mutsuzum ulan sadece derdimi anlatıcam

ama olmadı işte. gittim aşık oldum bi kıza. çok güzel, melek gibi bi kız. aşık oldum abi işte napiyim. sevdim çaresizce. o şen kahkahası, masum bakışları aklımı aldı. zaten arkadaşların da olm bu kız sana bakıyo demesiyle ben zaten kitlendim. bir an'da hayatım değişti. her sabah okula gitmek için can atıyorum.

pasaklılarlamı çıktın panpa daha önceleri

anlat panpa açtım biramı dinliyorum amk

okulun ilk günleri, ayları olduğu için yavaş yavaş okula ısınıyoruz, insanlarla kaynaşmaya başlıyoruz, millet birbirini feysbuktan eklemeye başlıyo falan ama ben bu kızla bi türlü muhabbeti kuramıyorum. bir çok ortak arkadaşımız olmasına rağmen, benim herkesle aramın iyi olmasına rağmen bununla muhabbete giremiyorum.

2 ay'a yakın bi süre böyle geçti. yavaştan selamlaşmalar, ufak tefek dialoglar başladı aramızda. öylesine bi gülüşü var ki onu güldürmek dünyanın en büyük mutluluğu sanki. ya dıbına koyim kızla olan ufacık şeyden bile mutlu oluyodum. nasıl böyle bişi olabilir diye kendimi sroguluyodum ama elimde değildi. en küçük olumlu bi davranışı kalbimin ritmini alt-üst ediyodu.

amk bi bira bitiyo diğeri açılıyo sende anlat dinliyoruz derdin varsa yardımcı oluruz belki dıbına koyim

gel zaman git zaman yavaş yavaş samimiyetimiz artmaya başladı ama ben bi türlü adım atamıyorum zira daha 1.sınıfız, önümüzde 4 yıl var. bi red cevabı almak yani onu baştan kaybetmeyi göze alamıyorum. çok korkuyorum. başkalarıyla da arası iyi ve kız'dan hoşlandığını düşündüğüm tipler de var. yavaş yavaş aşk'ın içine acı girmeye başladı.
ne bileyim dıbına koyim işte başkasıyla gülüp eğlendiği zaman kıskanıyodum.
seviyoz dıbına koyim kıskancaz tabi.

burada hikaye69 de döndü amk anlat bakalım

@4,7 afiyet olsun beyler. bende bu akşam siftah yapıcam. neyse devam ediyorum.

http://video.uludagsozluk.../kabe-yollar%C4%B1-75348/

:(

arkadaşlarım konuş ulan artık, yavaştan anlat derdini falan diye sürekli üstüme geliyolardı. bi baskı oluştu üstümde ama muhabbetimiz de iyi bi şekilde devam ediyodu.
samimiyetimiz artıyodu ama kız'dan o ışığı alamıyodum ve işin kötüsü yavaştan benim duygularımı anlamaya başlamıştı çünkü her kızla normal bi şekilde takılırken, yani umursamaz bi vaziyette takılırken onla da çok şakalaşsakta ciddiyeti el'den bırakmıyodum.

neyse beyler artık mart ayına gelmiştik. ben kör kütük aşık vaziyetlerdeyim. neredeyse herkes biliyo mevzuyu. o da farkında ama çaktırmıyo, ama msn'de konuşurken ara sıra yokluyodu beni, yani ağzımdan laf almaya çalışmak gibi. küçük kız numaraları, bilirsiniz dıbına koyim. yine de gidemiyodum beyler. delikanlı gibi karşına çıkıp seviyorum ulan diyemiyodum. en büyük keşke dediğim durum da budur. delikanlı gibi mertçe duygularımı söyleyememek.

ama çok korkuyodum beyler. bir an'da hayatımın merkezine koymuştum onu. bir an'da çok bağlanmış, tüm mutluluğumu onun üstüne yıkmıştım. mart ayının sonunda yakın bi kız arkadaşım bi gün yanıma geldi ve bana ''kızın durumun farkında olduğunu ve eğer bişi hissedersem kendimi ona bırakırım dediğini söyledi ama şu an bişi hissetmediğini ve beni kaybetmek istemediğinden bahsetti. ulan sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. hem kaybetmek istememesi çok hoşuma gitti hem de bişi hissetmemesi çok üzdü ama aşığım sonuçta pek bişi anlayamıyorum.

o değilde aşık olduğun zaman gibiliyosun abi bu gerçek o acıyı çekiyorsun . ben çektim aşkı yaşamış olduğunu söyleyen her kişi çekti amk.

ben bu hikayeyi sanki başka yerde okumuştum

bu sırada bu birden annesiyle antalyaya gitti. yakın bi aile dostlarını ziyerete gittiler, hem de 1 hafta tatil yaptılar. kafa dinlemek istemişler ana-kız. zira annesi de kocasından ayrılmış ve bu durum kızın üzerinde çok derin etkiler bırakmış vaziyette.

ulan işler acaip bi hale almaya başladı. tuhaf durumlar falan oluyo. bu antalyaya gitmeden önce benim burun ameliyatı olayım ortaya çıkmıştı. geniz etimi alıcaklardı.
kız'da durumu biliyodu. neyse beyler bu antalyaya gitti ertesi gün bende ameliyat oldum.
bunun en yakın iki kız arkadaşı benimde en yakın 2 kız arkadaşım. o ikisi bana ameliyat öncesi ve sonrası sürekli mesaj attılar. benimle hep ilgilendiler ama bundan tık yok dıbına koyim. ne bir mesaj ne bir arama.

ameliyat oldum.2 gün hastanede yattım. özellikle ilk gece çok ağrıdı burnum ve nefes alamadığım için uyuyamadım. bi yandan hüngür hüngür ağlıyorum bi yandan bu mesaj atmadığı ve hiç sormadığı için üzülüyorum bi yandan da uykusuzluktan sürünüyorum. o 48 saat nasıl geçti bir ben bir allah bilir.

(beyler çok fazla ayrıntı var aslında ama onları anlatırsam anasının dıbına kadar uzar o yüzden geçiyorum çoğu şeyi)

neyse beyler ben ameliyattan 1 hafta sonra okula döndüm, bu da antalyadan dönmüş ama bu benden 1 gün önce dönmüş ve millet benim durumumu söyleyince unuttuğu için çok üzülmüş
hemen mesaj attı bana. özür falan dieledi durumumu sordu ama ben pek sallamadım zira kırılmıştım. akşam msnde yazdı yine pek umursamadım. ilk defa bi soğukluk oldu aramızda.
keşke yapmasaydım diyorum şimdi ama yaptım işte aklımı gibeyim. ertesi gün okula gelince hiç somurtmadım. durumu anlattım, yine özür diledi ve bende önemi yok dedim.

yalnız burda eklemem gerekn bişi daha var ki doğum günümü de unutmuştu. halbuki bana hediye bile alacağını söylemişti antalyadan. ve beyler inanın korkunç bi doğum günü kafası vardır bende. inanılmaz önem veririm, nedenini bilmiyorum ama o gün dokunsanız ağlarım vaziyetindeyimdir. öylesi bir günü unutması, hem de ameliyatlı olmama rağmen unutması ve sadece bir mesajla özür dileyip doğum günü kutlaması beni çok ama çok üzmüştü.