yolda yürürken civardaki kokoreççiye takıldı gözüm. baktım kokoreç köfte falan yapıyorlar. ulan dedim bi'çılgınlık yapayım da şurda keyifli keyifli bir bütün kokoreç yiyeyim dedim. biraz heyecanlıydım. yaşadığım yerde 12 liraya satıyorlar bir ekmeğini.

paket yaptırttım kokoreci yürüyorum eve doğru.(tek kalıyorum evde).dolapta da yarım gazoz vardı. çok mutluydum yani çünkü karnımı güzelce doyuracaktım.

girdim eve açtım paketi ilk ısırığı aldıktan sonra başımdan aşağı kaynar sular döküldü. dünya durmuştu benim için. burnum tıkalıydı, zerre kokoreç tadı alamıyordum. çıldırdım,dört döndüm evde. zaten fakir adamım. yapacak hiçbir şey yoktu. işte o an sol gözümden bir yaş düştü. sonra diğerinden. gazozu falan unutmuştum. ağlayarak ısırdım, bitirdim kokoreci. gözyaşlarım ekmeğin üstüne düşmüştü. saman yemiş gibiydim.

hala unutamıyorum dostlar. aklıma geldikçe kötü olurum.o gün,o gün 1 tost ekmeğine 12 lira vermiştim .o günden sonra o dükkanın önünden geçmemeye yemin ettim.