öncelikle şuan üniversite mezunuyum ve şükürler olsun durumumuz orta halli iyi bir biçimde yaşantıma ailem ile birlikte devam ediyorum.

bundan tam 8 yıl önce babam cebime 1 simit 1 su parası koyarken çok utanıyordu ben hiç üzülmezdim çünkü bizim kaderimiz buydu babam ile her zaman gurur duyardım halende duyarım hani bir söz vardır yemedim yedirdim giymedim giydirdim diye babam elinden geleni yaptı bizim için zaten tek çocuğum birde kardeşim olsa açlıktan ölürdük sanırsam babam dış cephe tamiratı ile uğraşan bir işçiydi yaşadığımız mahalledeki bir binanın dış cephesini onarmak üzere iş veren patronu ve 2 personel ile işe başlamak üzere yola çıktı gitmeden bana 5 lira para vermişti ben çok mutlu olmuştum çünkü benim için çok büyük bir paraydı günlük 1 lira alan bir insandım o zamanlar lise son sınıftayım okula gittim öğleden sonra eve dönerken baktım yerde birisi yatıyor herkes başına toplanmış o adam benim babamdı bakkal amca hemen ambulans çağırmış sağ olsun o an kendimi tutamıyorum nasıl ağlıyorum anlatamam bakkal amca sırtımı sıvazlamaya başladı yavaşça eğilip kulağıma hiç canını sıkma yeğenim ben seni okuturum dedi.