapamayacak kadar çaresiz kaldınız mı? en iyi arkadaşınızı 45 yaşında toprağa gömdünüz mü?

10 yaşındayken bile babanıza telefonda "alo baba ben otuzbir çektim işerken pipim acıyo" deyip onu apar topar işten eve döndürdünüz mü? her şeyinizi paylaştığınız, beraber aynı şeylere güldüğünüz, japon çizgi filmlerindeki birbirinin aynısı olan baba-oğul karakterleri kadar birbirine benzediğiniz insanı kaybettiniz mi?

idolünüz, kahramanınız, en güçlü hayal kahramanından bile güçlü gördüğünüz adamın konuşma yeteneğini bile kaybedişine yıllarca tanık oldunuz mu? o süper kahraman evin içinde bile yürürken sürekli "ya düşerse" diye tetikte beklediniz mi?

çaresizlikten allah`a inandınız mı?

fakat aynı anda her şeye olan inancınızı kaybettiniz mi?

sabahları uyanmak için bir sebebinizin olmadığı oldu mu?

vakit geçsin diye yaşadığınız oldu mu?

astım halinizle günde 2`şer paket sigara içer oldunuz mu?

yarak gibi bir adam oldunuz mu?

sürekli geçmişte yaşayan ve "keşke" ile başlayan cümleler kuran, şu hayatta en olmak istemediğiniz insan tipi oldunuz mu?

çaresizlikten bilgisayar başında, hiçbirini tanımadığınız insanlara dolu gözlerle içinizi dökmeye çalıştığınız oldu mu?

olduysa da durmayın üstünde. ite kaka olsa da yaşayın. meşkale bulun. başka türlü vakit geçmiyor bu anasını gibtimin dünyasında.