0
modernizm'in başlangıcı ingiltere'deki sanayi devrimi olarak kabul edilmesinden sonra gelişen insan algısı ve anlamdırmaları materyalist bir kozmozun amprik nedenselliği ile çözümlenerek Fiziğin ötesinde birşeyler var ve belki de insanın çaresiz ve reddedilemez olarak yöneldiği şey aynı zamanda fiziğin berisinde olan kaotik zamanda Fransa'da boşuna bu sorunların adı değiştirilmiş ve böylece boşuna Genel modernist Felsefe adı altında toplanmıştır, filozoflar güzel bir sözcük olan metafiziği bırakmak istememekle determinist bir yanılgıyla düşmeleri de olağan çağı yeterince ilişkilendirememelerinden kaynaklanır, önce bunu belirtmek lazım. modernizm mutlaklığı ancak bir sezginin içinde verilebilir, buna karşın kalan şeylerin hepsi analize dayanıdırarak Bunu kabul ettikten sonra, pozitif bilimin genel olarak analiz yapma işlevi olduğu kolaylıkla görülecek ve O halde herşeyden önce semboller üzerinde fenomolojik adlandırmalarla Hatta doğa bilimlerinin en somutu olan yaşam bilimleri canlı varlıkların, organlarının, anatomik unsurlarının görünür biçimleriyle yetinirler, içimleri birbirleriyle karşılaştırır, karmaşıkları en yalınlara indirger ve nihayet yaşamın işlemesini görünen sembolü içinde incelerler ki, Aksine, gerçeği göreceli olarak bilme yerine bu gerçeği mutlak olarak ele geçirme aracı varsa, onun üzerindeki görüş açılarını benimsemek yerine onun içine yerleşme olanağı varsa, analizini yapma yerine onun sezgisine sahip olunuyorsa, nihayet gerçeği, her türlü ifadenin, sembolik tasarımın veya dile getirmenin ötesinde amprik kavrama olanağı varsa, metafiziğin kaplamında soyut halde metafizik sembollerden vazgeçmek isteyen bilim zaten dinin yerini alır.
Modernizmin anlamdırma yöntemi, sınırlı bir nesneyi, temel olarak zihni ve özel bir yöntemi, herşeyden önce sezgiyi tahsis ederek Bununla metafiziği bilimden net olarak ayırır Ama aynı zamanda onlara eşit bir değeri atfederek süsoansiyonel aydınlıçılığın hümanist öngörüsünde Her ikisinin de gerçeğin temeline dokunacağına inananların olması Filozoflar tarafından desteklenen ve bilimadamları tarafından kabul edilen bilginin göreceliliği ve mutlağa ulaşma olanaksızlığı üzerine olan tezleri kabul etmemesindeki rasyonel bozulmanın tarihsel literatüründeki kopmanında habercidir. dinin modern dünya halindeki durumuna düşünürlerin çoğunun aksine bilim için daha az alçak gönüllü olarak, modernlerin anladığı şekilde amprik deneye dayanan bir bilimin ontolojik gerçeğin özüne ulaşabileceğini tahmin ederek fizyolojik ussalaşmanın genetik tarihini de gözardı etmeden Kuşkusuz bilimin gerçeğin ancak bir bölümünü kucaklamaktadır; ama bu varsayımdan yola çıkarak bir gün gerçeğin özüne ve özün membahına varabilecektir; her durumda durumsal gerçeğe sınırsızca yaklaşılmakla beraber bilim, eski metafiziğin progrdıbının yansını içermektedir: bilim adını korumayı tercih etmiyorsa metafizik olarak adlandırılabilen din algısı da Geriye diğer yan olarak kalmaktan daha çok Bu yanın bize, aynı şekilde deneyden yola çıkan ve mutlağa ulaşma amacındaki bir metafiziğe ait gibi görünüyor ama eğer bilim gerçeğin kalan kısmıyla kendisi sınırlamayı tercih etmemiş olsaydı, bunu da bilim olarak adlandıracaktık ve dinin bugünün şartlarına uyumluluğunu tartışmaya da girmeyecek olacaktık.
O halde metafizik bilimin üstü değildir ama bilimden sonra, ondan daha yüksek bir sosyolojisel bilgiyi elde etmek için aynı nesneyi ele almasındaki ironik terimselleşmenin etkilediği Filozofların hemen hemen değişmeyen alışkanlığına göre, din ve bilim arasında bu ilişkiyi varsaymak her ikisine de haksızlık yapmakla beraber göreceliliğe mahkum edilerek bilime, bilimsel hakikatın göreceliğine artık yalnızca varsayımsal ve belirsiz bir bilgi olacak siyasal düzlemin pasif bayağılığındaki demokratik sistemlerin yanlış önerme ve yönlendirmelerinde inanlılan dinin bu durumda önceden, nesnesi üzerinde kesin ve doğru olarak bilinebilecek herşeyi zorunlu olarak kendisi için almış modern metafizik ve bilim arasında kurduğumuz ilişki zaten çok farklıdır ki, Her ikisinin de eşit olarak kesin ve doğru olduklarına veya kesin ve doğru hale gelebileceklerine inanılmasındaki ortamsal şartların irasyonel paradigmalarındaki paradoksların bileşiminden fırlamış sanayi toplumu insanları gerçeğe yönelmişlerindeki yanılsamalar da evren üzerine atılmış her biri gerçeğin ancak yansını elde tutuyor sanrısındaki düşüncenin etkinliğinin ayrı yönlerini belirtmiyorlarsa, onlarda isteğe göre bilimin iki alt bölümünü veya metafiziğin iki bölümünü görmeyi ummasındaki çağresizliği gözler önüne serer. modernizm, hakikatı içermeyen tarihi bir sapma olarak ele alınıp, belki de ütopik bir biçimde ve pratiğe dökülerek yıkılmalı... yoksa inanılan metafizik in hakikat içermesi pek mümkün değildir ve yine modern tabirler dogmalardan öteye gitmez.
