0
küçüklüğümüzde eyfel kulesi anahtarlıklar baya meşhurdu. arka sıramda oturan ömercan bini sırama bunlardan koymuş, oturuverdim. gözümde şimşekler çaktı, arkama döndüm, kule hala zütümde, ömercanın gözlerinde daha önce hiç farketmediğim birşey farkettim. alev alevdi gözleri, sanki o içimdeymiş gibi... hiç ağlayıp zırlamadım, direk tuvalete gittim. külodumda kocaman bir kan lekesi vardı. zütüşüme dokundum, ıslaktı, kanıyordu... bir yandan acı veriyor bir yandan başımı döndürüyordu. ıslak yere hafif hafif dokunmaya başladım. kanımla kayganlaşmış olan laleme hafif hafif dokundum, ama fazla aşırıya kaçmadım. nasıl olsa züt bendeydi, eve gider annem işten gelene kadar istediğim gibi eğlenirdim.
gel zaman git zaman tatmin olamamaya başladım, parmak parmak nereye kadar değil mi... evet dostlar, bu da benim hikayem...
